Έκπληξη ήταν η "τεσσάρα". Η πρόκριση της Γερμανίας επί της Αργεντινής συγκέντρωνε πολλές πιθανότητες για όσους την είχαν παρακολουθήσει από κοντά.
Έτυχε να τη δω στο πρώτο της παιχνίδι, στο Ντέρμπαν κόντρα στους Αυστραλούς και ένοιωσα μεγάλη έκπληξη που δεν έπαιζαν σαν γερμανοί. Δηλαδή, αυτό το προβλέψιμο ποδόσφαιρο, γεμάτο δυναμισμό, σκληρά μαρκαρίσματα και εναέριες μονομαχίες.
Η Γερμανία έπαιζε με την μπάλα στο χορτάρι, απολαυστικά τρίγωνα, γρήγορες εναλλαγές θέσεων και παικτών. Ήρθε το αναπάντεχο στραπάτσο από την Σερβία κι όλα αυτά ξεχάστηκαν. Αποδόθηκαν στην αδυναμία των Αυστραλών. Ύστερα ήρθαν οι φιλόδοξοι Άγγλοι που το πάλεψαν αλλά το κοντέρ έγραψε τέσσερα.Εδώ ήταν που ο Μαραντόνα έπρεπε να βάλει νερό στο κρασί του και να μην χτυπήσει τη γροθιά του στο μαχαίρι. Αντί για δύο αμυντικούς χαφ που θα τρέχουν για να σπάνε την κόντρα επίθεση των γερμανών αυτός άφησε μόνο κι έρημο τον αρχηγό Μασκεράνο. Αν ρωτούσε τον Καπέλο θα του έλεγε ότι τέτοιες επιλογές είναι κίνδυνος – θάνατος απέναντι στους ταχύτατους Οζίλ – Κλόζε – Ποντόλσκι και Μίλλερ.