Ο τεχνικός του «τριφυλλιού», απέφυγε να σχολιάσει αν πρόκειται να κάνει αλλαγές στο ρόστερ της ομάδας και τόνισε το προφανές, ότι θέλει να οδηγήσει σε επιτυχίες την ομάδα
Αναλυτικά η συνέντευξη Τύπου και οι δηλώσεις του Δημήτρη Γιαννακόπουλου και του Τσάβι Πασκουάλ,
«Καλησπέρα σε όλους. Δεν έχω να πω πολλά. Είμαστε εδώ για να καλωσορίσουμε τον νέο προπονητή του Παναθηναϊκού για τα επόμενα τρία χρόνια. Συνήθως αυτά γίνονται το καλοκαίρι. Για τους λόγους που έχετε μάθει, η παρουσίαση γίνεται αυτή τη στιγμή και για τα επόμενα τρία χρόνια θα είμαστε μαζί. Ο λόγος στον κύριο Πασκουάλ», είπε ο κ. Γιαννακόπουλος.
Κύριε Γιαννακόπουλε, μεσούσης της σεζόν αναλάβατε να κάνετε την ίσως πιο πολυδάπανη και μακρόχρονη κίνηση με την απόκτηση ενός προπονητή. Αισθάνεστε ότι πρέπει να αλλάξετε κάτι κι εσείς ως οργανισμός;
«Έχουμε δείξει σαν οικογένεια ότι δεν σκεφτόμαστε τίποτα μπροστά στον σύλλογο. Πάντα κάνουμε ό,τι ζητά ο προπονητής. Και φέτος και πέρυσι έγιναν υπερβάσεις. Το ότι ήρθε ο κύριος Πασκουάλ δείχνει ότι ο Παναθηναϊκός θέλει να συνεχίσει να είναι στην κορυφή της Ευρώπης. Μέσα στα πλαίσια των δυνατοτήτων μας θα κάνουμε ό,τι θέλει ο προπονητής, Στην 30ετία δείξαμε ότι δεν χρειάζονται αλλαγές. Κανένας σύλλογος στο παρελθόν σε κανένα άθλημα δεν ήταν 25 χρόνια στην κορυφή και όταν άρχισε να πέφτει να υπάρχει ντόμινο. Η μόνη αλλαγή δεν είναι μέσα από το σύλλογο, αλλά από τους ανθρώπους που μας παρακολουθούν και μας κρίνουν. Να κοιτάνε πρώτα το πόσο δύσκολα είναι κάποια πράγματα και μετά να κρίνουν».
Φέρατε έναν τρίτο Πρωταθλητή Ευρώπης. Στις κουβέντες που κάνατε μαζί του τι σας μάγεψε ή τι σας δημιούργησε μια ασφάλεια και μία εγγύηση για αυτό που επίκειται;.
«Τα αποτελέσματά του στην Μπαρτσελόνα, έναν τεράστιο σύλλογο παγκοσμίως. Υπάρχει σεβασμός για την Μπαρτσελόνα, που επίσης έχει το τρίπτυχο κόσμος-διοίκηση-ομάδα, το ίδιο έχουμε κι εμείς και ελπίζουμε να έχουμε τα ίδια αποτελέσματα ή και καλύτερα».
Πασκουάλ: «Να μάθω να μαγειρεύω»
«Είμαι ευτυχής που αποτελώ μέλος της οικογένειας του Παναθηναϊκού. Ενός τόσο ιστορικού συλλόγου με τόσες Ευρωλίγκες, τόσα τρόπαια και τόσες προσωπικότητες που έχουν περάσει από εδώ. Ευχαριστώ όλα τα άτομα που έκαναν δεκτή την παρουσία μου εδώ, πιστεύω να δώσω το καλύτερο του εαυτού μου και όλοι μαζί ως ομάδα μαζί με τη βοήθεια του κόσμου μας που αγαπά τον Παναθηναϊκό ελπίζω να καταφέρουμε να φέρουμε και πάλι επιτυχίες στην ομάδα»
Τι στυλ μπάσκετ θέλετε να παίξετε;
«Έχω αποδεχτεί αυτή την πρόκληση για να έρθω όχι απλά για να την αποδεχτώ. Αν δεν ένιωθα ικανός να αποτελέσω μέλος αυτής της ομάδας για να κερδίσω δεν θα είχα έρθει. Ξέρω ότι χρειαζόμαστε χρόνο, αλλά πιστεύω ότι οδεύουμε όλοι προς την ίδια κατεύθυνση και θα το κατορθώσουμε. Δεν θεωρώ ότι είμαι ένας προπονητής αμυντικός ή επιθετικός, θέλω να παίξω τέλεια και στις δύο πλευρές του γηπέδου. Θα επιχειρήσουμε να μην χάσουμε το dna αυτής της ομάδας που τα δίνει όλα μέσα στο γήπεδο και μιλάμε για ένα dna που υπάρχει στην Αθήνα και στην Ελλάδα. Θεωρώ ότι είναι αδύνατον να είσαι προπονητής μιας ομάδας αν δεν γνωρίζεις την ομάδα, την πόλη, τη χώρα και τις ιδιαιτερότητες των ανθρώπων της. Με τη βοήθεια όλου του κόσμου ελπίζω να μπορέσω να καταλάβω καλύτερα τι άποψη έχει διαμορφώσει απ’ έξω».
