Ο Στέφανος Τσιτσιπάς, το απόγευμα της Κυριακής, 21.10.2018, πανηγύρισε τον πρώτο του τίτλο σε τουρνουά ATP 250. Ο 20χρονος Έλληνας τενίστας επιβλήθηκε του Έρνεστς Γκούλμπις στον τελικό του Stockholm Open και κατέκτησε το τρόπαιο. Βρίσκεται στον Νο16 της παγκόσμιας κατάταξης και είναι έτοιμος να «εκτοξευτεί» στην κορυφή!
Ο Απόστολος Τσιτσιπάς, πατέρας και προπονητής του Στέφανου, καθώς και η μητέρα του και πρώην τενίστρια Γιούλια Σαλνικόβα, μίλησαν στο newsit.gr για τα πρώτα βήματα, την πορεία, τους στόχους και τις δυσκολίες που αντιμετωπίζει ένας αθλητής στο υψηλότερο επίπεδο. «Όταν σήκωσε το τρόπαιο ένιωσα περηφάνια, ένιωσα ότι αρχίζει πια να μεγαλώνει, να καταλαβαίνει ότι δεν έχει να ζηλέψει τίποτα από τους υπόλοιπους αθλητές», δήλωσε ο πατέρας του Στέφανου.
Στέφανος Τσιτσιπάς: Η πρώτη… επαφή με την ρακέτα!
Όλα ξεκίνησαν στα δύο του χρόνια, όταν για πρώτη φορά έπιασε την ρακέτα. «Κράταγε μια ρακέτα στο χέρι του και προσπαθούσε να χτυπήσει τις μπάλες», ανέφερε ο Α.Τσιτσιπάς. «Μεγάλωσε όχι μόνο ως καλός παίκτης του τένις αλλά μεγάλωσε ως αξιοπρεπής άνδρας και αυτό με κάνει να είμαι πιο περήφανη», τόνισε χαρακτηριστικά η μητέρα του.
«Είμαστε αθλητική οικογένεια. Εγώ ασχολούμαι με το τένις, η μητέρα του ασχολείται με το τένις μεγάλωσε μέσα στο χώρο αυτό σαν παιδί. Ερχόταν όταν εγώ έκανα μαθήματα του τένις. Τον έπαιρνε η μητέρα του όταν ήταν πολύ μικρούλης, όταν η ίδια έκανε μαθήματα οπότε είχε μια επαφή με το άθλημα από πολύ μικρή ηλικία. Είχε ερεθίσματα στον χώρο αυτό από παρά πολύ μικρός. Από δυο τριών χρόνων. Κράταγε μια ρακέτα στο χέρι του και προσπαθούσε να χτυπήσει τις μπάλες αλλά δεν ήταν το ζητούμενο το να τον κάνεις τενίστα ή να σκεφτείς ότι θα τον επηρεάσει και θα γίνει Νο1. Απλά λες ότι εντάξει του προτείνεις κάτι και λες ότι μπορεί να το αγαπήσει κάποια στιγμή και τελικά το αγάπησε, γιατί αν δεν αγαπήσεις κάτι δεν μπορείς να κανείς».
Ακούστε στην συνέχεια του κειμένου ολόκληρη την συνέντευξη του Απόστολου Τσιτσιπά στο newsit.gr
Ποια ήταν η πρώτη σκέψη του πατέρα του όταν ο Στέφανος Τσιτσιπάς για πρώτη φορά έπιασε την ρακέτα;
«Κοιτάξτε όπως σας είπα είχα πάρα πολλούς μαθητές. Δεν μπορώ να πω ότι σκέφτηκα κάτι ιδιαίτερο. Σ αυτές τις μικρές ηλικίες δεν μπορείς να σκεφτείς κάτι. Δεν κάνεις κάποια σχέδια για το μέλλον. Πρέπει να γίνουν πολλά πράγματα. Ειδικά εσωτερικές διαδικασίες στο παιδί. Από μικρή ηλικία να το αγαπήσει. Σίγουρα πρέπει να γίνουν κάποια βήματα μετά από τους ανθρώπους που είναι γύρω του να τον βοηθήσουν και πάλι όλη αυτή η τελική απόφαση είναι καθαρά στον αθλητή. Δεν έχει να κάνει με τους γονείς. Πολλές φορές οι γονείς μπορεί να προσπαθήσουν να το κάνουν, αλλά αν αποφασίσει ο αθλητής να μην παίξει δεν θα παίξει και δεν πρόκειται να το κάνει επάγγελμα του.
