Το ντέρμπι «αιωνίων» στο ΣΕΦ ήταν απλά... η αφορμή. Ο Αργύρης Καμπούρης έχει μείνει βαθιά χαραγμένος στην καρδιά των Ελλήνων φιλάθλων. Τριάντα χρόνια μετά το έπος της «χρυσής» εθνικής του 87, η Ελλάδα έχει ανάγκη από «τίμιους γίγαντες» όσο... ίσως... ποτέ άλλοτε, στη σύγχρονη ιστορία.
Προπονητής των τμημάτων υποδομής του Ολυμπιακού εδώ και πολλά χρόνια, ο «δικός μας» Αργύρης που ξεκίνησε από χαμηλά και κατέκτησε την κορυφή στέλνει μήνυμα: «Όλοι μαζί να καταφέρουμε να γίνει η Ελλάδα όπως πρέπει». Δεν θα μπορούσε βέβαια να μην μιλήσει για μπάσκετ: Τον Γκάλη, τον Γιαννάκη, τον Σπανούλη, τον Διαμαντίδη και τους Έλληνες προπονητές που διαπρέπουν στο εξωτερικό. «Συγχαρητήρια και ευχαριστώ» λέει δημόσια στους Ολυμπιονίκες μας στο Ρίο ντε Τζανέιρο, κρίνοντας παράλληλα τα κακώς κείμενα στον ελληνικό αθλητισμό.
ΚΕΦΑΛΑΙΟ ΝΤΕΡΜΠΙ «ΑΙΩΝΙΩΝ»
Τι να περιμένει ο κόσμος από ένα ντέρμπι «αιωνίων» στη 2η αγωνιστική;
«Είναι ένα συνηθισμένο ντέρμπι. Έχουν παίξει τόσες φορές μαζί που δεν υπάρχουν σημεία να εστιάσεις. Ο Παναθηναϊκός είναι καινούρια ομάδα φέτος, ενώ ο Ολυμπιακός διατήρησε τον κορμό του και είναι βασικό στοιχείο να παίζει με παίκτες που ξέρουν να συνεργάζονται. Αν και δεν είναι έτοιμες οι ομάδες να μας δείξουν αυτό που μπορούν, θεωρώ πως ο Ολυμπιακός έχει το προβάδισμα, λόγω έδρας και κόσμου. Θα φανεί αν είναι οι παίκτες έτοιμοι να αποδώσουν και να τραβήξουν και τον κόσμο».
Σε μία σύγκριση που διαφοροποιούνται Ολυμπιακός και Παναθηναϊκός;
«Και οι δύο ομάδες έχουν καλά γκαρντ. Είναι θέμα ποια θα βρεθεί σε καλή μέρα. Ένα ερώτημα είναι: Πως θα εμφανιστεί σε ένα ντέρμπι ο Παναθηναϊκός χωρίς Διαμαντίδη; Ο Διαμαντίδης έβγαζε στο παρκέ τεράστια προσωπικότητα. Πως θα καλύψει ο Παναθηναϊκός αυτό το τεράστιο κενό; Υπάρχουν αξιόλογοι παίκτες πίσω του σίγουρα.
Στον αντίποδα, στον Ολυμπιακό, ο Σπανούλης είναι τεράστια προσωπικότητα. Ο Παναθηναϊκός έχει δουλέψει στο σκάουτινγκ ως πως το να απομονώσουν τον Σπανούλη. Από τις πολλές παγίδες, θα βρεθούν πολλοί παίκτες του Ολυμπιακού ξεμαρκάριστοι, κάτι που θα πρέπει να το εκμεταλλευτούν.
Σημαντικό θα είναι ο χαρακτήρας από το πρώτο δευτερόλεπτο, η διάθεση που θα έχουν οι παίκτες, που θα κτυπήσει ο καθένας και το κομμάτι των όσων έχουν προετοιμάσει οι προπονητές. Δύσκολα μπορείς να προβλέψεις τι έχουν ετοιμάσει Σφαιρόπουλος και Πεδουλάκης. Δεν μαρτυρούν τα χαρτιά τους».