Δεδομένου ότι έχετε έρθει στην ομάδα ενώ η σεζόν έχει ξεκινήσει, πόσο δύσκολη κάνει την απόφαση και με τι θα ήσασταν ικανοποιημένος στο τέλος της χρονιάς;
«Υπάρχει κόσμος περισσότερο ή λιγότερο θρησκευόμενος, υπάρχει κόσμος που πιστεύει στο πεπρωμένο. Εγώ πιστεύω στο πεπρωμένο. Υπάρχουν άνθρωποι στον σύλλογο που ξέρουν ότι πάντα από το μυαλό μου πως κάποια στιγμή θα έρθω εδώ. Αποτελεί μία τιμή για εμένα. Όταν συμβαίνει αυτό έχεις τον ενθουσιασμό να δεχτείς αυτό το πρότζεκτ και να έρθεις. Ξέρω πώς είναι το άθλημά μας και το να κερδίσεις ή να χάνεις εξαρτάται από λίγα και συγκεκριμένα πράγματα. Αλλά πρώτα από όλα είναι η αρχή που θέλουμε να οικοδομήσουμε, να είμαστε περήφανοι για τη δουλειά μας. Μετά θα έρθουν και τα αποτελέσματα’».
Είστε ικανοποιημένος με το υπάρχον ρόστερ και κατά πόσο είναι κοντά στη δική σας φιλοσοφία;
«Κατ’ αρχάς όταν έχω να πω κάτι δεν το λέω δημοσίως, δεν χρησιμοποιώ τα ΜΜΕ για κάποια τέτοια θέματα. Τα λέω ιδιωτικά. Δεύτερον, οι προπονητές πάντα προσαρμοζόμαστε στην ομάδα που έχουμε, ποτέ δεν έχουμε την ομάδα που θα θέλαμε να έχουμε. Είμαστε μια ειδική περίπτωση ανθρώπων που δεν είμαστε μόνο προπονητές. Η δουλειά μας είναι να βγάλουμε από τους παίκτες την καλύτερη απόδοση που μπορούν, κοιτάζοντάς τους στα μάτια».
Πώς διαχειρίζεστε μία ομάδα που μέσα σε λίγες ημέρες έχει υποστεί τριπλό σοκ και είναι υποχρεωμένος να την ετοιμάσει για ένα τόσο δύσκολο παιχνίδι;
«Σχετικά με τα 100 συστήματα ας μιλήσουμε μια άλλη μέρα. Οι προπονητές πάντα έχουμε κάποιες ετικέτες που κάποιος μας έβαλε και κουβαλάμε για πάντα. Αυτή τη στιγμή κινούμαστε μεταξύ 68 με 80 κατοχές ανά ματς, άρα είναι αδύνατο να έχεις 100 συστήματα ταυτόχρονα. Άλλο το γεγονός ότι στο πλαίσιο μίας σεζόν χρησιμοποιούμε διαφορετικά πράγματα για να έχουμε αποτελεσματικότητα. Κανείς δεν είπε ότι έχουμε κάτι εύκολο. Ξέρουμε ότι όλα έχουν τον βαθμό της δυσκολίας τους. Έχω δει τα παιδιά, αλλά και χθες και στη Μόσχα και στην προπόνηση διψούν να κάνουν τα πράγματα σωστά. Το μόνο που χρειαζόμαστε είναι λίγη ηρεμία και είμαι σίγουρος ότι θα πάμε στον σωστό δρόμο».