[read4more]
Είναι ένα πολύ δύσκολο άθλημα. Το τένις συνεπάγεται με άπειρα ταξίδια, δεν έχεις καθόλου ελεύθερο χρόνο, καθόλου προσωπική ζωή σε σχέση με το σχολείο του και με πολλά πράγματα που για αλλά παιδιά είναι φυσιολογικά. Αυτός έκανε πράγματα που δεν είναι φυσιολογικά. Έπρεπε να ταξιδεύει και κάθε βδομάδα να παίρνει μια καινούργια πτήση και να πηγαίνει κάπου. Συν το οικονομικό κόστος το οποίο είναι τεράστιο και αν οι άνθρωποι που είναι γύρω από τον αθλητή δεν γνωρίζουν τι σημαίνει να είσαι τενίστας και να μπορείς, πως θα το στηρίξεις και πως θα καταλάβεις ότι να ξοδέψω ένα τεράστιο ποσό αντί να το δώσω σε κάποιο πανεπιστήμιο να σπουδάσει ακόμη και στο εξωτερικό. Είναι πολλά τα λεφτά. Δεν είναι εύκολο.
Δεν νομίζω ότι το σύστημα έχει ακόμα ωριμάσει για να δεχτεί τέτοιου είδους προετοιμασίες για να κανείς αθλητές αυτού του επιπέδου. Ίσως αυτό να γίνει τώρα που ο Στέφανος έχει φτάσει σε ένα τέτοιο επίπεδο.
Η δουλειά μου είναι αυτή. Έχω σπουδάσει τένις και έχω ειδικευτεί πάνω στην ανάπτυξη αθλητών. Όταν ήμουν στην Γερμανία ειδικεύτηκα πάνω σε αυτό και πάνω στην ανάπτυξη και εξέλιξη αθλητών βάση των σωματικών χαρακτηριστικών, των εργομετρικών μετρήσεων. Όλα αυτά τα είχα σπουδάσει αλλά ποτέ δεν σκέφτηκα ότι θα υπάρξει ένας αθλητής στην Ελλάδα. Δεν νομίζω ότι το σύστημα έχει ακόμα ωριμάσει για να δεχτεί τέτοιου είδους προετοιμασίες για να κανείς αθλητές αυτού του επιπέδου. Ίσως αυτό να γίνει τώρα που ο Στέφανος έχει φτάσει σε ένα τέτοιο επίπεδο. Ίσως η πολιτεία, κάποιοι όμιλοι, ή ο ιδιωτικός τομέας να ξεκινήσει να δίνει μεγαλύτερη σημασία και πιο οργανωμένη δουλειά ώστε να γίνουν πράγματα πιο συστηματικά και όχι τυχαία όπως περιμέναμε όλα αυτά τα χρόνια, γιατί μόνο από τύχη μπορείς να βγεις ένας καλός τενίστας.
Η σχέση πατέρα και γιου βοηθάει στην επαγγελματική σας σχέση ή το κάνει πιο δύσκολο;
«Νομίζω ότι βοηθάει. Αν ξεχωρίσεις τους ρόλους. Αν ο αθλητής καταλάβει ότι άλλη είναι η σημασία του πατέρα και άλλη του προπονητή. Εμείς το ξεκαθαρίσαμε. Ο Στέφανος είναι ένα παρά πολύ έξυπνο παιδί, είναι φοβερά δεκτικός, πολύ συγκεντρωμένος σε αυτά που του λες και ίσως είναι από τους μαθητές μου που είχα, ο πιο καλός ακροατής. Ακούει, δεν μιλάει πολύ και αυτό είναι πολύ εύκολο για έναν καθηγητή να έχει έναν τέτοιο μαθητή, αν θέλει να περάσει κάποια μηνύματα, νομίζω είναι πολύ σημαντικό να έχεις κάποιον να σε ακούει».
Το κλειδί της επιτυχίας;
«Δεν υπάρχει ένα κλειδί. Υπάρχουν πολλά κλειδιά. Ο κάθε αθλητής μπορεί να ακολουθήσει διαφορετικό δρόμο και να φτάσει στην κορυφή. Σίγουρα πρέπει να έχει έναν στόχο να θέλει να φτάσει εκεί. Κι αυτόν το στόχο πρέπει κάθε φορά να τον βλέπει ξεκάθαρα. Να μην υπάρχει ομίχλη. Πρέπει να τον βλέπει και κάθε φορά ο στόχος αυτός να του υπενθυμίζει όλη αυτή την πορεία που πρέπει να κάνει. Αυτή είναι η πυξίδα του».
