Ο Ανδρέας Δημάτος έγραψε στο λογαριασμό του στο Facebook:
“Επειδή και η σπέκουλα και οι εξυπνακισμοί και οι ουτοπικές συγκρίσεις και οι ατάκες του στυλ… «μόνο στην Ελλάδα γίνονται αυτά» πρέπει κάποια στιγμή να πάρουν την απάντησή τους, η αλήθεια είναι ότι δεν χρειάζεται να επικαλεστούμε και ιδιαίτερα… ψαγμένα επιχειρήματα σχετικά με τις ενστάσεις που έχουν ήδη διατυπωθεί για την ξεκάθαρη χρηματοδότηση του γηπέδου της ΑΕΚ, τα εγγεγραμμένα από το 2013 είκοσι εκατ. της Περιφέρειας και κάποιους εντελώς ανόητους παραλληλισμούς σε σχέση με το γήπεδο της Τότεναμ που πρόσφατα άνοιξε τις πύλες του…
ΖΗΤΗΜΑ ΠΡΩΤΟ: Αν στην Ελλάδα ή αν συγκεκριμένα η «Αγιά Σοφιά» είχε εξ ολοκλήρου χρηματοδοτηθεί με τραπεζικό δανεισμό, όπως συμβαίνει με το γήπεδο της Τότεναμ και πρόσφατα διαβάσαμε αποθεωτικά σχόλια για αυτό, τότε ένα δάνειο ύψους 80 εκατ. ευρώ (εκτός του ότι θα υποθήκευε για πάντα το μέλλον της ΑΕΚ, κάτι που αποτελεί ψιλά γράμματα για τους όψιμους υπερασπιστές του δημοσίου συμφέροντος) μάλλον δικαιολογημένα με τις ιδιαιτερότητες του ελληνικού τραπεζικού συστήματος θα χαρακτηριζόταν ως σκάνδαλο πρώτου μεγέθους… Τότε θα διαβάζατε για τον απλό πολίτη που πλέον δεν μπορεί να δανειστεί για την επιχείρησή του ούτε 10.000 ευρώ, ενώ για τον… επιχειρηματία Μελισσανίδη οι τράπεζες έσπευσαν να εξυπηρετήσουν το αίτημά του. Τότε θα διαβάζατε ότι το δάνειο δεν θα αποπληρωθεί ποτέ, όπως έχει συμβεί στην περίπτωση του «Καραϊσκάκης», για χαριστικές συμβάσεις και πολύ περισσότερο ότι το γήπεδο θα αποπληρωθεί από τα έσοδα της ΑΕΚ των επόμενων δέκα-είκοσι –το λιγότερο- χρόνων, κάτι που θα σήμαινε και οικονομική ασφυξία για το σύλλογο. Να τονίσω εδώ ότι το γήπεδο της ΑΕΚ θα φτάσει στο σημείο της ολοκλήρωσης του σκελετού και της τοποθέτησης του στεγάστρου χωρίς ένα ευρώ δάνειο, χωρίς ένα ευρώ κρατική χρηματοδότηση και μόνο με ίδια κεφάλαια. Οσοι γνωρίζουν από τέτοια έργα μπορούν εύκολα να υπολογίζουν το ποσοστό των εν εξελίξει εργασιών σε σχέση με το συνολικό κόστος του έργου…
ΖΗΤΗΜΑ ΔΕΥΤΕΡΟ: Η χρηματοδότηση των αθλητικών εγκαταστάσεων ακόμα και για τα μεγαλύτερα club της Ευρώπης από τοπικούς φορείς, Δήμους, Περιφερειακά Συμβούλια ή Κρατίδια (όπως της Βαυαρίας στην περίπτωση του Αλιάντς Αρίνα) αποτελεί πανευρωπαϊκή τακτική. Είτε με παραχώρηση έκτασης (όπως για παράδειγμα έγινε στην Ελλάδα με το γήπεδο της ΑΕΛ ή με την πρόσφατη παραχώρηση των 33 στρεμμάτων για τη νέα Τούμπα) είτε, πολύ πιο συχνά, με την φανερή και απρόσκοπτη συμμετοχή στο χρηματοδοτικό πλάνο της κατασκευής. Δεν χρειάζεται να το ψάξετε πολύ για να βρείτε το δημοσιευμένο financial plan των πρόσφατα κατασκευασμένων γηπέδων (δεν χρειάζεται να πάμε σε Αλιαντς Αρίνα ή Αμστερνταμ Αρίνα ή στα γήπεδα της Πορτογαλίας, της Ουκρανίας, της Πολωνίας, της Αυστρίας, της Ελβετίας και της Ρωσίας για τις πρόσφατες μεγάλες ευρωπαϊκές διοργανώσεις) σε Νίκαια (Νις), Μπορντό ή Μπιλμπάο. Χαρακτηριστικό παράδειγμα το υπέροχο νέο γήπεδο της Ατλέτικ 50.000 θέσεων που εγκαινιάστηκε το 2013, συνολικού κόστους 211 εκατ. ευρώ. Στο χρηματοδοτικό του πλάνο συμμετείχε και η τοπική Κυβέρνηση της Βασκονίας (με 50 εκατ. ευρώ), και ο Δήμος της πόλης (11 εκατ. ευρώ) και η ευρύτερη Περιφέρεια με 50 εκατ. ευρώ συμπεριλαμβανομένης και της παραχώρησης της γης. Το υπόλοιπο ποσό καλύφτηκε από την ομάδα μαζί με τραπεζικό δανεισμό από μεγάλη τοπική βασκική τράπεζα αλλά και από κεφάλαια της Ευρωπαϊκής Ενωσης. Και όλα αυτά δεν έγιναν φυσικά εκβιαστικά, γιατί η Ατλέτικ αποτελεί σημείο αναφοράς σε όλη τη χώρα των Βάσκων, ούτε υπέρ της σκοπιμότητας της επανεκλογής των τοπικών αρχόντων στις επόμενες… εκλογές, αλλά γιατί η δημιουργία μιας τόσο μεγάλης αθλητικής εγκατάστασης που συγκεντρώνει συχνά τόσο κόσμο θεωρείται αναπτυξιακός μοχλός της ευρύτερης περιοχής, πηγή οικονομικής ανάπτυξης της τοπικής κοινωνίας, άξονας δημιουργίας θέσεων εργασίας και όχι απλά η έδρα μιας ποδοσφαιρικής ομάδας, όπως εντελώς στενόμυαλα περιοριζόμαστε να εκτιμάμε στη χώρα μας…
