Η παρουσίαση της αυτοβιογραφίας του Παναγιώτη Γιαννάκη “τράβηξε” στο Μέγαρο Μουσικής μεγάλες μορφές του ελληνικού μπάσκετ και του ποδοσφαίρου. Μαζί… και τα τρόπαια των Eurobasket που κατέκτησε ως παίκτης και προπονητής, αλλά και η ιστορική μπάλα των βολών του Αργύρη Καμπούρη, το 1987.
Ο Παναγιώτης Γιαννάκης μίλησε πριν από την παρουσίαση της αυτοβιογραφίας του, “Τρωτός Άτρωτος”. Ο θρύλος του ελληνικού μπάσκετ και του ελληνικού αθλητισμού στάθηκε στην αξία της οικογένειας και εξήγησε ότι οι παρέες είναι αυτές που γράφουν ιστορία, ενώ τόνισε ότι “πρέπει να ζούμε τις στιγμές και να δίνουμε τις αγκαλιές μας και τη συμπαράστασή μας στους ανθρώπους που αγαπάμε”.
Το event “τράβηξε” στο Μέγαρο Μουσικής κορυφαίες μορφές του ελληνικού αθλητισμού, από το μπάσκετ, το ποδόσφαιρο και τον κλασικό αθλητισμό. Επίσης, “συγκέντρωσε” τα δυο τρόπαια Eurobasket που κατέκτησε ο “Δράκος”, ως παίκτης και προπονητής της Εθνικής ομάδας (1987 και του 2005), αλλά και την μπάλα του τελικού της ιστορικής επιτυχίας του ελληνικού μπάσκετ, το 1987.
Ο Αργύρης Καμπούρης, ο Παναγιώτης Φασούλας, ο Λιβέρης Ανδρίτσος, ο Βασίλης Σπανούλης, ο Θοδωρής Παπαλουκάς, ο προπονητής του Ολυμπιακού, Γιώργος Μπαρτζώκας, ο αρχηγός της ομάδας, Κώστας Παπανικολάου, ο Δημήτρης Διαμαντίδης, ο Κώστας Τσαρτσαρής, ο Αντώνης Φώτσης, ο Λάζαρος Παπαδόπουλος, ο Φραγκίσκος Αλβέρτης, ο Σοφοκλής Σχορτσανίτης, ο Δημήτρης Ιτούδης, ο Μίμης Δομάζος, ο προπονητής της Εθνικής, Ιβάν Γιοβάνοβιτς, ο Δημήτρης Μελισσανίδης, η Άννα Βερούλη, ο υπουργός αθλητισμού, Γιάννης Βρούτσης, ακόμα και ο Γιώργος Νταλάρας, έδωσαν το “παρών” στην εκδήλωση.
Ο συγγραφέας του βιβλίου και δημοσιογράφος, Παντελής Βλαχόπουλος έκανε την έκπληξη, φέρνοντας την μπάλα του τελικού του 1987 στον Παναγιώτη Γιαννάκη κι αυτός έδωσε πάσα στον Αργύρη Καμπούρη, εν μέσω αποθέωσης.
“Δεν υπήρχε κάτι τρελό με εκείνον. Ήταν αστείος και σκληρός. Ήταν σκληρός, φίλε. Δεν φοβόταν κανένα” ανέφερε ο Ντομινίκ Γουίλκινς, μέσω μηνύματος που προβλήθηκε. “Το ότι τον επέλεξαν οι Σέλτικς στα draft δείχνει πόσο πραγματικά καλός ήταν. Εκείνη την εποχή δεν υπήρχαν πολλοί Ευρωπαίοι στο NBA” τόνισε ο θρύλος του ΝΒΑ.
Σε άλλο βίντεο που προβλήθηκε, ο Γιώργος Νταλάρας εμφανίστηκε να ερμηνεύει τον “ύμνο” του Στέλιου Καζαντζίδη, “Το αγριολούλουδο”, το οποίο είναι το αγαπημένο τραγούδι του Παναγιώτη Γιαννάκη. Ο “Δράκος” σηκώθηκε και έδωσε μια αγκαλιά και ένα φιλί στον τραγουδιστή, που καθόταν στην πρώτη σειρά.
“Ήμασταν τυχεροί που αγαπήσαμε αυτό το άθλημα και τον αθλητισμό. Η επιτυχία του 1987 έδωσε ώθηση σε μεγάλη μάζα παιδιών να ασχοληθούν με το μπάσκετ. Το ίδιο κάναμε και εμείς μετέπειτα. Μεταλαμπαδεύσαμε αυτή την αγάπη. Ήταν μια εκπληκτική πορεία που κορυφώθηκε με τη νίκη επί των ΗΠΑ” ανέφερε ο προπονητής της Εθνικής, Βασίλης Σπανούλης, που ανέβηκε πάνω στην σκηνή.
