Τι γαλατικές ευγένειες είναι αυτές που έπιασαν ξαφνικά την κυβέρνηση και τον Τσίπρα. Δεν τους αναγνωρίζω. Εκεί που δεν σήκωναν …γερμανική μύγα στο σπαθί τους, τώρα καταπίνουν χοντροκομμένες ατάκες ενός χοντροκομμένου υπουργού.
Ώρες ύψιστης επικοινωνιακής έμπνευσης, ευρηματικών τσιτάτων και βιτριολικών χαρακτηρισμών θα γνωρίζαμε σήμερα αν ζούσε ο Ανδρέας Παπανδρέου.
Δεν μπορεί να πιστέψει ο Κάλχας πως ο Κυριάκος Μητσοτάκης, παιδί από σπίτι καθώς είναι με πιάνο και γαλλικά που λένε, να μη γνωρίζει τι θα πει η φράση αλά καρτ.
Αλέξη, να σου θυμίσω τη γυναίκα του Καίσαρα ή τον Βουλγαράκη; Ας τα πάρει το ποτάμι και τα δύο.
Ο ρόλος του προβοκάτορα ενίοτε είναι ευχάριστος, ενώ δεν αποκλείεται να αποδειχθεί και χρήσιμος.
Ολοκληρωτική καταστροφή προκάλεσε η φωτιά που ξέσπασε σε ποιμνιοστάσιο, στο 6ο χιλιόμετρο της Παλαιάς Εθνικής Οδού Λάρισας - Βόλου.
Όταν μία κυβέρνηση ή ένας υπουργός δεν θέλει να λύσει ένα πρόβλημα τι κάνει στην Ελλάδα; Πανεύκολο λέτε; Βεβαίως. Δεν ανέφερα το κουίζ για να μου πείτε ότι δημιουργεί μία επιτροπή, αλλά για να σας αποκαλύψω πως υπάρχει και άλλος τρόπος για να καλυφθεί η κωλυσιεργία ή η αποφυγή να ασχοληθούμε με το πρόβλημα και τη λύση του.
Μέσα στην τρελή χαρά ήταν σήμερα ο αναπληρωτής υπουργός Οικονομικών, Τρύφων Αλεξιάδης. Χαρακτηριστικό ήταν πως γελούσαν και τα μουστάκια του και “κάποια” από τα μούσια του... για να μην έχουμε παράπονα.
Όχι σε καμία περίπτωση δεν είναι νεποτισμός. Α, πα, πα δεν κάνει τέτοια παλαιοκομματικά κόλπα η Αριστερά και ιδίως η πρώτη φορά Αριστερά.
Ακούω τους Σόιμπλε, Ντάισελμπλουμ και άλλους ακραίους κύκλους της Ευρώπης να εκθειάζουν την Ιρλανδία, την Πορτογαλία και να παρουσιάζουν την Ελλάδα ως το "μαύρο" πρόβατο των μνημονίων.
Δία είσαι μεγάλος και εγώ ένας άπιστος ...Κάλχας που του χρειάζεται τιμωρία. Μετά την αποχώρηση της Ζωής, του Γιάνη και άλλων αστέρων φοβόμουν πως θα έχανα τις πηγές έμπνευσης και μαζί με αυτές ακόμα και τη δουλειά μου.
Στον Σταύρο Θεοδωράκη δεν αρέσουν οι οικογενειακές φωτογραφίες του πολιτικού συστήματος, ούτε οι δημόσιες σχέσεις της κυβέρνησης, ούτε τα ανούσια και τετριμμένα ή τα κρύα χαμόγελα, όπως λέει ο ίδιος με αφορμή τις συναντήσεις των πολιτικών αρχηγών με τον Κατρούγκαλο.
Ε, λοιπόν, η παρακμή και η υποβάθμιση των αξιών και της αισθητικής σε αυτήν τη χώρα δεν έχει όριο. Όποιος μέχρι τώρα αμφέβαλε, θα πείστηκε βλέποντας κάποια από τα πρωτοχρονιάτικα τηλεοπτικά προγράμματα, τα οποία μάλιστα επαναλήφθηκαν.
Είναι κάτι λεβέντες στη σημερινή κυβέρνηση, αλλά και σε όλες τις προηγούμενες, που ξοδεύουν φαιά ουσία (αν έχουν κάτι τέτοιο) για να βάζουν φόρους, να εφευρίσκουν διαρκώς νέους φόρους λες και ηδονίζονται από τη φορομπηχτική τους δραστηριότητα.
Διάβαζα τις ευχές της σελεμπρεταρίας, πολιτικής, καλλιτεχνικής, …κηπουρικής (μαϊντανοί και γλάστρες) και άλλης που από σπόντα βρίσκεται μπροστά στο φακό και απογοητεύτηκα κυριολεκτικά. Καθόλου έμπνευση, καθόλου πρωτοτυπία, μηδενική φαντασία.
Την αμαρτία μου θα την πω. Εγώ ο Κάλχας, Γιώργο Λιάγκα δεν βλέπω. Όχι γιατί περιφρονώ αισθητικά τα πρωινάδικα, αλλά γιατί πολύ μαγκιά αποπνέουν βρε παιδί μου οι δηλώσεις αυτού του παρουσιαστή. Μαθαίνω, όμως τα κατορθώματά του από το newsit.gr.
Ο δυστυχής δικηγόρος με το μούσι σκαρφίζεται ότι φτηνότερο για να βρίσκεται στην επικαιρότητα. Βεβαίως δεν είναι δυνατόν να ποστάρει κάτι ευφυές, έξυπνο και λεπτό, γιατί πολύ απλά δεν το έχει. Μέχρι εκεί φτάνει, αυτό κάνει. Καλή η προσπάθεια, εκτιμάται δεόντως, αλλά ρίπτεται στα σκουπίδια.
Ε, ρε γλέντια που έχουμε να δούμε στη Νέα Δημοκρατία. Όχι, όχι μην θεωρείται τελειωμένη υπόθεση την αποτροπή της διάσπασης του κόμματος. Δεν το λέω εγώ, αλλά ο μέγας Μπαλτάκος, που κάποια εποχή ήταν ο …Ντ' Αρντανιάν του Αντώνη Σαμαρά.
Από τις φρυκτορίες, πέρασα στον καπνό, στα περιστέρια, στις ταχυδρομικές άμαξες, στον τηλέτυπο, στο φαξ, και προχώρησα στο sms, στο e-mail και συνεχίζω. Ποιος; Εγώ ο Κάλχας ο τρισχιλιετής.
Κάτι δεν πάει καλά στο βασίλειο της Νέας Δημοκρατίας (χαρά που θα κάνει ο Τζίτζι που το είπαμε βασίλειο) θα λέγαμε παραφράζοντας τη γνωστή φράση του Σαίξπηρ.