Είπατε ότι είστε λάτρης του ελληνικού μπάσκετ. Κατά πόσο ταιριάζει ο δικός σας τρόπος σκέψης στη δική μας φιλοσοφία;
«Μου αρέσει η πίεση για να κερδίσω. Εδώ πάντα υπάρχει αυτή η πίεση. Το να παίξεις άμυνα αποτελεί κομμάτι του dna των ελληνικών ομάδων. Το παρελθόν μου δείχνει ότι οι ομάδες μου ήταν οι καλύτερες στο αμυντικό κομμάτι. Εμείς πάντα ήμασταν μία ομάδα που δημιουργούσαμε με το pick n roll, κάτι που ήδη δουλεύεται στην Ελλάδα. Ήδη έχω πει κάποια πράγματα που ταιριάζουν».
Στην πρώτη σας χρονιά μακριά από τη Βαρκελώνη καλείστε να αγωνιστείτε σε έναν τεράστιο σύλλογο με άλλες συνθήκες. Δεδομένου ότι ήσασταν παιδί από τα σπλάχνα της Μπαρτσελόνα, αισθάνεστε ότι ως άνθρωπος και ως προπονητής πρέπει να αλλάξει κάτι;
«Πρέπει να μάθω να μαγειρεύω (σ. σ. γέλια). Δεν πιστεύω ότι πρέπει να αλλάξω κάτι, πιστεύω ότι είμαι ένα άτομο σοβαρό, τίμιο, ευθύ, εργατικός, απαιτητικός, πιστεύω ότι δεν χρειάζεται να αλλάξω πολλά όσον αφορά στην προσωπικότητά μου. Έχω σεβασμό για όλο τον κόσμο εδώ και μου έχουν διδάξει πως όταν έχεις παιδεία και σέβεσαι όλα μπορούν να γίνουν εύκολα.. Σε προσωπικό επίπεδο δεν νομίζω ότι πρέπει να αλλάξω κάτι. Θα ήθελα όμως να προσαρμοστώ στο ελληνικό στυλ όσο το δυνατόν καλύτερα. Ίσως χρειαστούν κάποιες μικρές αλλαγές και αυτό είναι όλο. Πάντα, όμως, νιώθω πολύ σίγουρος για τον εαυτό μου και ικανός για όλα. Τουλάχιστον στα δικά σας 10 εκατομμύρια κάτι ξέρουν από το μπάσκετ».
Στην Ελλάδα υπάρχει φόβος πολλές φορές στους παίκτες να μην τρέξουν. Ποια είναι η δική σας φιλοσοφία ως προς το γρήγορο τέμπο;
«Όταν παρατηρώ τον κόσμο στον δρόμο δεν βλέπω κάτι τέτοιο. Όταν βλέπω τον κόσμο στον δρόμο δεν περπατάει αργά. Όταν πάει ο κόσμος στο εστιατόριο θέλει να σερβιριστεί γρήγορα. Δεν αισθάνομαι ότι ο κόσμος του Παναθηναϊκού θα αισθανθεί ευτυχής με ομάδα που θα παίξει γρήγορα. Δεν πρέπει ποτέ να ξεχνάμε πως παίζουμε για τη νίκη, αλλά και τον κόσμο. Και πρέπει να κάνουμε κάτι ώστε ο κόσμος να περνάει καλά, αλλά λογικά θα πρέπει να προσαρμοστούμε στα χαρακτηριστικά των παικτών που έχουμε. Εάν έχεις τον Μπολτ δεν μπορείς να τρέξεις μαραθώνιο. Εξαρτάται από τα χαρακτηριστικά των παικτών που έχεις».
Πιστεύαμε ο περισσότεροι πως όταν φύγατε από την Μπαρτσελόνα δεν θα πηγαίνατε σε άλλη ομάδα Με τον Παναθηναϊκό ωστόσο το κάνατε. Θα το κάνατε με την ίδια ευκολία και για άλλη ομάδα;
«Είχα εξηγήσει στην Ισπανία ποια ήταν η κατάστασή μου, δεν ήθελα να δεχτώ κανένα πρότζεκτ που να μην ήταν συμπαγές ως προς την κατεύθυνση προς τη νίκη και πάντα μιλάμε για σημαντικά κλαμπ της Ευρώπης. Ο Παναθηναϊκός τηρεί τις προϋποθέσεις και γι’ αυτό είμαι εδώ. Όταν τελείωσα τη θητεία μου στην Μπαρτσελόνα όλες οι ομάδες είχαν προπονητή. Ο προπονητής χρειάζεται ένα όραμα και τότε μπορείς να δουλέψεις».
