Τα μεγάλα σέντερ φορ χωρίζονται σε δύο κατηγορίες. Εκείνα που περιμένουν μέσα κι έξω από την περιοχή για να "τελειώσουν" τις προσπάθειες των συμπαικτών τους και εκείνα που φτάνουν στο αντίπαλο τέρμα με προσωπικές ενέργειες. Ας μιλήσουμε με παραδείγματα μένοντας στην Ελλάδα.
Ο Τζιμπρίλ Σισέ είναι σέντερ φορ που περιμένει. Κάνει κάθε κίνηση που είναι απαραίτητη για να διευκολύνει τους συμπαίκτες του και να βρεθεί σε θέση βολής. Στόχος του η μία επαφή με την μπάλα πριν αυτή πάρει πορεία για το αντίπαλο τέρμα.
Ο Ρέφικ Τζιμπούρ είναι κι αυτός σέντερ φορ. Αλλου τύπου όμως. Ζητάει την μπάλα μακριά από το “πεδίο βολής”. Επιχειρεί κατά μέτωπο επιθέσεις, βγάζει συμπαίκτες του σε θέση βολής.
Τζιμπούρ και Σισέ είναι σέντερ φορ. Παίζουν διαφορετικού τύπου ποδοσφαίρου. Στη δεκαετία του “εβδομήντα” σέντερ φορ ήταν ο Αντώνης Αντωνιάδης και ο Ντούσαν Μπάγιεβιτς. Ο πρώτος ζητούσε την τελική πάσα για να “εκτελέσει”, ο δεύτερος έφτιαχνε τις φάσεις μόνος του και εκτελούσε ή έδινε έτοιμο γκολ στον Θωμά Μαύρο.
Τα παραδείγματα χτυπητά για να καταλάβει ο αναγνώστης περί τίνος ακριβώς πρόκειται.
Η αναφορά γίνεται γιατί έχει ενταθεί μια συζήτηση γύρω από την κλάση του Σισέ. Οσοι την αμφισβητούν αναφέρονται στην διαπίστωση ότι δεν δημιουργεί καταστάσεις με προσωπικές ενέργειες. Η παρατήρηση είναι γενικά σωστή αλλά δεν φαίνεται να παίρνει υπόψη της τις ανάγκες κάθε ομάδας. Και η διαπιστωμένη από την εποχή του Βαζέχα ανάγκη του Παναθηναϊκού ήταν να βρει παίκτη με ευχέρεια στο σκοράρισμα. Ο Σισέ κάνει στον Παναθηναϊκό ό,τι πάνω – κάτω έκανε και στις προηγούμενες ομάδες του. Ασφαλώς δεν έχει τα τεχνικά χαρακτηριστικά και το στυλ παιχνιδιού του Ζλάταν Ιμπραϊμοβιτς. Στον Παναθηναϊκό όμως αποτελεί το κομμάτι που έλλειπε για να συμπληρωθεί το παζλ. Δουλειά του Ντομενέκ είναι να αποφασίσει αν του λείπει ένας τέτοιος παίκτης από την Εθνική Γαλλίας και να σταθμίσει αν αυτά που κάνει στη χώρα μας μπορεί να τα επαναλάβει με ισχυρότερους αντιπάλους. Να αμφισβητείται όμως η αξία του επειδή δεν ντριπλάρει δύο – τρεις μπαίνοντας με την μπάλα στα δίχτυα είναι υπερβολικό και άδικο. Αν ήταν έτσι ούτε ο Γκέρντ Μίλερ ούτε ο Πάολο Ρόσσι θα έβρισκαν θέση στον κατάλογο των κορυφαίων σέντερ φορ του ευρωπαϊκού ποδοσφαίρου.