- “Ναι ρε Ελλάδα” είπε στις δηλώσεις του ο Λευτέρης Πετρούνιας, μια... κραυγή υπερηφάνειας προς – και από όλους τους Έλληνες - Εντυπωσιακός, καταπληκτικός, αψεγάδιαστος και τελικά χρυσός Ολυμπιονίκης στους κρίκους - Ο Έλληνας αθλητής κατάφερε να γίνει η... δεύτερη αιτία, για να νιώσουν ρίγη συγκίνησης οι Έλληνες μετά την Άννα Κορακάκη - Εκτελώντας με μοναδικό τρόπο το πρόγραμμα του στον τελικό ανέβηκε στο ψηλότερο σκαλί στους Αγώνες του Ρίο
Είναι κάποιες φορές που το “μπράβο” είναι… μικρό. Πήγε στο Ρίο με μοναδικό σκοπό να κατακτήσει το χρυσό μετάλλιο. Είχε σιγουριά στις δυνατότητες του, είχε τη θέληση να κάνει ευτυχισμένους όλους τους Έλληνες και τελικά τα κατάφερε.
Ο Λευτέρης Πετρούνιας, τις προσπάθειες του οποίου στηρίζει η Stoiximan.gr, ήταν εντυπωσιακός, ανάγκασε τους κριτές να μην ευνοήσουν τον Βραζιλιάνο Αρτούρ Ζανέτι και κατέκτησε το χρυσό μετάλλιο στους κρίκους.
Έτσι, μετά την Άννα Κορακάκη στο ψηλότερο σκαλί του πόντιουμ ανέβηκε και ο γυμναστής από τη Μάνη, που ήταν συγκλονιστικός στον τελικό των κρίκων και εκτελώντας ένα άψογο πρόγραμμα, διέλυσε την ψυχολογία των αντιπάλων του από το ξεκίνημα κιόλας (εκτέλεσε δεύτερος), καθώς βαθμολογήθηκε με 16.000!
Αυτό αποδείχθηκε στη συνέχεια, καθώς υπό το βάρος του σχεδόν τέλειου που άγγιξε ο Έλληνας πρωταθλητής σε εκτέλεση και βαθμολογία ο Βραζιλιάνος Αρτούρ Ζανέτι, «χρυσός» Ολυμπιονίκης στο Λονδίνο το 2012, δεν κατάφερε να φτάσει πάνω από τους 15.776 βαθμούς και ο Ρώσος Ντένις Αμπλιάζιν από τους 15.700, μένοντας στη δεύτερη και τρίτη θέση αντίστοιχα.
Με την αγαπημένη του φράση “Ναι ρε φίλε”, άρχισε τις δηλώσεις του ο Λευτέρης Πετρούνιας, αμέσως μετά την απονομή του χρυσού μεταλλίου και την ανάκρουση του εθνικού ύμνου. Μόνο που αυτή τη φορά πρόσθεσε και το “Ναι ρε Ελλάδα”, κάτι που φώναξαν -είτε από μέσα τους είδε δυνατά- όλοι οι Έλληνες μαζί του.
Για να τονίσει στη συνέχεια: “Έχουμε την ψυχή να πηγαίνουμε εκεί που μας αξίζει και να ακούμε τώρα τον Ζορμπά του Θεοδωράκη σε όλο το στάδιο. Θέλω να αφιερώσω αυτό το μετάλλιο στον πατέρα μου, που έχει “φύγει”, στον προπονητή μου και στην Ελλάδα”.
Ναι ρε Ελλάδα, ναι ρε φίλε, μας έκανες υπερήφανους…