Την αρετή, όπως και το όνομά του δηλώνει, προβάλλει ο υφυπουργός κος Πανάρετος για να απαντήσει στην πράξη της παραίτησης και στα γεγονότα που ο τέως γενικός γραμματέας έρευνας και τεχνολογίας επικαλείται.
Ο μακαρίτης Α. Παπανδρέου προέταξε τη φήμη του για να υπερασπισθεί το «φίλο» του (μόνο ; ) Γ. Λούβαρη.
Ο μακαρίτης Παναγιώτης Κανελλόπουλος άφησε τραγικά αποτυχημένες ατάκες να κυνηγάν τη μνήμη του.
Σε πολλά σημεία της χώρας είχαν αναρτηθεί ρολόγια που έδειχναν πόσες ημέρες ώρες και λεπτά μας έμεναν μέχρι την έναρξη των Ολυμπιακών.
Είναι οι πρώτες εκλογές μετά τη χρεοκοπία και το συνακόλουθο μνημόνιο.
Δημαράς, Ψωμιάδης, Κακλαμάνης. Άσχετες μεταξύ τους προσωπικότητες, διαφορετικές αφετηρίες, ανόμοιες επαγγελματικές και πολιτικές πορείες.
Μέρα που ΄ναι, εθνική επέτειος και οι μνήμες παραπέμπουν στον σύντομο και βάρβαρο 20ο αιώνα. Από τα «αγλαΐσματά» του, που ακούγονται παράξενα σήμερα, και το τραγούδι του Δημητρώφ, της 3ης Διεθνούς, ονόματα και λέξεις άγνωστες πια για τους περισσότερους, ευτυχώς και δικαίως.
Σε έναν χωρίς προηγούμενο δίωρο μονόλογο ο Πρωθυπουργός στα πρώτα 10 λεπτά τα είπε όλα. Μετά τα επανέλαβε 10 φορές και η ώρα πέρασε βασανιστικά με πολλούς βαριεστημένους θεατές μεταξύ των οποίων και οι ερωτούντες δημοσιογράφοι.
Οι γνώμες για τον πρωθυπουργό, την προσωπικότητα τις ικανότητες και τα υπόλοιπα ας είναι όποιες θέλουν.
Το ότι συζητείται έστω, το ενδεχόμενο ο κος Δημαράς να εκλεγεί Αττικάρχης κι ο κος Κακλαμάνης να επανεκλεγεί δήμαρχος Αθηναίων προσφέρονται για μερικούς πικρούς αφοριστικούς συλλογισμούς.
Θα έμοιαζε κακόγουστο αστείο αν δεν ήταν η τραγικά επαναλαμβανόμενη ιστορία κατάρρευσης και ανυποληψίας ενός ιστορικού σωματείου.
Χθες με τα μούτρα κάτω ο συμπαθής υπουργός Οικονομικών, ο εθνικός ταμίας που λέμε, παρουσίασε τα έξι «γιατί» που κατά τη γνώμη του καθιστούν αναγκαίο το μέτρο της περαίωσης. Τα αντιγράφω από το ρεπορτάζ.
Κόσμος πολύς, όχι αναγκαστικά ΠΑΣΟΚ, έδινε τη συναίνεσή του στο εγχείρημα του Γ.Παπανδρέου προσωπικά.
Μήπως μετά την περίοδο της μεταπολίτευσης, στην οποία έδωσε οριστικό τέλος η οικονομική χρεοκοπία της χώρας, είναι ευκαιρία να τελειώνουμε και με τον εμφύλιο;
Ο υπαρκτός κομματικός κόσμος καταρρέει...
Οι ψαράδες κλείνουν τα λιμάνια γιατί έχουν αιτήματα. Οι ναυτεργάτες κλείνουν σπίτια-όχι τα δικά τους- γιατί έχουν προβλήματα.
Το κύρος θεσμών όπως τα πολιτικά κόμματα και το κοινοβούλιο καταρρακώνονται όχι μόνο ως συνέπεια της κρίσης αλλά κυρίως από την αδυναμία και ανικανότητα αντιμετώπισής της.
Μοιάζουν ασυνάρτητες αλλά δεν είναι, οι δυο μεγάλες πρόσφατες παγκόσμιες τραγωδίες. Δυο τεράστιες κηλίδες.
Η κυβέρνηση Σημίτη έπεσε κάτω από το βάρος της ατιμωρησίας των σκανδάλων της.