Ένας πρώην παίκτης του Ολυμπιακού, ο Μπουρούσης εναντίον Γιανγκ…
«Σίγουρα, ο Γιάννης Μπουρούσης προέρχεται από ένα πολύ καλό πρωτάθλημα πέρυσι. Ο Γιάννης Σφαιρόπουλος θα έχει βρει το αντίδοτο για να τον σταματήσει και πως θα το περάσει στους παίκτες του. Ο Μπουρούσης είναι επαγγελματίας και μπορεί να πάει όπου θέλει».
Όσο για τον Γιανγκ έχει περάσει αρκετός καιρός μετά τον τραυματισμό του. Έχει περάσει ένας χρόνος. Νομίζω πως είναι λίγο φοβιτσιάρης. Γνωρίζουν καλύτερα βέβαια οι γιατροί και το τιμ. Ο Ολυμπιακός διαθέτει μεν παίκτες που μπορούν να καλύψουν στη ρακέτα, αλλά ο Γιανγκ είναι… δυνατό κομμάτι και μέσα από αυτόν η ομάδα μπορεί να βρίσκει ρυθμό».
ΚΕΦΑΛΑΙΟ ΟΠΑΔΙΣΜΟΣ
Πως κρίνεις το φαινόμενο του οπαδισμού στη χώρα μας;
«Βλέπουμε τέτοια μεγάλα ντέρμπι που θέλει η οικογένεια να δει από κοντά… τους μεγάλους παίκτες. Και δεν μπορεί! Είναι μονότονο να έχεις οπαδούς μόνο της μίας ή της άλλης ομάδας. Ο αθλητισμός είναι γιορτή. Δεν μας έχει γίνει μάθημα από την Ευρώπη: Να πάμε στο γήπεδο διασκεδάσουμε, να δούμε υψηλό θέαμα, να πάρουμε αυτόγραφα από τους παίκτες των δύο ομάδων, που αποτελούν πρότυπα για τα παιδιά. Εμείς, οι άνθρωποι του αθλητισμού οφείλουμε να τους μεταφέρουμε ότι ο αθλητισμός ενώνει. Μα να έχουμε δίχτυα στο γήπεδο γιατί γίνονται φασαρίες; Κάποια στιγμή πρέπει να σταματήσουν αυτά τα πράγματα».
ΚΕΦΑΛΑΙΟ: ΕΛΛΑΔΑ ΚΑΙ ΜΠΑΣΚΕΤ
1987-2017: Τι μεσολάβησε, τι άλλαξε, τι είναι ίδιο στην Ελλάδα;
«Αυτό το ξέρουν οι πολιτικοί μας. Αυτοί που όλος ο κόσμος πίστεψε ότι μπορεί να βοηθήσουν την Ελλάδα. Έχουν μεγάλο μερίδιο ευθύνης. Θα πρέπει να βγουν και να μιλήσουν στον ελληνικό λαό όπως πρέπει. Πρέπει να βγούμε από το αδιέξοδο. Υπάρχει μιζέρια. Ο Έλληνας δεν ήταν φτιαγμένος γι’ αυτή την κατάσταση. Σκοπός είναι να πολεμήσουμε όλοι μαζί και να καταφέρουμε να γίνει η Ελλάδα, όπως πρέπει.
Αυτό που άλλαξε στο μπάσκετ είναι πως εμείς στην εποχή δεν είχαμε μανατζαρέους. Πρώτα έπρεπε να δείξεις για να πάρεις. Στην εθνική για να πας έπρεπε να είσαι καλός στο πρωτάθλημα. Δεν σε έπαιρναν γιατί ήσουν 2.10. Κρινόσουν και επιβραβευόσουν. Αυτή είναι η διαφορά του τώρα με του τότε».