Το φινάλε της εκδήλωσης βρήκε τα εγγόνια του Παναγιώτη Γιαννάκη να είναι ανεβασμένα πάνω στην σκηνή, για να ακολουθήσουν όλοι οι εκπρόσωποι του ελληνικού μπάσκετ, σε μια σπουδαία κίνηση προς τον “Δράκο”
Οι δηλώσεις του Παναγιώτη Γιαννάκη πριν την εκδήλωση:
“Νομίζω ότι εκείνη η παρέα του 1987, αλλά και εκείνη του 2005 έδωσε μηνύματα. Και εκείνη η παρέα στη Θεσσαλονίκη και εκείνη στην Αθήνα, στον Πειραιά. Τελικά οι παρέες γράφουν ιστορία, οι παρέες στις οποίες ο ένας μπορεί να ανεχτεί τον άλλον και να καταφέρουν κάτι σημαντικό. Και βέβαια το κυριότερο, αυτό που θα ήθελα να μεταφέρω στους ανθρώπους που μας ακούν είναι ότι σε αυτό το βιβλίο είναι όλα όσα ήθελα να πω, αυτά αισθανόμουν όταν ξεκίνησα πιτσιρικάς με ένα ερέθισμα, το μπάσκετ, που δεν ήταν ακόμα πολύ γνωστό, δεν ήταν κάτι το οποίο μπορούσε κάποιος να πει ότι θέλει να το κάνει.
Άρα τα παιδιά μας – και τότε και πάντα – χρειάζονται ερεθίσματα. Εύχομαι ως κοινωνία να δημιουργήσουμε τις προϋποθέσεις και να ως πολιτεία να έχουν πολλά ερεθίσματα και ειδικά τα παιδιά, τα οποία μπορούν να κυκλοφορούν στον δρόμο έχοντας χαρά για το παιχνίδι, αλλά ίσως να υπάρχει και κάποια άλλη δράση που όταν τους χτυπήσει στον ώμο να ανακαλύψουν ότι μπορούν να κατακτήσουν όνειρα.
Όλοι οι άνθρωποι έχουν δύναμη και πάθος για πράγματα, για τα οποία δεν έχουν τα ερεθίσματα να ανακαλύψουν. Βέβαια να μην ξεχνάμε ποτέ ότι μέσα μας υπάρχει ένα ανθρωπάκι που πάντα θα μας φέρνει αντίρρηση να κάνουμε κάτι με κόπο, με πόνο και με ιδρώτα. Θέλει να κάνουμε οικονομία, αυτό πρέπει να το καταπολεμήσουμε και να ανακαλύψουμε την ενέργεια και τη δύναμη που έχουμε μέσα μας. Γιατί δεν την είχαμε μόνο εμείς. Την έχουν πολλά παιδιά και πολλά μεγάλα παιδιά.
Σας ευχαριστώ πάρα πολύ που είστε όλοι εδώ, ευχαριστώ πάρα πολύ τον Παντελή, την κόρη μου που με παρακίνησε, τον γιο μου που με στήριξε, την οικογένεια μου, τη γυναίκα μου, τις εκδόσεις ‘διόπτρα’, όπως φυσικά και το SPORT24 που γίναμε μια ομάδα όλοι μαζί για να δημιουργήσουμε ένα βιβλίο που θα χαρώ να μπορεί να παρακινήσει έστω ένα παιδί. Θα χαρώ πάρα πολύ και θα αισθάνομαι ιδιαίτερα ευτυχής”.
Για τον ρόλο της οικογένειας: “Η οικογένεια παίζει τον πρωτεύοντα ρόλο. Κακά τα ψέματα, εκείνοι είναι οι άνθρωποι που σε περιμένουν, έχουν λίγο χρόνο μαζί σου. Η κούραση που βγαίνει μέσα από το πάθος για αυτό που κάνεις πιθανόν να μην τους δίνει τον χρόνο που θα έπρεπε. Πρέπει πάντα και δημόσια να τούς ζητάω συγγνώμη που δεν ήμουν όσο θα έπρεπε κοντά τους. Είχα τύψεις και τώρα έχω και πάντα θα έχω. Θέλω να καλύψω όσο μπορώ το έδαφος, αλλά ο χρόνος, οι στιγμές και οι ημέρες που περνούν δεν είναι ποτέ ίδιες με τις επόμενες. Για αυτό πρέπει να ζούμε τις στιγμές και να δίνουμε τις αγκαλιές μας και τη συμπαράστασή μας στους ανθρώπους που αγαπάμε”.
ΦΩΤΟ ΣΤΕΛΙΟΣ ΣΤΕΦΑΝΟΥ / EUROKINISSI