Είναι δύσκολο για ένα παιδί 15 ετών να γνωρίζει απόλυτα ποιος είναι ο στόχος του και τι θέλει να ακολουθήσει στο μέλλον;
«Δεν νομίζω γιατί να είναι δύσκολο. Ένα παιδί 15 ετών, που αυτό είναι και το πρόβλημα σε κάποιες κοινωνίες, τα παιδιά πρέπει να μάθουν να αναλαμβάνουν ευθύνες από μια πολύ μικρή ηλικία. Γιατί δεν το κάνουν αυτό, ποτέ δεν θα φτάσεις κάπου. Ο Στέφανος σίγουρα, όταν εγώ αποφάσισα να του κάνω ένα μεγάλο πλάνο στην προσπάθεια του, σχεδιάσαμε πρώτα ένα μεγάλο πλάνο από τα 15 του έχω τα 20 και βάλαμε τους στόχους, κάθισε μαζί μας σχεδίασε και αυτός, άκουσε ποιοι ήταν οι στόχοι, δέχτηκε αυτό που κάναμε (την ομάδα που είχα τότε) και ήξερε πέρα πολύ καλά τι έπρεπε να κάνει. Δεν φοβήθηκε καθόλου να αναλάβει τις ευθύνες του. Αυτό είναι το λάθος που πιστεύουν πολλοί, ότι τα παιδιά δεν πρέπει να αγχώνονται, ότι πρέπει να είμαστε πιο χαλαροί. Ναι μεν να είσαι χαλαρός αλλά το να αναλαμβάνει κάποιος αθλητής τις ευθύνες και γενικά κάποιος άνθρωπος σ αυτή την κοινωνία δεν είναι λάθος».
Εμείς στην Ελλάδα έχουμε μια φιλοσοφία, ο ένας να ρίχνει την ευθύνη στον άλλον. Θεωρώ ότι και η επιτυχία εκεί οφείλεται, γιατί αν ένα παιδί δεν ξέρει ξεκάθαρα τι θέλει πως θα φτάσει στην κορυφή;
Ούτως ή άλλως ζεις μέσα σε μια κοινωνία και θα κάνεις πράγματα μέσα σε αυτή την κοινωνία. Σίγουρα η ανάληψη ευθυνών και οι εκτέλεση τους είναι υγιές. Στο κάτω, κάτω αν ένας άνθρωπος δεν αναλάβει τις ευθύνες του και θέλει να αλλάξει την ζωή του και την κοινωνία πως θα το κάνει. Νομίζω πως υπεύθυνος για να αλλάξεις τον εαυτό σου ή για να αλλάξεις την κοινωνία είσαι καθαρά εσύ. Εμείς στην Ελλάδα έχουμε μια φιλοσοφία, ο ένας να ρίχνει την ευθύνη στον άλλον. Μπορεί να ακούγεται λίγο τραβηγμένο αλλά αυτός είναι ο τρόπος σκέψης μου. Θεωρώ ότι και η επιτυχία εκεί οφείλεται, γιατί αν ένα παιδί δεν ξέρει ξεκάθαρα τι θέλει πως θα φτάσει στην κορυφή;
«Κάποια στιγμή πρέπει να δώσουμε τα σκήπτρα στους νέους και πρέπει να τους αφήσουμε να δημιουργήσουμε»
«Εγώ του είπα. Αν θέλεις να αλλάξεις τον κόσμο, τέλεια. Πίστεψε με έχεις την δύναμη να το κάνεις. Εάν του λέω θέλεις, μπορείς να το πετύχεις. Είμαι μαζί σου, ότι χρειαστείς, ότι βοήθεια θέλεις είμαι εκεί και θα σε βοηθήσω. Οι έφηβοι έχουν τόσο μεγάλες δυνάμεις μέσα τους που όχι τον κόσμο μπορούν να αλλάξουν, μπορούν να αναποδογυρίσουν και τον πλανήτη. Το πρόβλημα είναι ότι δεν τους αφήνουμε εμείς. Το σύστημα, η κοινωνία, όλοι οι ενήλικες αντί να αγκαλιάζουν όλα αυτά τα παιδιά και να αφουγκράζονται τις δυνάμεις που έχουν και τις ανησυχίες που έχουν για το μέλλον τους, που το οποίο θα είναι καλό και για τους ενήλικες -που κάναμε ότι κάναμε, πετύχαμε αυτά που πετύχαμε, κάναμε τα λάθη μας- νομίζω κάποια στιγμή πρέπει να δώσουμε τα σκήπτρα στους νέους και πρέπει να τους αφήσουμε να δημιουργήσουμε. Είμαι σίγουρος ότι αν τους αφήσουμε με έναν υγιή τρόπο να δημιουργήσουν θα κάνουν πάντα κάτι καλό για την κοινωνία».