ΖΗΤΗΜΑ ΤΡΙΤΟ: Στο ποσό της δημόσιας επιχορήγησης του γηπέδου βλέπω ότι εντέχνως και για ευνόητους φυσικά λόγους προστίθεται αυθαίρετα το κόστος του δημόσιου έργου της υπογειοποίησης. Εδώ η… ανθρώπινη παρανόηση έχει να κάνει με το γεγονός ότι κάποιοι πιστεύουν ότι το συγκεκριμένο έργο παραγγέλθηκε αποκλειστικά και μόνο για τη λειτουργία του γηπέδου της ΑΕΚ. Για να το ξεκαθαρίσουμε και αυτό… Το συγκεκριμένο έργο είχε ψηφιστεί και σχεδιαστεί για την περιοχή της Νέας Φιλαδέλφειας από το 2003 με εγκεκριμένο κονδύλι, το οποίο αργότερα κόπηκε λόγω των περικοπών. Το έργο αυτό είχε κριθεί από την τοπική κοινότητα ως απαραίτητο στο πλαίσιο της συγκοινωνιακής μελέτης της περιοχής προκειμένου να ανακουφιζόταν κυκλοφοριακά η Νέα Φιλαδέλφεια. Τότε στο κοντινό ιστορικό οικόπεδο της ΑΕΚ υπήρχαν μόνο μπάζα και δεν είχε εμφανιστεί κάποιος… τρελός να επιμένει ότι η ξεσπιτωμένη ομάδα μας θα μπορούσε να επιστρέψει στη φυσική της έδρα. Όταν μάλιστα η ΑΕΚ με μπροστάρη τον Δημήτρη Μελισσανίδη ξεκινούσε τις μελέτες για την Αγιά Σοφιά το 2013 στην ουσία υποχρεώθηκε ο σχεδιασμός του γηπέδου να γίνει ταυτόχρονα με τη μελέτη και την υλοποίηση του έργου της υπογειοποίησης και να συνυπολογιστεί το συγκεκριμένο έργο στο πλάνο λειτουργίας της Αγιά Σοφιάς. Το γήπεδο θα μπορούσε κάλλιστα να λειτουργήσει, όπως και παλιά, χωρίς την υπογειοποίηση προκαλώντας βεβαίως συμφόρηση στην περιοχή τις μέρες των αγώνων. με τον πεζόδρομο της Καππαδοκίας να κλείνει εντελώς από δύο πούλμαν και τα αποδυτήρια κάπου κοντά στο πέταλο της Θύρας 21. Η παράμετρος της υπογειοποίησης μάλλον αποτελεί αιτία καθυστέρησης της λειτουργίας του γηπέδου (με το θετικό ότι θα μπορεί πλέον να μην αναστατώνεται η περιοχή τις ημέρες των αγώνων) και η μικρή λεπτομέρεια είναι ότι για να επιταχυνθούν οι διαδικασίες η ίδια η ΑΕΚ πρόσθεσε στο κόστος του έργου και τη ΜΠΕ της υπογειοποίησης την οποία πλήρωσε με δικά της κεφάλαια…
Σε κάθε περίπτωση ένα έργο πνοής για τη Νέα Φιλαδέλφεια και υπαρξιακής προϋπόθεσης για την ίδια την ΑΕΚ σε μία περιοχή που αναπτύχθηκε ολικά γύρω από αυτό το γήπεδο, που πολλοί ήλπιζαν ότι δεν μπορεί καν να ξεκινήσει, τώρα ασχολούνται με το πώς θα ολοκληρωθεί.
Είναι λογικό αυτό και μάλλον αναμενόμενο για τα ελληνικά δεδομένα… Και δεν χρειάζεται να εξαγριώνει τον κόσμο της ΑΕΚ, που συσπειρώνεται γύρω από ένα όνειρο το οποίο ακόμα και οι πιο αισιόδοξοι θεωρούσαν ότι θα παραμείνει όνειρο εις τους αιώνας των αιώνων και απλώς και μόνο θα εξιστορούσαν στα παιδιά τους ότι… κάποτε η αγαπημένη τους ομάδα έγραφε χρυσές σελίδες ιστορίες σε μία περιοχή όπου σήμερα υπάρχει ένα απλό οικόπεδο…
Σε αυτό το οικόπεδο που σήμερα όλοι βλέπουν να ορθώνονται τα νέα τείχη της κιτρινόμαυρης ιστορίας. Και αυτό το ιστορικό επίτευγμα, εκτός του ότι ουδείς πλέον μπορεί να το σταματήσει, δεν υπάρχει και κανείς που να μπορεί να το λοιδορήσει. Κρίνοντας και με τα ελληνικά αλλά και με τα διεθνή πρότυπα και δεδομένα… Αρκεί να συνειδητοποιήσουν και να συμβιβαστούν με την ιδέα του θαύματος που συντελείται.
Εδώ θα είμαστε και θα τα λέμε…”
