McLaren - Honda: Αναβιώνει ο μύθος της Formula 1

Η ανακοίνωση δια στόματος του CEO της εταιρείας, Τακέο Φουκούι, ήρθε να επισφραγίσει τις φήμες που καιρό τώρα στον κόσμο της F1 ακούγονταν για αναβίωση του θρυλικού ονόματος “McLaren – Honda“. Μάλιστα ο CEO της Honda δεν παρέλειψε να ευχαριστήσει τους Τοντ και Έκλεστοουν, κίνηση που από τους γνωρίζοντες έχει να κάνει με τους νέους κανονισμούς που θα ισχύσουν από το 2014 στην F1 και αφορούν στη μείωση της χωρητικότητας των κινητήρων και τη χρήση turbo και συστημάτων ανάκτησης ενέργειας.

Ο Ρον Ντένις, επικεφαλής της McLaren, αναφερόμενος στη νέα αυτή συνεργασία τόνισε πως η ιστορία είναι αυτή που “βαραίνει”, με το… δίδυμο McLaren – Honda να έχει κερδίσει στις δεκαετίες του ’80 και του ’90, οκτώ Παγκόσμια Πρωταθλήματα και 44 Γκραν Πρι. Η ανακοίνωση αυτή σηματοδοτεί και το τέλος της συνεργασίας μεταξύ της McLaren και της Mercedes στη διάρκεια της οποίας κέρδισαν 4 Παγκόσμιους Τίτλους και 78 Γκραν Πρι.

Ας δούμε όμως λίγο την ιστορία της McLaren με τη Honda, που εκτός όλων των άλλων είναι και άμεσα συνδεδεμένη με το όνομα του μεγαλύτερου οδηγού F1 όλων των εποχών, του Άιρτον Σένα.

Πως χτίστηκε ο μύθος
Το 1988 η McLaren αποφάσισε να διακόψει την τετραετή συνεργασία της με την Porsche και να ανοίξει την πόρτα της τόσο στη Honda κατασκευάζοντας την McLaren Honda MP4/4, όσο και στον πολλά υποσχόμενο τότε Σένα που τον πήρε από την Lotus. Εκεί ο Βραζιλιάνος συνάντησε τον Αλέν Προστ, ο οποίος είχε ήδη δύο τίτλους (1985 και 1986) στο παλμαρέ του. Η σχέση τους έμελλε να γραφτεί στην ιστορία σαν η πλέον επεισοδιακή ανάμεσα σε οδηγούς της ίδιας ομάδας. Την ίδια εκείνη χρονιά πάντως, οι δύο τους στο τιμόνι της ΜΡ4/4 κυριολεκτικά μονοπώλησαν το βάθρο.

Γιατί όμως ξαφνικά ενεπλάκη τότε η Honda στην F1;
H απάντηση είναι περίπου η ίδια με το γιατί επιστρέφουν και πάλι οι Ιάπωνες και έχει να κάνει με το ότι ο τότε επικεφαλής της Παγκόσμιας Ομοσπονδίας (FIA) Ζαν Μαρί Μπαλέστρ, άλλαξε σχεδόν εκ βάθρων τους κανονισμούς. Η χωρητικότητα των κινητήρων που χρησιμοποιούσαν υπερσυμπιεστή έπρεπε να είναι τα 1.500 cc, και η πίεση υπερπλήρωσης να φτάνει τα 2,5 bar. Παράλληλα, όσα μονοθέσια είχαν ατμοσφαιρικό κινητήρα είχαν ως όριο τα 3500 cc., ενώ η μέγιστη χωρητικότητα των ρεζερβουάρ έπεφτε στα 150 λίτρα (από 220). Η κύρια αλλαγή όμως ήταν πως κατά τη διάρκεια των αγώνων απαγορευόταν ο ανεφοδιασμός σε καύσιμο.