Τι είναι αυτό τελικά που κάνει ένα αθλητή να ξεχωρίζει; Το ταλέντο ή ο χαρακτήρας του;
“Σ’ αυτά τα επίπεδα που παίζει ο Στέφανος, δηλαδή στους καλύτερους αθλητές του κόσμου πρέπει να τα έχεις όλα. Δεν υπάρχει ιεράρχηση. Αν θα φτάσεις στην κορυφή του κόσμου πρέπει να είσαι όχι απλά ένα ταλέντο να είσαι σούπερ ταλέντο. Δεν μπορείς να έχεις έλλειψη σε κάποια στοιχεία. Σωματικά χαρακτηριστικά, αίσθηση με την μπάλα, ή να έχεις καλό μυαλό και σκέψη. Πρέπει να τα έχεις όλα. Διαφορετικά δεν μπορείς να φτάσεις κάπου γιατί κάποια στιγμή στην διαδρομή θα φανούν οι αδυναμίες σου. Κατά την γνώμη μου αυτή οι αθλητές που παίζουν σε αυτά τα επίπεδα και επειδή το τένις είναι ένα φοβερά επίπονο άθλημα, σωματικά και ψυχικά και τεχνικά έχει τρομερές απαιτήσεις γιατί όπως γνωρίζετε το μπαλάκι του τένις ταξιδεύει με τεράστια ταχύτητες και εσύ πρέπει να στείλεις αυτό το μπαλάκι σε έναν περιορισμένο χώρο είναι πάρα πολύ δύσκολο να γίνει. Δεν το κάνει κάποιος ο οποιοδήποτε και όμως υπάρχουν αθλητές που το κάνουν. Γι αυτό θεωρείται και το δεύτερο δυσκολότερο άθλημα μετά την φόρμουλα 1 αν δεν κάνω λάθος σε βαθμό δυσκολίας».
Είχε ξεσπάσματα ο Στέφανος Τσιτσιπάς;
«Αρκετές φορές. Είναι ανθρώπινο αυτό. Ήξερα ότι θα συμβεί, ήξερα όμως ότι η αγάπη του για το άθλημα είναι πολύ μεγαλύτερη από αυτό το ξέσπασμα. Εγώ αυτό που έκανα ήταν να του υπενθυμίζω το στόχο του. Όταν έβαλε τους στόχους του σε ηλικία 15 ετών, του υπενθύμιζα ότι εσύ είχες πει αυτό, θες να φτάσεις εκεί, ισχύει ή έχεις αλλάξει γνώμη; Και πάντα επέστρεφε πίσω σε αυτό που ουσιαστικά είχε σχεδιάσει. Είναι φυσικό κάποια στιγμή να κουράζεσαι γιατί είναι πάρα πολλά τα ταξίδια. Ειδικά στις μικρές ηλικίες που δεν έχεις κανένα όφελος, υπάρχουν μόνο τα εσωτερικά κίνητρα. Δηλαδή σε ωθεί η αγάπη για το άθλημα, σε ωθεί ότι είναι ένα άθλημα που έχει πολύ ευχαρίστηση όταν κερδίζεις. Ενώ όταν γίνεσαι επαγγελματίας και κερδίζεις κάποια χρήματα, τότε έχεις και κάποια εξωτερικά κίνητρα που βοηθούν στην εξέλιξη σου, απλώς πρέπει να τα εκμεταλλευτείς και να τα χειριστείς σωστά. Εμείς πρέπει να του τα περάσουμε με σωστό τρόπο. Νομίζω ότι για τον Στέφανο είναι γενικά ταπεινός αθλητής, δεν έχει χαλάσει σαν ποιότητα χαρακτήρα παρ όλο που έχει μπει σε ένα υψηλό επίπεδο αθλητών και σε αυτά τα επίπεδα ξεκινά σιγά σιγά η επιβεβαίωση και τα έπαθλα να είναι πιο μεγάλα».
