Σαν πολύ έχει επικρατήσει το savoir vivre στις απαντήσεις σε Ευρωπαίους αξιωματούχους, υπουργούς, πρωθυπουργούς και προέδρους. Την ώρα που αυτοί μας τα χώνουν άσχημα, εμείς επιλέγουμε διπλωματικές απαντήσεις του τύπου “ η Τσεχία είναι κράτος-μέλος της Ευρωπαϊκής Ένωσης χάρις και στην Ελλάδα».
Σε αυτή τη χώρα έχουμε μάθει να λέμε και καμία κουβέντα παραπάνω. Είμαστε, πώς να το πώ, λίγο φαφλατάδες και κορδωνόμαστε, ιδίως οι πολιτικοί, πως θα προτάξουν τα στήθη, θα αγωνιστούν, θα θυσιαστούν, θα, θα, θα για το καλό του πολίτη πάντα. Και υπέρ των δικαιωμάτων του βεβαίως.
Κάναμε λάθος είπε το ΔΝΤ με την εσωτερική υποτίμηση, δεν υπολογίσαμε σωστά τη δημοσιονομική προσαρμογή και έπρεπε να γίνει αργότερα, δεν προχωρήσαμε αμέσως σε "κούρεμα" του χρέους, οι διαρθρωτικές μεταρρυθμίσεις θα έπρεπε να είναι πιο ρεαλιστικές.
Ε, λοιπόν είχαν δίκιο όσοι αποκάλεσαν την Ελλάδα «χώρα φαιδράς πορτοκαλέας» και φαντάζομαι ότι θα το έκαναν διαβάζοντας δηλώσεις σαν αυτές του νυν προέδρου της Νέας Δημοκρατίας Γιάννη Πλακιωτάκη.
Δεν σας κρύβω ότι αισθάνομαι λίγο άσχημα, ίσως και λόγω ηλικίας, όταν διαβάζω πως ο Σπαλιάρας πήγε με 4.500 γυναίκες, ο Τατσόπουλος με τις μισές Ελληνίδες, κάποιοι άλλοι, μοντέλα και ηθοποιοί δεν ξέρω με πόσες (έχασα το λογαριασμό στο μέτρημα αυτών των sex machines) και τώρα τελευταία κάποιος, που ξεχνάω το όνομά του …α ναι, Αιμίλιος Ράφτης πως πήγε με 4-5 σε μία μέρα.
Εδώ που τα λέμε έχει δίκιο ο Αδωνις όταν απευθυνόμενος στον Κώστα Καραμανλή του λέει "είμαστε κι εμείς Νέα Δημοκρατία και όχι μόνο ο Μεϊμαράκης".
Τα κατάφερε πάλι ο… αξύριστος δικηγόρος να βρεθεί στη δημοσιότητα. Εκεί που είχε χαθεί, η χυδαία επίθεση στο σύντροφο του Μηνά Χατζησάββα τον έκανε πρώτη μούρη για να αποδειχτεί πως η στρατηγική της πρόκλησης για να επιπλέουν οι φελλοί φαίνεται πως είναι αποτελεσματική στο ελληνικό μιντιακό σύστημα.
Πω, πω, πω ξεφτιλιστήκαμε. Κατέρρευσε σε αυτή τη χώρα κάθε έννοια λεπτότητας και αστικής ευγένειας. Ο ψύχραιμος, προσεκτικός και λεπτολόγος χειρισμός της γλώσσας χάθηκε.
Ο Κάλχας πολύ σπάνια θα πει καλή κουβέντα για πολιτικό. Βλέπεις βρε αδερφέ δεν σου δίνουν οι ίδιοι το ερέθισμα.
Σας το είχα πει με τους διορισμούς της Δούρου και το επιβεβαίωσε η υπουργός Σία Αναγνωστοπούλου. Οι οικογενειακοί δεσμοί στο ΣΥΡΙΖΑ είναι πολύ ισχυροί, οπότε είναι πολύ φυσιολογικό και λογικό να διορίζονται στα γραφεία τους συγγενείς.
Πολύ αθώα, μέχρι παρεξηγήσεως μάλιστα, δείχνει η Φώφη Γεννηματά. Έλα, όμως τελικά και στην περίπτωση αυτή τα φαινόμενα απατούν. Και όσοι δεν πιστεύετε τον Κάλχα δεν έχετε παρά να διαβάσετε τι δήλωσε η ίδια σε συνέντευξη για το ενδεχόμενο εξεταστικής επιτροπής για το PSI.
Ε, δεν μπορεί παρά να έχει δίκιο ο Αλέξης Μητρόπουλος όταν εκτοξεύει κατηγορίες ότι έχει καταστρωθεί σχέδιο για την εξόντωσή του.
Οταν δεν έχεις τίποτα δημιουργικό να πεις για να είσαι στην επικαιρότητα, ρίξε την προβοκάτσια σου και πολλοί θα ασχοληθούν μαζί σου.
Όταν ακούς τη Μιράντα Ξαφά να σου μιλά, ακόμα και στην τηλεόραση, νομίζεις ότι βρίσκεσαι απέναντι σε υπνωτιστή.
Δώσε θάρρος στον …Πλακιωτάκη να σου ανέβει στην προεδρία. Τι, δεν πιστεύετε ότι ο Πλακιωτάκης μπορεί, αν καθυστερήσει κι άλλο η εκλογή, να βρεθεί ενδεχομένως στη θέση πέμπτου υποψηφίου;
Ο Κάλχας μέχρι πριν από λίγο ήταν σχεδόν σίγουρος πως ο Βασίλης Λεβέντης θα βάλει τη λεβέντικη πλάτη του να στηρίξει τον Αλέξη Τσίπρα.
Τείνει να πάρει τη μορφή αξιώματος, πως όταν ο Ελληνας βάζει το μυαλό του να δουλέψει, κάνει ...παπάδες.
Όταν είσαι κουρασμένος τι κάνεις; Παίρνεις βιταμίνες, ζητάς άδεια, κοιμάσαι περισσότερο ή ακόμα πας και στο σπίτι σου ώστε να αντιμετωπίσεις την "κόπωση". Ο κ. Τσακαλώτος ποια επιλογή από τις τέσσερις κάνει όταν διαπιστώνει πως υπάρχει μεταρρυθμιστική "κόπωση";
Όταν ο Κλάους Ρέγκλινγκ, ο επικεφαλής του ESM, που μας δανείζει και έτσι κρατάμε το κεφάλι έξω από το νερό, λέει πως αποκλείεται το "κούρεμα" του χρέους, αλλά θα γίνει επιμήκυνση και μείωση επιτοκίων, είναι θετικό ή αρνητικό;
Ε, έχει ξεφύγει εντελώς ο Γιάνης. Μην με παρερμηνεύετε. Από τα κοινά και τετριμμένα νεοελληνικά πράγματα, εννοώ. Ποιος Γιάνης; Τι τον ξεχάσατε κιόλας; Ο Γιάνης Βαρουφάκης, που πάντα μας θυμάται και τώρα τελευταία φροντίζει να μας ανοίγει τα μάτια. Τόσο πολύ που μας τυφλώνει κιόλας με τη λάμψη του.