Ως προς το στιλ του μπάσκετ…θα μπορούσε να ανταποκριθεί η εθνική του ’87 σήμερα;
«Ε βέβαια θα μπορούσαμε! Η διαφορά είναι πως σήμερα βλέπουμε χτιστούς αθλητές. Πάρε την μπασκετική ιστορία της Ευρώπης… Το θέμα είναι πως μπορείς να καλλιεργήσεις το μυαλό. Τώρα είναι η δύναμη. Μπορεί να μου βρει κάποιος έναν Γκάλη ή έναν Γιαννάκη; Με τους στόχους που έθεταν και τους πετύχαιναν. Αλλάζει η εποχή, αλλά όταν γυμνάζεσαι δεν έχεις να φοβηθείς τίποτα. Προετοιμάζεις το σώμα σου που είναι εργαλείο σου. Αυτή είναι η έννοια του επαγγελματία».
«ΠΑΙΔΙΑ ΜΑΣ Ο ΣΠΑΝΟΥΛΗΣ ΚΑΙ Ο ΔΙΑΜΑΝΤΙΔΗΣ»
Υπάρχει σύγκριση ανάμεσα σε Σπανούλη, Διαμαντίδη και Γκάλη, Γιαννάκη;
«Δεν υπάρχει σύγκριση. Όλοι έχουν προσφέρει πάρα πολλά στον ελληνικό αθλητισμό. Ήταν σκαλοπάτι η φουρνιά η δική μας. Τους κάναμε να αγαπήσουν το μπάσκετ. Αυτά είναι παιδιά μας. Είναι αξιόλογοι χαρακτήρες και οι δύο».
Τι σου είπαν όταν συστηθήκατε με Διαμαντίδη και Σπανούλη;
«Πήραμε μία μπάλα στα χέρια μας από την επιτυχία σας. Όμως, πρέπει να τονίσω πως δούλεψαν πολύ σκληρά για να φτάσουν σε αυτό το επίπεδο και να διατηρηθούν.. Το θέμα είναι πώς να διατηρηθείς. Γι’ αυτό βλέπεις και όλο το σεβασμό της Ευρώπης προς το πρόσωπό τους».
Ασχολείσαι πολλά χρόνια ως προπονητής σε παιδιά. Μίλησέ μας για αυτό.
«Είμαι πάρα πολλά χρόνια στον Ολυμπιακό. Με τον κόουτς Κεραμέα η συνεργασία μας είναι άψογη. Έχει έλθει ένας έμπειρος προπονητής και στα τμήματα υποδομής υπάρχει ένα μεγάλο επιτελείο από πολύ καλούς προπονητές. Στα παιδικά, στα εφηβικά, τα παιδιά στις ακαδημίες ακολουθούν ένα καλό πλάνο και νομίζω ότι ευχαριστιούνται το μπάσκετ. Οι προπονήσεις γίνονται στα βοηθητικά γήπεδα του ΣΕΦ. Η διοίκηση του κλειστού μας παραχώρησε έναν χώρο, οι Αγγελόπουλοι διέθεσαν χρήματα για καινούριο παρκέ, μπασκέτες, το διαμορφώσαμε και πλέον τα παιδιά των ακαδημιών μας έχουν και έναν καινούριο χώρο να προπονούνται. Είναι σημαντικό τα παιδιά να δουλεύουν σε τέτοιο επίπεδο».
Τα παιδιά γνωρίζουν ποιος είσαι ή οι γονείς τους κυρίως;
«Τα παιδιά είναι πλέον ενημερωμένα, γνωρίζουν σχεδόν τα πάντα για τον ελληνικό αθλητισμό. Τα μικρότερα μαθαίνουν από τους γονείς. Τους λένε ότι είμαι παίκτης της εθνικής του ’87, ότι έβαλα εκείνα τα καλάθια στον τελικό. Εκείνα θέλουν να φωτογραφηθούν μαζί μου».