Click4more: Τσιτσιπάς: «Ζω το όνειρο! Είδα πολλές ελληνικές σημαίες» – video
Όταν σήκωσε το τρόπαιο ένιωσα απίστευτα. Ένιωσα περηφάνια, ότι αρχίζει πια να μεγαλώνει, να καταλαβαίνει ότι δεν έχει να ζηλέψει τίποτα από τους υπόλοιπους αθλητές. Απλά θέλω να πατάει στην γη και να συνεχίσει να δουλεύει, όπως και ο ίδιος βασικά το είπε. Έχει παρά πολλά χρόνια μπροστά του. Το βασικό είναι να είναι υγιής και ευτυχισμένος και τα υπόλοιπα θα έρθουν”.
Ακούστε στην συνέχεια του κειμένου ολόκληρη την συνέντευξη του Απόστολου Τσιτσιπά στο newsit.gr
Επόμενος στόχος το Νο1;
“Είναι μακριά το Νο1. Όσο κι αν φαίνεται περίεργο, αλλά όλα αυτά είναι στόχοι. Όλοι οι αθλητές έχουν αυτούς τους στόχους. Εγώ νομίζω ότι αν είναι υγιής και παίζει καλό τένις οι τίτλοι θα έρθουν και το Νο1 θα έρθει αν το θέλει παρά πολύ και αλλά ρεκόρ μπορεί να σπάσει. Νομίζω ότι δεν έχει να ζηλέψει κάτι”.
Ο Στέφανος Τσιτσιπάς και η… περήφανη μαμά του!
Με την σειρά της, η Γιούλια Σαλνικόβα -επαγγελματίας τενίστρια και μάλιστα πρωταθλήτρια τένις της Σοβιετικής Ένωσης και μέλος της ομάδας του Fed Cup της Σοβιετικής Ένωσης-, μίλησε στο newsit.gr για τα συναισθήματα που ένιωσε όταν ο Στέφανος «σήκωσε» το τρόπαιο. Παράλληλα σχολίασε την κίνησή της (η οποία φυσικά δεν πέρασε απαρατήρητη) να πλησιάσει τον Έρνεστς Γκουλμπίς, ο οποίος καθόταν στον πάγκο του με κατεβασμένο το κεφάλι, μην μπορώντας να δεχτεί πως έχασε.
«Τα συναισθήματά μου είναι ευχάριστα. Πολλοί άνθρωποι με ρωτούν αν είμαι περήφανη για τον Στέφανο. Αλλά δεν είναι το ακριβές πράγμα, το συναίσθημα του ευχάριστου. Επειδή η δουλειά έγινε σωστά, και μεγάλωσε όχι μόνο ως καλός παίκτης του τένις αλλά μεγάλωσε ως αξιοπρεπής άνδρας και αυτό με κάνει να είμαι πιο περήφανη.
Είδα έναν ωραίο μεγάλο παίκτη. Είχε μεγάλη θέληση να κερδίσει αυτόν τον τελικό. Ξέρετε ότι έπαιξε 6 τελικούς φέτος στην καριέρα του και δεν έχασε ούτε ένα, έτσι αυτός ήταν το έβδομος τελικός και είδα ότι ήταν πολύ λυπημένος.
Είδα τους αγώνες του τένις να παίζουν πολύ σκληρά. Αυτή η ήττα τον πλήγωσε πραγματικά. Και εκτός από το ότι τον συμπαθώ ως προσωπικότητα. Νομίζω ότι είναι και ένας αξιόλογος τενίστας. Έτσι, πήγα εκεί να του μιλήσω ότι έπαιξε καλά, όσο καλύτερα μπορούσε. Γιατί γνώρισα το μικρό του το μωρό και τη σύζυγο του. Είπα ότι θα πρέπει να είναι ευτυχισμένος, γιατί έχει μια τέτοια ωραία οικογένεια. Οπότε θα μπορούσαμε να πούμε ότι αυτό μπορεί να αντικαταστήσει την ήττα.
Ξέρετε δεν καταφέρνουν όλοι οι τενίστες να τα καταφέρνουν στην προσωπική τους ζωή με αυτόν τον τρόπο όπως τα κατάφερε αυτός».
Ακούστε ολόκληρη την συνέντευξη του Απόστολου Τσιτσιπά στο newsit.gr
Ρεπορτάζ: Ειρήνη Μιλή
Φωτογραφίες από Facebook / Stefanos Tsitsipas
