Μέγας Γιαννιώτης! “Ό,τι δέχτηκα από την Πολιτεία ήταν ένα τηλεφώνημα – Τα έδωσα όλα, πίεσα τον εαυτό μου και πήγα με κλειστά μάτια στο τέλος”

Ήταν εκεί μόνο όσοι χάρηκαν με τη χαρά του, όσοι τον στήριξαν στα δύσκολα, όσοι τον ξέρουν και γνωρίζουν τον αγώνα του και τη μεγαλειώδη πορεία του στον ελληνικό αθλητισμό. Ο Σπύρος Γιαννιώτης κατέκτησε το μοναδικό μετάλλιο που του έλειπε: το ολυμπιακό μετάλλιο στα 10.000 ανοιχτής θάλασσας.

Πριν από τέσσερα χρόνια στο Λονδίνο, το έχασε για μερικά δευτερόλεπτα και ξέσπασε σε λυγμούς. Στους Ολυμπιακούς Αγώνες του Ρίο έκλαψε ξανά. Αυτή τη φορά από χαρά. Μπορεί για μια… χεριά να έχασε το χρυσό αλλά για όλους τους Έλληνες το χρώμα του μεταλλίου δεν έχει καμία διαφορά. Το αργυρό είναι σαν χρυσό. Ολόχρυσο.

Κυρίως γιατί σε αυτό το μετάλλιο «αποτυπώθηκε» με τον πιο εμφατικό τρόπο το ήθος του αθλητή και του ανθρώπου που ακούει στο όνομα Σπύρος Γιαννιώτης. Στον τελευταίο αγώνα της καριέρας του κατέκτησε αυτό που του έλειπε. Όχι ότι πριν δεν ένιωθε ολοκληρωμένος. Αλλά τώρα είναι ΚΑΙ Ολυμπιονίκης. Κυρίως είναι σπουδαίος.

Δυστυχώς, δεν αντιμετωπίστηκε από την Πολιτεία όπως του αρμόζει. Από την υποδοχή του στο αεροδρόμιο Ελευθέριος Βενιζέλος το πρωί της Πέμπτης (18.08.2016) έλαμψε δια της απουσία της η Πολιτεία. Κανείς εκπρόσωπός της, κανείς υπουργός δεν βρέθηκε εκεί για να τον προϋπαντήσει. Ούτε του έστρωσαν κόκκινο χαλί στην πίστα προσγείωσης, ούτε έστειλαν άγημα όπως έγινε στην άφιξη της Άννας Κορακάκη. Ας είναι. Ο Σπύρος Γιαννιώτης δεν έχει χρόνο για γκρίνιες. Είναι ευτυχισμένος γιατί κλείνει μια μεγάλη καριέρα, μια σπουδαία πορεία γεμάτη μετάλλια και επιτυχίες, με τον καλύτερο, με τον πιο ωραίο τρόπο.

Φίλοι, συγγενείς και μέλη της Κολυμβητικής Ομοσπονδίας (που έχουν ήδη προτείνει στον υπουργό Αθλητισμού Σταύρο Κοντονή να ονομαστεί το κολυμβητήριο του ΟΑΚΑ σε “Σπύρος Γιαννιώτης”) ήταν στην αίθουσα αφίξεων του Ελευθέριος Βενιζέλος για να του φωνάξουν μπράβο μόλις εμφανίστηκε με τη γαλανόλευκη περασμένη στους ώμους και το ολυμπιακό μετάλλιο στο στήθος. Και τον αποθέωσαν όπως του αξίζει.

Στη συνέντευξη Τύπου που ακολούθησε, ο Σπύρος Γιαννιώτης ρωτήθηκε από τον ρεπόρτερ του newsit.gr Κώστα Στάμου για την απουσία εκπροσώπου της Πολιτείας από την υποδοχή του. Αλλά δεν θέλησε να δώσει συνέχεια, δίνοντας μαθήματα ήθους. «Δέχθηκα ένα τηλεφώνημα για συγχαρητήρια από την Πολιτεία», ήταν η απάντησή του. (ΣΗΜΕΙΩΣΗ: Εκ παραδρομής γράψαμε πως το τηλεφώνημα ήταν από τον Πρόεδρο της Δημοκρατίας Προκόπη Παυλόπουλο ενώ σύμφωνα με πληροφορίες τον Σπύρο Γιαννιώτη συνεχάρη τηλεφωνικά ο υφυπουργός Αθλητισμού Σταύρος Κοντονής)

Αφιέρωσε την επιτυχία στη σύζυγο του που «με ανέχεται», στον προπονητή του Νίκο Γέμελο (μαζί με εκείνον και την Κέλλυ Αραούζου που ήρθε 11η στο ίδιο αγώνισμα των γυναικών και είχε συγκινήσει το πανελλήνιο όταν ξέσπασε σε κλάματα ζητώντας συγγνώμη που απογοήτευσε, που δεν το έκανε, όσους περίμεναν κάτι περισσότερο), στην οικογένειά του που τον “έστειλε” στον αθλητισμό και την κολύμβηση και σε όσους τον πίστεψαν και τον στήριξαν. Και δεν ήταν λίγοι.

