Πολλές δεκαετίες πριν τον Λιονελ Μέσι, λίγα χρόνια πριν τους Ντιέγκο Μαραντόνα και Γιόχαν Κρόιφ, ο Πελέ είχε συγκλονίσει το παγκόσμιο ποδόσφαιρο. Τις… παραστάσεις του τις έδωσε στα Μουντιάλ κ κατάφερε να γράψει ιστορία, κατακτώντας τρία Παγκόσμια Κύπελλα με την εθνική Βραζιλίας. Ο μοναδικός που έχει πετύχει κάτι τέτοιο!
Ο τεράστιος Πελέ δεν βρίσκεται πλέον μαζί μας. “Έφυγε” στα 82 του χρόνια, μετά από μάχη με τον καρκίνο, έχοντας όμως στα… ντουζένια του αναγκάσει το χώρο του ποδοσφαίρου -αλλά και του αθλητισμού- να… γονατίσει παρατεταμένα μπροστά του. Στον «Βασιλιά» του!
Ήταν ο πρώτος που πήρε τον… τίτλο που τώρα ονομάζουμε GOAT. Αυτός που χαρακτηρίστηκε ο κορυφαίος ποδοσφαιριστής όλων των εποχών -έστω κ εάν κάποιοι έβαλαν δίπλα του, στο θρόνο, τον Μαραντόνα- με όσα πέτυχε στην καριέρα του και κυρίως στα Παγκόσμια Κύπελλα. Αυτός που ταυτίστηκε με το νο 10 στη φανέλα!
Ο Πελέ, το «μαύρο μαργαριτάρι» ήταν ένα… θαύμα της φύσης, ήταν ένας κορυφαίος γητευτής της μπάλας και θεωρήθηκε ποδοσφαιρικός Θεός. Τα 3 Μουντιάλ που σήκωσε (1958, 1962, 1970) είναι τα βραβεία που θα τον συνόδευαν για την αιωνιότητα.
Παίκτης με μεγάλη φαντασία, ηγέτης, αθλητικός, ντριμπλαδόρος, πασαδόρος και πάνω απ’ όλα, μια… μηχανή από γκολ. Ο Πελέ ήταν μέλος μιας εκπληκτικής Βραζιλίας, αλλά κατάφερε να ξεχωρίσει ανάμεσα σε «αστέρες». Γιατί, ήταν ο πιο λαμπερός απ’ όλους.
Το πρώτο «σόου» το 1958 – Ένας 17χρονος (και 239 ημερών) στην κορυφή!
Έντσον Αράντες ντο Νασιμέντο ή απλά Πελέ. Ο θρύλος, το «μαύρο μαργαριτάρι» (Perola negra) του παγκοσμίου ποδοσφαίρου, γεννήθηκε στις 23 Οκτωβρίου 1940, στην πόλη Τρες Κορασόες (σ.σ: στα ελληνικά σημαίνει τρεις καρδιές) της πολιτείας Μίνας Ζεράις της Βραζιλίας. Ήταν το πρώτο παιδί από τα τρία της οικογένειας και βαφτίστηκε Έντισον προς τιμή του εφευρέτη Τόμας Έντισον (πήγε στη γενέθλια πόλη του λίγο καιρό πριν από τη γέννηση του Πελέ) και στη συνέχεια αφαιρέθηκε το «ι» από το όνομα.
Έμελλε να αφήσει πολύ γρήγορα το στίγμα του στο παγκόσμιο ποδόσφαιρο. Έμελλε να το.. κατακτήσει τρεις φορές.!
Στις 28 Ιουνίου 1958 διεξαγόταν ο τελικός, με τον οποίο θα κατακτούσε η Βραζιλία το πρώτο από τα πέντε Μουντιάλ της. Σε εκείνον τον τελικό, ένα 17χρονο αγόρι που τον έλεγαν Πελέ και είχε κάνει το ντεμπούτο του σε εκείνο το Παγκόσμιο Κύπελλο, σημείωσε ένα από τα πιο όμορφα γκολ (πέτυχε δυο κόντρα στον τελικό, κόντρα στους οικοδεσπότες). Ένας θρύλος γεννήθηκε στα γήπεδα της Σουηδίας… Έγινε ο νεαρότερος σκόρερ που σκόραρε σε Παγκόσμιο Κύπελλο. Το χαμόγελο του θα «έλαμπε» άλλες δυο φορές σε Μουντιάλ.
Repeat το 1962 στο Μουντιάλ της Χιλής με τραυματισμό και ηγέτη τον Γκαρίντσα
Αν το να γίνεις μια φορά Παγκόσμιος πρωταθλητής είναι κάτι που πολλοί παίκτες το κατάφεραν στην καριέρα τους, ελάχιστοι είναι αυτοί που κατάφεραν το repeat. Έχοντας ήδη κερδίσει την αγάπη και την εκτίμηση του κοινού, ο Πελέ σήκωσε για δεύτερη φορά το τρόπαιο του Μουντιάλ, σε μια διοργάνωση, που δεν κατάφερε να ξεδιπλώσει το ταλέντο του.