Έτσι, η Honda εξέλιξε (ή μάλλον τον είχε σχεδόν έτοιμο…) έναν κινητήρα για τη McLaren που στην πορεία των γεγονότων αποδείχθηκε χρυσάφι. Ήταν ο θρυλικός 1.5 V6 Turbo (με την κωδική ονομασία RA168-E). Πάνω σε αυτόν τον κινητήρα πάτησαν οι σχεδιαστές και οι μηχανικοί της McLaren και δημιούργησαν ένα μονοθέσιο εντελώς διαφορετικό από όλα όσα μέχρι εκείνη την εποχή γνωρίζαμε. Το αυτοκίνητο ήταν κατά πολύ χαμηλότερο, με εξαιρετική αεροδυναμική για την εποχή του, ενώ σε σύγκριση με την MP4/3 του 1987, είχε μακρύτερο μεταξόνιο και εξελιγμένη πίσω ανάρτηση που έδινε σαφώς καλύτερο κράτημα.

Μάλιστα, η εξέλιξή του “έτρεχε” μέχρι την τελευταία κυριολεκτικά στιγμή και τόσο ο Προστ όσο και ο Σένα πρόλαβαν να οδηγήσουν την ΜP4/4 μόλις μία φορά στην Ίμολα, πριν ξεκινήσει το πρωτάθλημα της χρονιάς εκείνης, που είχε σαν πρώτο αγώνα το Γκραν Πρι της Βραζιλίας (τι σύμπτωση και αυτή για τον Σένα!..). Στην πατρίδα λοιπόν του Άιρτον, στον πρώτο αγώνα της χρονιάς, η McLaren – Honda πανηγύρισε και την πρώτη της νίκη. Προστ και Σένα από την πρώτη τους επαφή με το αυτοκίνητο δήλωναν ενθουσιασμένοι από τις δυνατότητές του και μάλιστα διαβεβαίωναν τον Ρον Ντένις, ότι με αυτό η ομάδα δεν θα έχει αντίπαλο. Και έτσι έγινε.

Μόνο νίκες…
Οι δυο τους νίκησαν στους 15 από τους 16 αγώνες (8 ο Σένα και 7 ο Προστ) εκείνη τη σεζόν, πήραν 15 pole positions (13 o Σένα και 2 ο Προστ) και μάζεψαν συνολικά 199 βαθμούς, έναντι 201 των υπολοίπων ομάδων! Τα στατιστικά όμως αυτά δείχνουν και κάτι άλλο: Την απόλυτη υπεροχή του Σένα έναντι του Προστ. Στο τέλος της χρονιάς, η υπεροχή αυτή μεταφράστηκε σε πρωτάθλημα για τον Βραζιλιάνο, ο οποίος όμως πήρε τον τίτλο έχοντας λιγότερους βαθμούς από τον Γάλλο (94 έναντι 105), εξαιτίας των τότε ισχυόντων κανονισμών που ήθελαν τον πρωταθλητή να ανακηρύσσεται με βάση τα 11 καλύτερα αποτελέσματα κάθε οδηγού. Ήταν ο πρώτος τίτλος του Σένα με τη McLaren – Honda, με την οποία θα πανηγύριζε ακόμη δύο (1990 και 1991). Το 1989 το πρωτάθλημα πήρε ο Προστ.

Ωστόσο δεν ήταν μόνο ο κινητήρας της Honda που έκανε τη διαφορά. Για του λόγου το αληθές να πούμε πως τον ίδιο κινητήρα εκείνη τη χρονιά φορούσε και η Lotus του Νέλσον Πικέ, ο οποίος όμως δεν μπορούσε να φτάσει τις επιδόσεις της McLaren. Ήταν η δουλειά των σχεδιαστών του μονοθεσίου που είχαν καταφέρει να εκμεταλλεύεται στο έπακρο τις δυνατότητες του μοτέρ. Και το είχαν κάνει με τέτοιο τρόπο που δεν άφησαν κανένα περιθώριο στον ανταγωνισμό να αντιδράσει.

Μένει να δούμε αν στο άμεσο μέλλον η νέα εποχή McLaren – Honda θα μας δώσει ανάλογες συγκινήσεις, μολονότι δεν υπάρχουν πλέον πιλότοι του βεληνεκούς Σένα και Προστ. Οι δύο τους, παρά τις κάκιστες σχέσεις τους (δεν μιλούσαν μεταξύ τους) δεν έχασαν ποτέ τον σεβασμό ο ένας προς τον άλλον, την ώρα που ο Ρον Ντένις κέρδισε Όσκαρ διαχείρισης ανθρώπινου δυναμικού, καταφέρνοντας να κρατήσει τις ισορροπίες στην ομάδα κάτω από συνθήκες που συνεχώς μύριζαν… μπαρούτι.