Κατά την άφιξη, στις πρώτες του δηλώσεις, είπε πως «έκλεισα τα μάτια» στα τελευταία μέτρα. Εκείνη την ώρα, αποκάλυψε στη συνέντευξη Τύπου, είχε στο μυαλό του τα δεκάδες μηνύματα που είχε δεχτεί τις τελευταίες μέρες. Αυτά του έδωσαν δύναμη να τερματίσει κάνοντας έναν εκπληκτικό ντεμαράζ στα τελευταία μέτρα της κούρσας. Σε όλους αυτούς είναι αφιερωμένο το μετάλλιο.

Συγκλονιστική είναι η περιγραφή των τελευταίων μέτρων του αγώνα. Εκεί όπου ξαφνικά ο Σπύρος Γιαννιώτης πήρε προβάδισμα, το οποίο κράτησε μέχρι το τέλος σχεδόν. «Δεν άφηνα την ψυχολογία μου και τα ψυχικά μου αποθέματα να κόψουν το ρυθμό. Ήρθε το αποτέλεσμα, αυτό που ήθελα πραγματικά. Παίχτηκε στη χεριά με τον Ολλανδό, δεν έχει σημασία. Στόχος ήταν το μετάλλιο. Για μένα είναι ό,τι πιο ωραίο μπορούσε να συμβεί» τόνισε. Μια ακόμη φορά, ήθος: παραδέχτηκε πως ο Ολλανδός αντίπαλός του δικαίως κατέκτησε το χρυσό μετάλλιο. Το είδε δείξει και όταν δημόσια το αναγνώρισε αμέσως μετά τον αγώνα και όταν εξέφρασε την αντίθεσή του με την ένσταση που έκανε η ελληνική πλευρά.

Δεν έκρυψε τη συγκίνησή του όταν διάβασε για την πρόταση να πάρει το όνομά του το ολυμπιακό κολυμβητήριο. «Δεν θέλω να πω ναι ή όχι, δεν θέλω να επηρεάσω αλλά είναι πολύ όμορφο που υπήρχε αυτή η σκέψη. Όταν το διάβασα, χάρηκα και ανατρίχιασα».

Δεν έκρυψε πως το ολυμπιακό μετάλλιο ήταν… απωθημένο τόσο για τον ίδιο, όσο και για τον προπονητή του Νίκο Γέμελο, τον άνθρωπο που τον ανέλαβε από τα 19 του χρόνια, στα 20 του τον καθοδήγησε στους Ολυμπιακούς του Σίδνεϊ και 16 χρόνια μετά έκαναν μαζί το όνειρο πραγματικότητα. «Αυτούς που θέλω να ευχαριστήσω ιδιαίτερα είναι η οικογένειά μου που με έγραψε στο κολύμπι. Τον προπονητή μου, που ξεκινήσαμε μια πορεία και φτάσαμε μετά από 16 χρόνια να κατακτήσουμε ένα μετάλλιο. Ένα απωθημένο και δικό μου και του Νίκου. Είναι μοναδικές οι στιγμές. Δεν ξεχνάω τη γυναίκα μου που τα τελευταία πολλά χρόνια με ανέχεται. Ήταν πολύ δύσκολες οι στιγμές, αλλά οι επιτυχίες, όχι μόνο τώρα αλλά και οι αποτυχίες, είναι αυτές που πραγματικά με έχει στηρίξει και δεν έχω λόγια να το εκφράσω».

Ο Σπύρος Γιαννιώτης αποκάλυψε επίσης πως «τις τελευταίες μέρες ήμουν πολύ προβληματισμένος, όχι με την κατάσταση που θα ήμουν εγώ στον αγώνα. Αλλά το άγχος σε βάζει σε διλήμματα. Τα μηνύματα που έλαβα και λαμβάνω εδώ και καιρό από φίλους, από ανθρώπους που μπορεί να μη γνωριζόμαστε ήταν αυτά που με έκαναν και πίεσα τον εαυτό μου στα τελευταία μέτρα. Σε όλους αυτούς αφιερώνω αυτή την προσπάθεια».

Συγκινητικός και όταν μίλησε για το τέλος της καριέρας του: «Κλείνω όχι με τον καλύτερο… με τον πιο τέλειο… ούτε τέλειο, δεν υπάρχει λέξη. Κλείνω την καριέρα μου τόσο όμορφα και τόσο μοναδικά» είπε και όσοι βρίσκονταν στην αίθουσα Τύπου του Ελευθέριος Βενιζέλος ξέσπασαν ξανά σε χειροκροτήματα.

Δείτε τι δήλωσαν ο Σπύρος Γιαννιώτης, ο Νίκος Γέμελος και η Κέλλυ Αραούζου

Οι πρώτες δηλώσεις

ΡΕΠΟΡΤΑΖ: ΚΩΣΤΑΣ ΣΤΑΜΟΥ