Η Μιλένα Κοντού από τη Μυτιλήνη και η Ζωή Φίτσιου από τη Θεσσαλονίκη χάρισαν στην Ελλάδα το χάλκινο μετάλλιο στην κωπηλασία στους Ολυμπιακούς Αγώνες στο Παρίσι. Οι γονείς των δύο κοριτσιών μίλησαν στο newsit.gr για τη διαδρομή των παιδιών τους από τα πρώτα χρόνια στον αθλητισμό μέχρι το ολυμπιακό βάθρο.
«Ο αθλητισμός είναι η ζωή της», λέει στο newsit.gr ο κ. Προκόπης Κοντός, πατέρας της κωπηλάτη Μιλένας Κοντού που έγινε χάλκινη ολυμπιονίκης στους Ολυμπιακούς Αγώνες του Παρισιού στο διπλό σκιφ ελαφρών βαρών.
ΔΙΑΦΗΜΙΣΗ
«Χαίρομαι πολύ. Τα κορίτσια έκαναν μία πολύ καλή κούρσα. Ήταν στις προσδοκίες μας ότι θα τα πήγαιναν καλά σε αυτούς τους Ολυμπιακούς Αγώνες. Είχαμε ελπίδες ότι αν δεν στράβωνε κάτι θα είχαμε κάτι καλό», αναφέρει ο κ. Κοντός και συνεχίζει:
«Η κόρη μου ξεκίνησε από μικρούλα να ασχολείται με το άθλημα αυτό. Ήταν μόλις 7 χρονών όταν ξεκίνησε και ήταν στα χνάρια των αδελφών της, οι οποίοι τα πήγαν εξαιρετικά αλλά δεν είχαν βγει στον διεθνή χώρο. Η κόρη μου είχε μια φοβερή στοχοπροσήλωση, ενώ παράλληλα ήταν καλή και στα μαθήματα της και έδειξε μια πάρα πολύ καλή πορεία.
Ήταν μια πολύ καλή συγκυρία και με τους προπονητές της. Η Εθνική Γυναικών την εμπιστεύτηκε απο 15,5 ετών να την πάρει στην ομάδα της. Και δικαιώθηκε γιατί φάνηκε πως είχε τα προσόντα για να πάει εκεί που έπρεπε να πάει. Ο αθλητισμός είναι η ζωή της. Η κόρη μου δεν θέλει ούτε διασκέδαση, ούτε άλλα πράγματα που ζητούν κορίτσια της ηλικίας της.
ΔΙΑΦΗΜΙΣΗ
Είμαι εδώ και μία εβδομάδα μαζί της στο Παρίσι. Είπαμε τώρα στην απονομή απλά ένα γειά. Θα τη δούμε σε λίγο έστω για κάποιες ώρες. Όλη αυτή την εβδομάδα δεν την είδαμε καθόλου για να μην αποσπάσουμε την προσοχή της.
Το σημερινό αποτέλεσμα μπορεί να ξαφνιάζει κάποιους, όμως όλοι οι προπονητές της έλεγαν πως η Μιλένα το έχει. Μακάρι να έρθουν και άλλα, όμως το κυριότερο είναι η υγεία, γιατί χωρίς την υγεία τα υπόλοιπα δεν υπάρχουν».
Στο newsit.gr μίλησε και ο πατέρας της Ζωής Φίτσιου, που μαζί με τη Μιλένα Κοντού ανέβηκαν στο τρίτο σκαλί του βάθρου των Ολυμπιακών Αγώνων στο Παρίσι.
Ο κ. Δανιήλ Φίτσιος επισημαίνει ότι «η Ζωή τα κατάφερε χωρίς χορηγούς, χωρίς βοήθεια. Όλα τα έκανε με δικά της χρήματα και όσο μπορούσαμε βοηθήσαμε κι εμείς. Ό,τι έβαλε στο μυαλό της το κυνήγησε».
«Η Ζωή ξεκίνησε από μικρή στο άθλημα αλλά το σταμάτησε το 2012 για να αφοσιωθεί στο σχολείο και στις πανελλήνιες. Το 2018 όμως μπήκε στη διαδικασία να επανενταχθεί στο σύστημα της κωπηλασίας. Μέχρι το 2020 ήμουν εγώ προπονητής της και μετά εντάχθηκε στην Εθνική ομάδα. Όλη η προετοιμασία για τους Ολυμπιακούς Αγώνες είχε δουλειά, ήταν κοινοβιακή. Έλειπε πολλές ώρες από το σπίτι, όλο τον χρόνο αυτό. Την βλέπαμε 1-2 φορές το μήνα. Μετά τον Μάιο καθόλου.
Η Ζωή τα κατάφερε χωρίς χορηγούς, χωρίς βοήθεια. Όλα τα έκανε με δικά της χρήματα και όσο μπορούσαμε βοηθήσαμε κι εμείς. Ό,τι έβαλε στο μυαλό της το κυνήγησε. Κόλλησε και εξαιρετικά με τη Μιλένα Κοντού και τα κατάφεραν. Κάποιοι έλεγαν αστειευόμενοι καθαρά για τα κορίτσια – η Κοντού και η κοντή – και κατάφεραν να συγκινήσουν όλους μας. Ένα μεγάλο μετάλλιο που κέρδισαν είναι το μετάλλιο του πρότυπου. Πρότυπο για πολλούς αθλητές και παιδιά. Αυτό για μένα και ως εκπαιδευτικός και ως προπονητής είναι το πιο σημαντικό».