Εσύ είσαι στο χώρο και προσφέρεις. Πολλοί όμως από τη «χρυσή» εθνική είναι εκτός…
«Όλοι οι παλιοί αθλητές έπρεπε να είναι στο χώρο. Είναι σημαντικό όλες τις εμπειρίες που αποκομίσαμε να τις δώσουμε στα παιδιά. Με το να τις κρατήσεις για τον εαυτό σου δεν βοηθάς κανέναν. Να κερδίζει κάθε παιδί ένα μικρό κομμάτι σου είναι κέρδος για το ελληνικό μπάσκετ».
Ο Παναγιώτης Γιαννάκης που έφερε χρυσό στην Ελλάδα σε Ευρωμπάσκετ και ως Ομοσπονδιακός δεν δουλεύει σε κάποια ομάδα
«Ο Παναγιώτης εκτός από καλός παίκτης έχει περάσει ένα μήνυμα ότι μέσα από τη σκληρή δουλειά μπορείς να ανταμειφθείς. Είναι θέμα χρόνου να επιστρέψει. Αυτούς τους προπονητές τους έχουν ανάγκη. Το μπάσκετ σε επίπεδο προπονητικής έχει βγει και έξω από την Ελλάδα. Είναι δείγμα πόσο καλά δουλεύει στην Ελλάδα».
Αναφέρεσαι στον Δημήτρη Ιτούδη, τον Γιώργο Μπαρτζώκα, τον Φώτη Κατσικάρη…
«Σε όλους τους Έλληνες προπονητές που δουλεύουν έξω. Όλα είναι μια αλυσίδα. Αυτά τα παιδιά ήταν δίπλα σε πολύ καλούς προπονητές και δίκαια πήραν το ρίσκο για να βγουν μπροστά, να γίνουν πρώτοι και να πετύχουν. Και ο Γιάννης Σφαιρόπουλος βρίσκεται σε υψηλό επίπεδο και ο Αργύρης Πεδουλάκης. Έχουμε δείξει στην Ευρώπη ότι μπορούν να σέβονται τους Έλληνες προπονητές. Δικαιώνεσαι μέσα από τις επιτυχίες που φέρνεις. Και σαν πρώτοι και σαν δεύτεροι. Το θέμα είναι να μεταφέρεις και να κερδίσεις το σεβασμό. Για μένα αυτό είναι το σημαντικό».
Κεφάλαιο ελληνικός αθλητισμός
Μπορεί να αποτελεί κίνδυνο για το μέλλον του μπάσκετ στην Ελλάδα ότι αντί για μπασκέτες δημιουργούνται χώροι 5Χ5;
«Δεν με ανησυχεί γιατί ο ελληνικός αθλητισμός σε όλους τους τομείς φέρνει επιτυχίες. Είναι φυσιολογικό να κάνει το άθλημα μία… κοιλιά. Εμείς πρέπει να δώσουμε στα παιδιά τις βάσεις να πατήσουν στα πόδια τους, είτε αυτό είναι το μπάσκετ είτε η άρση βαρών είτε ο στίβος. Να είμαστε υπερήφανοι για την Ελλάδα».
Όπως μας έκαναν υπερήφανους με τα 6 μετάλλια οι Ολυμπιονίκες στο Ρίο ντε Τζανέιρο
«Αξίζουν συγχαρητήρια στην Κορακάκη, τον Πετρούνια, τη Στεφανίδη και τα άλλα παιδιά για τις συνθήκες που δούλευαν, απ’ ό,τι διάβαζα. Δεν είχαν την Πολιτεία δίπλα τους τα πιο πολλά παιδιά. Η πάστα των παιδιών και των εθνικών ομάδων είναι εξαιρετική, αν έχουν συμπαράσταση και αν προετοιμαζόντουσαν όπως πρέπει, τότε θα μιλούσαμε για ακόμη περισσότερες επιτυχίες στο Ρίο. Ο Έλληνας έχει τεράστια ψυχή, τα δίνει όλα μέχρι το τελευταίο δευτερόλεπτο. Είναι αξιέπαινα αυτά τα παιδιά και τους αξίζουν πάρα πολλά μπράβο και ευχαριστώ από όλον τον κόσμο!»