Έχουμε ζήσει τρομερές μάχες μεταξύ Παναθηναϊκού και Μπαρτσελόνα. Πώς το βιώσατε ως αντίπαλος και πώς περιμένετε να το βιώσετε τώρα που έχετε έρθει στη δική μας πλευρά;
«Πολλές φορές όταν ήρθα εδώ ένιωσα ζήλια. Γιατί είδα πώς ο κόσμος αγαπά τους παίκτες και τους στηρίζει. Και πάντα ένιωθα ένα ιδιαίτερο θαυμασμό. Βέβαια όταν έβγαινα εγώ δεν συνέβαινε το ίδιο. Τώρα που θα μπορέσω να το ζήσω ως προπονητής του Παναθηναϊκού νιώθω ευτυχής».
Η κολασμένη σειρά του 2011 όπου η Μπαρτσελόνα υποδέχτηκε τον Παναθηναϊκό με πλεονέκτημα και ως οικοδέσποινα του Final 4, του άφησε βαθιά πληγή;
«Άσχετα από το πού πας πάντοτε σού διηγούνται τις περιπτώσεις όπου έχασες. Κάποιοι ξεχνούν το καλό και θυμούνται το κακό. Θα σας πω κάτι που δεν το έχω πει μέχρι τώρα. Όταν είσαι προπονητής οι νίκες είναι εφήμερες, αλλά ποτέ δεν ξεχνάς τις ήττες. Το περίεργο είναι πως όταν σταματήσεις να είσαι προπονητής ο κόσμος θυμάται πιο πολύ αυτά που κέρδισες όπως κι ε΄συ. Και τώρα θυμάμαι περισσότερο τις νίκες μου παρά τις ήττες μου».
Σάς βγάζει από τη ρουτίνα σας που το Πρωτάθλημα δεν είναι τόσο ανταγωνιστικό όπως το ισπανικό;
«Όχι κι αυτό λόγω του νέου format που έχει η Ευρωλίγκα. Πλέον αυτό θυμίζει ένα πάρα πολύ ανταγωνιστικό Πρωτάθλημα. Λογικό είναι να χρειαστώ χρόνο γιατί ακόμη οι παίκτες δεν γνωρίζουν ακόμη πράγματα που θέλω να τους μάθω».
Πόσους αγώνες του Παναθηναϊκού είδατε τελευταία;
«Τέσσερις, τους δύο της Euroleague, και άλλα δύο, ένα εκ των οποίων ήταν το ντέρμπι με τον Ολυμπιακό. Τώρα βλέπω τη Μπάμπεργκ».
Για τους παίκτες που ξεχώρισε στην Μπαρτσελόνα και ποιους σεβάστηκε:
«Όλους όχι δεν τους αγάπησα. Δεν θα πω μόνο τρία ονόματα. Κατά τη διάρκεια της θητείας μου προπόνησα σπουδαίους παίκτες, αλλά θυμάμαι διαφορετικές πτυχές αυτών. Στο παρελθόν όταν ο Παναθηναϊκός κυριαρχούσε, είχε μεγάλα αστέρια, αλλά υπήρχαν κάποιοι που δέχονταν τον ρόλο του δευτερεύοντα παίκτη, αλλά ήταν σημαντική όσο και τα αστέρια. Το κλειδί είναι η ομάδα να λειτουργεί όπως πρέπει. Πας σε ένα κονσέρτο κλασσικής μουσικής και τη μελωδία την ακούς από το βιολί ή την τρομπέτα. Αν δεν ακούσεις την κατάλληλη στιγμή το τύμπανο, που το ακούς για 30 δευτερόλεπτα, αυτό που ακούς δεν είναι τέλειο. Γι αυτό δεν μπορώ να μιλήσω για τους παίκτες, αλλά μιλάω για τους παίκτες κλειδιά».
Υπάρχει το δίλημμα για την καλύτερη ομάδα που κατέκτησε τη EuroLeague ανάμεσα σε Μπαρτσελόνα του 2010 και στον Παναθηναϊκό του 2009;
«Συμφωνώ ότι αυτές είναι οι δύο από τις καλύτερες ομάδες που έχουν συμμετάσχει σε Final 4. Είχα την τύχη να προπονήσω μία από αυτές. Τώρα είμαι προσηλωμένος στο επόμενο παιχνίδι μας. Θα ήταν απίστευτη εμπειρία να είχα προπονήσει και τον Παναθηναϊκό του 2009».
Αριθμός Πιστοποίησης Μ.Η.Τ.232163