Ο Πελέ τραυματίστηκε στη βουβωνική χώρα στον δεύτερο αγώνα της Βραζιλίας κόντρα στην Τσεχοσλοβακία και έχασε το υπόλοιπο του τουρνουά. Για καλή του τύχη, ο Γκαρίντσα «σήκωσε» στις πλάτες του την «σελεσάο» και της έδωσε τον τίτλο, με τ «μεγάλο» δεκάρι να βλέπει το τουρνουά από την… εξέδρα.
«Ξύλο» για τον Πελέ στο Μουντιάλ του 1966 και η προσωρινή αποχώρηση από την εθνική
Η παρουσία του Πελέ στο Μουντιάλ της Αγγλίας το 1966 χαρακτηρίστηκε από την αντιαθλητική αντιμετώπιση που είχε από τους αντιπάλους του, αλλά την προκλητική ατιμωρησία που υπήρξε από τους διαιτητές προς τα «τσεκούρια» που τον μάρκαραν.
Τα αντιαθλητικά μαρκαρίσματα των Βουλγάρων και των Πορτογάλων αμυντικών (ειδικά των δεύτερων), στέρησαν από τον Πελέ τη συνέχεια των αγώνων. Στον αγώνα με τη Βουλγαρία σκόραρε ένα γκολ με απευθείας εκτέλεση φάουλ και έγινε ο πρώτος παίκτης που πετύχαινε γκολ σε τρεις συνεχόμενες διοργανώσεις. Κατόπιν απουσίασε από το παιχνίδι με την Ουγγαρία για να αναρρώσει, με την ήττα της Βραζιλίας να διακόπτει το αήττητο σερί 13 αγώνων σε Παγκόσμια Κύπελλα.
Ο Πελέ επανήλθε στον αγώνα με την Πορτογαλία, όπου και δέχθηκε το σκληρότερο μαρκάρισμα από το Ζοάο Μοράις (δυο σε μια φάση), που δεν τιμωρήθηκε από τον -Βρετανό- διαιτητή που θα δικαιούταν αποβολή. Έχει χαρακτηριστεί ως ένα από τα σοβαρότερα σφάλματα διαιτησίας στην ιστορία των Παγκοσμίων Κυπέλλων! Ο Πελέ παρέμεινε στον αγωνιστικό χώρο, αλλά δεν μπορούσε να προσφέρει στην ομάδα. Με τον Γκαρίντσα να έχει είναι… σκιά του εαυτού του, η Βραζιλία απέτυχε να περάσει τη φάση των ομίλων.
Ο αντιαθλητικός τρόπος αντιμετώπισής του Πελέ, δημιούργησε υποψίες για ευρωπαϊκή πλεκτάνη, προκειμένου να ξαναγυρίσει το τρόπαιο στη γηραιά ήπειρο. Μετά τον αγώνα με την Πορτογαλία, ο Πελέ αποφάσισε να μην αγωνιστεί ξανά με την εθνική ομάδα και μεταπείστηκε δύο χρόνια μετά, επανερχόμενος σε αγώνα με την Παραγουάη (4–0) σημειώνοντας δύο τέρματα.
Το τελευταίο «στέμμα» και τα συγκλονιστικά ματς στο Μουντιάλ του 1970
Το 1970 ήταν το τελευταίο Μουντιάλ του Πελέ. Το φινάλε του σε Παγκόσμια Κύπελλα ήταν αντάξιο για έναν «Βασιλιά»! Είχε την… υπογραφή του.
Ο Πελέ μαζί με τους Ριβελίνο, Ζαϊρζίνιο, Ζέρσον, Τοστάο και Κάρλος Αλμπέρτο σχημάτισαν μία από τις καλύτερες ομάδες που έχουν παίξει ποδόσφαιρο σε Μουντιάλ, τόσο από πλευράς θεάματος όσο και από πλευράς αποτελεσμάτων
16 χρόνια πριν την «στέψη» του Μαραντόνα, το Μεξικό έβαζε για τελευταία φορά τον Πελέ στο «θρόνο» του και τοποθέτησε στην κορυφή την υπερομάδα της Βραζιλίας. Τι να πρωτοθυμηθεί κανείς.
Το γκολ στην πρεμιέρα κόντρα στην Τσεχοσλοβακία (σκόραρε για 4ο σερί Μουντιάλ), την συγκλονιστική του κεφαλιά που έβγαλε με μοναδικό τρόπο ο Μπανκς της Αγγλίας, την ανεπανάληπτη προσποίηση του στον τερματοφύλακα της Ουρουγουάης, τις ασίστ -χωρίς να κοιτάζει- σε γκολ των Ζαϊρζίνιο και Κάρλος Αλμπέρτο ή το γκολ -με κεφαλιά- στον τελικό με την Ιταλία;
Το ποδοσφαιρικό έπος του Πελέ ολοκληρώθηκε με τον πιο θεαματικό τρόπο!
