Η αποκατάσταση της επαφής του Άγγελου Χαριστέα με τα αντίπαλα δίχτυα ήταν το μέγα κέρδος από το φιλικό ματς της Εθνικής με τη Βόρειο Κορέα.
Τώρα που ο χρόνος μετράει αντίστροφα για το Μουντιάλ της Νότιας Αφρικής, ορισμένα κλασσικά στοιχεία του παιχνιδιού της Εθνικής ομάδας είναι ευεργετικό να κάνουν την εμφάνιση τους. Οπως για παράδειγμα τα γκολ του Άγγελου από στημένες φάσεις. Γενικά τα “στημένα” είναι το… ψωμοτύρι της ομάδας του Ρεχάγκελ. Αν μας λείψουν θα ψάχνουμε για δουλεμένους σχεδιασμούς, προσωπικές ενέργειες κι άλλα τέτοια στα οποία δεν έχουμε δα και τις καλύτερες επιδόσεις. Ούτε γίνεται να τις βελτιώσουμε κατακόρυφα στη μίνι προετοιμασία που γίνεται στην Ελβετία.
Αντίθετα, τις αμυντικές αδυναμίες γίνεται να τις αντιμετωπίσουμε. Γιατί πάει πολύ ένας ποδοσφαιριστής σαν τον Τάε Σε Τζονκ να μας κάνει τη ζωή δύσκολη και να πετυχαίνει με προσωπικές ενέργειες δύο γκολ. Η Εθνική για να τα πάει καλά στο Μουντιάλ πρέπει να δέσει την άμυνα της. Εκεί άλλωστε στηρίζουμε το πιο ουσιαστικό κομμάτι του παιχνιδιού μας.
Στην επίθεση υπάρχουν μικρά περιθώρια να αιφνιδιάσουμε τους αντιπάλους μας. Η για να το πούμε με το όνομα του, μόνο ο Σωτήρης Νίνης μπορεί να αιφνιδιάσει. Ο Ρεχάγκελ δεν τον προτίμησε στο φιλικό με τους Βορειοκορεάτες αλλά – φαντάζομαι – θα το κάνει στο φιλικό με την Παραγουάη.
Φαίνεται άλλωστε καθαρά ότι αν μας λείπουν ανάσες η μεσαία γραμμή είναι που ευθύνεται. Κάποτε είχαμε εκεί Μπασινά – Ζαγοράκη – Τσιάρτα. Στη θέση τους ήρθαν Τζιόλης – Πατσατζόγλου Πρίττας και Μάκκος.
Ο καθένας καταλαβαίνει τη διαφορά αλλά και το βάρος που πέφτει στα πόδια των παλιών Καραγκούνη και Κατσουράνη.
Η βελτίωση της αμυντικής συμπεριφοράς και η διατήρηση του πλεονεκτήματος στον αέρα, είναι ικανοί παράγοντες για να μας “περάσουν” στον δεύτερο γύρο.