Τι θα συμβούλευες τα παιδιά;
«Το κάθε παιδί διαλέγει το άθλημα που του αρέσει. Σημασία έχει τα παιδιά να αγαπήσουν τον αθλητισμό. Βλέπεις παιδιά 13, 14 χρόνων και πας να μιλήσεις για μπάσκετ και σου λέει να μιλήσεις με τον μάνατζέρ μου. Δεν έχουν πάρει ακόμη καν τα δικά τους τα βήματα. Είναι θέμα παιδείας. Πρέπει να αφήνουμε τα παιδιά να μεγαλώνουν ηλικιακά.. γιατί στα 20 θα έχουν σιχαθεί το μπάσκετ. Είναι σημαντικό ότι όλοι αυτοί οι αθλητές του μπάσκετ που τους βάλαμε εμείς του ’87 μέσα στα γήπεδα και έφεραν επιτυχίες, γνώριζαν πως αν δεν δουλέψεις δεν πρόκειται να κάνεις τίποτα στη ζωή σου. Θα τους έλεγα, λοιπόν πως το παν είναι τι αγαπάς και τι θες να κάνεις. Πως στη ζωή ποτέ δεν είναι αργά. Το θέμα είναι η προσπάθεια και οι στόχοι που βάζεις. Αυτό λέω και στα παιδιά που προπονώ. Στα δύσκολα πρέπει να προσπαθούν περισσότερο. Ό,τι δεν σε σκοτώνει σε κάνει πιο δυνατό. Μέσα από την κούραση πρέπει να σηκώνονται και να προσπαθούν να βρίσκουν κίνητρο για να συνεχίσουν. Θα πρέπει, όμως να βρεις και τους ανθρώπους που θα μπορούν να σε στηρίξουν. Εμείς είχαμε αξιόλογους προπονητές, ανθρώπους για να σε κάνουν να αγαπήσεις τον αθλητισμό. Τώρα το ταξίδι κάθε ανθρώπου… είναι και θέμα τύχης».
ΚΕΦΑΛΑΙΟ ΠΡΟΣΩΠΙΚΗ ΖΩΗ
Πως είναι ο Αργύρης Καμπούρης στην προσωπική ζωή του, 30 χρόνια μετά το χρυσό μετάλλιο του 1987;
«Έχω έναν γιο, τον Νίκο, που παίζει μπάσκετ στον Αμύντα, στην Α2 και τελειώνει τις σπουδές του στα ΤΕΦΑΑ. Έχει βρει τον δρόμο του. Το βασικότερο για τα παιδιά είναι να αγαπήσουν αυτό που κάνουν. Είμαι ευτυχισμένος γιατί έχω πολύ καλή οικογένεια».
Τι θα ζητούσες από την Πολιτεία και τους ισχυρούς του ελληνικού αθλητισμού;
«Υγεία! Τίποτα άλλο. Είμαι ευχαριστημένος εκεί που δουλεύω, εκεί που… αγαπάω, είμαι μέλος της ομάδας μου, αυτής στην οποία έχω ζήσει τα πιο πολλά μου χρόνια ως αθλητής και δίπλα σε έναν αξιόλογο προπονητή, τον Νίκο Κεραμέα που συνεργαζόμαστε άψογα».
Πηγή: ΑΠΕ
ΔΕΙΤΕ ΟΛΕΣ ΤΙΣ ΑΘΛΗΤΙΚΕΣ ΕΙΔΗΣΕΙΣ ΣΤΟ NEWSIT