Είναι από τις περιπτώσεις αθλητών που φαίνεται ότι το άγχος δεν τους… ακουμπάει, ενώ τις περισσότερες φορές εμφανίζουν και το φαινόμενο της «άγνοιας κινδύνου». Σύμφωνα μάλιστα με τον εθνικό προπονητή, Νίκο Ηλιάδη, αυτοί ακριβώς οι αθλητές είναι και οι πιο επικίνδυνοι αφού είναι απρόβλεπτοι απέναντι σε οποιονδήποτε αντίπαλο!
Ο Ρομάν Μουστόπουλος, ο πρώτος εκπρόσωπος του ελληνικού τζούντο που ρίχνεται αύριο, Τρίτη, στη «μάχη» της διάκρισης στην κατηγορία των -81 κιλών, είναι μια τέτοια περίπτωση. Τα τελευταία 2.5 χρόνια κατάφερε ν` αποτάξει από πάνω του την κατάρα της 5ης θέσης που τον κυνηγούσε στις μικρές ηλικιακές κατηγορίες και… εκτοξεύοντας τις αγωνιστικές του επιδόσεις κατακόρυφα, πέτυχε έναν μικρό άθλο.
Κατέλαβε την 9η θέση της παγκόσμιας κατάταξης στην προολυμπιακή… κούρσα των -81 κιλών και σχετικά γρήγορα εξασφάλισε το «εισιτήριο» για τους Ολυμπιακούς Αγώνες του Ρίο.
«Η αλήθεια είναι πως δεν έχω άγχος. Ναι μεν είναι μια μεγάλη διοργάνωση που ονειρεύεται κάθε αθλητής, όμως για μένα δεν έχει μεγάλη διαφορά από διοργανώσεις υψηλού επιπέδου όπως είναι τα παγκόσμια και τα ευρωπαϊκά πρωταθλήματα. Δεν έχω μπει στη διαδικασία να σκεφτώ ότι πρόκειται να συμμετάσχω σε μια διοργάνωση που γίνεται κάθε τέσσερα χρόνια. Δεν δικαιούμαι να έχω άγχος, γιατί θα μου διαλύσει την ψυχολογία. Αυτό που προέχει είναι να αγωνιστώ όπως ακριβώς ξέρω και κάνω όλα αυτά τα χρόνια. Διαφορετικά θα ήμουν μισός άνθρωπος. Για μένα σημασία έχει ο Ρομάν. Όχι ο αθλητής που έχω απέναντί μου. Όποιος κι αν είναι πρέπει να τον νικήσω. Γι` αυτό προπονούμαι, ιδρώνω και ματώνω καθημερινά. Τα υπόλοιπα δεν έχουν καμία σημασία».
«Εννοείται πως ξεπέρασα πολλές δυσκολίες για να μπορέσω να φτάσω εδώ. Δεν κρύβω μάλιστα, ότι θα μπορούσα να έχω πάει ακόμη καλύτερα και να βρίσκομαι ακόμη πιο ψηλά στην κατάταξη, όμως σε γενικές γραμμές είμαι ευχαριστημένος».
«Υπάρχει τεράστια διαφορά στο πριν με το τώρα. Και τώρα είναι αυτό που έχει μεγαλύτερη σημασία. Γι` αυτό αφήνουμε πίσω ότι έγινε στους νέους και προχωράμε στους άνδρες. Θέλω να πετύχω διακρίσεις. Θέλω να κατακτήσω ευρωπαϊκά και παγκόσμια μετάλλια. Θα ήμουν ευτυχής, εάν ξεκινούσε τη συλλογή μεταλλίων στο Ρίο και στους Ολυμπιακούς Αγώνες. Είναι όνειρο ζωής για κάθε αθλητή. Όμως θα δούμε τι θα γίνει».
«Στο Ρίο απλά μου παρουσιάζεται η ευκαιρία. Πρέπει να την χρησιμοποιήσω. Εάν έχω τη υγεία μου, θέλω και θα συνεχίσω. Και να συνεχίσω για την Ελλάδα. Γιατί θα πρέπει να πω ότι πριν από περίπου ένα χρόνο είχα πρόταση από την Τουρκία, την οποία όμως δεν μπήκα σε διαδικασία να σκεφτώ. Σε καμία περίπτωση δεν θα έφευγα από την Ελλάδα για οποιαδήποτε χώρα. Είμαι εδώ και παλεύω εδώ. Στην Ελλάδα».
«Πρέπει να μένεις στην Ελλάδα και να βοηθάς τη χώρα σου. Αυτό ήθελα κι αυτό έπραξα. Και φυσικά δεν το μετανιώνω».
«Είναι ένας δυνατός, ψυχωμένος αθλητής. Παλεύει με τη ψυχή του και σε συνδυασμό με τη δύναμη που διαθέτει μπορεί και αποτελεί ίνδαλμα για το παγκόσμιο τζούντο. Ότι και να πεις για τον Ηλία είναι λίγο. Αποτελεί πρότυπο αθλητή για όλους μας».
«Το ελληνικό τζούντο εχει τις δυνατότητες για να φτάσει ακόμη πιο ψηλά. Η δημιουργία μιας ομάδας 7-8 αθλητών υψηλών προδιαγραφών θα βοηθούσε στην περαιτέρω ανάπτυξή του».
«Όποιον και να έχεις δίπλα σου, εάν εσύ, δεν είσαι σε θέση να βοηθήσεις τον εαυτό σου, τότε δεν μπορείς να καταφέρεις πολλά πράγματα. Πρώτα εσύ πρέπει να βοηθάς τον εαυτό σου και μετά όλοι οι υπόλοιποι. Αυτό θα πρέπει να αποτελεί τον κανόνα όλων των ανθρώπων, είτε πρόκειται για αθλητές, είτε όχι».
«Μάλλον μεγαλώνω και βάζω μυαλό. Έχω βάλει στόχους και βλέπω μπροστά. Προσέχω την κάθε μου κίνηση κι αυτό νομίζω ότι με έχει βοηθήσει να ωριμάσω».
«Θα ήταν απλά η αρχή. Το ξεκίνημα για το επόμενο Ολυμπιακό μετάλλιο, στο Τόκιο σε τέσσερα χρόνια από σήμερα».
ΠΗΓΗ: ΑΠΕ