Τασος Βουτσας

Βαθιά στή νύχτα

Δεκεμβριανή καταχνιά, μιά μικρή αχτίδα ελπίδας σπινθηρίζει όμως χλωμή σάν αναιμική παρειά τό στίγμα της ύστατης φυγής.

Οι αχόρταγοι

Χρονιάρες μέρες ψάχνω κατά καπνού νά ψαρέψω κανά ευχάριστο. Αλλά πώς;

Μήδε Θρησκεία, μήδε καί Πατρίδα

Ετούτες τίς μέρες καταιγίδες καί βοριάδες χτυπάνε τήν Αθήνα. Ορμητικά νερά πασχίζουνε νά βρουν τή παληά τους κοίτη, στά μπαζωμένα από τά κρίματα τών πολιτικών -μαυρογιαλούρηδων ρέματα .. Από Καματερό, τό άψυχο κορμί τής δόλιας Μάννας, στή Φρεατύδα. Συφοριασμένες οι νύχτες. Κοντά στά τριάντα χιλιόμετρα ο δικός της Αχέροντας.

Ωιμέ! Αλί και τρις αλί…

Αποβραδίς τά χαμπέρια σούρνονταν σά τό ύπουλο λίκνισμα τής όχεντρας. Μιά παρέα, συντρόφια ονοματίζονταν αναμεταξύ τους, κουνάγανε στά ζάρια τή τύχη μας.

Η πομόνα κι ο Μακρυγιάννης…

Απόκαμε. Εγυρε να ξαποστάσει στην Ανατολική άκρια από το αμπέλι του. Μιά Πατρίδα οργωμένη από κλεφτρόνια καί δολοφόνους. Ολάκερη η σάρα καί η μάρα σά άνοιξε διάπλατα τη κερκόπορτα ενας παγαπόντης πολιτικός.

Ασθενικών Μηλίων …καί Φραγκοκρατίας τό Ανάγνωσμα..

Στήν Ιστορία στό Σχολειό εμάθαμε τή παπαγαλία .Χαμπάρι δέ πήραμε από Γεωπολιτική ,Γεωστρατηγική ,Γεωοικονομία.Έτσι ώστε νά παρέλθει ένας θησαυρός γνώσεων από τούς Αρχαίους Έλληνες ιστορικούς ,κι εμείς στή στραβομάρα μας..

Άλλη Πολιτεία

Τήν επαύριο τών εκλογών θαρρείς καί κάτι σούρνεται καινούργιο σέ τούτη τή Πόλη.

Ανεμομαζώματα

Είναι φορές τώρα στο γύρισμα της νιότης που καβαλάω μια ριπή του αγέρα, πέντε η ώρα σα βραδιάζει, σε τούτες τις νοτισμένες πολιτείες, ακολουθώντας το μικρό μονοπάτι των στεναγμών, των ανείπωτων υποσχέσεων.

Βυζαντινά, Παπικά ..καί τωρινά

Αν ξεπεράσουμε τή φοβία ότι όποιος εχει διαβασει τό Μάρξ ειναι καί κομμουνιστής απαραίτητα ,τότες θα αναγνωρίσουμε οτι στό βιβλίο του ¨´Βάσεις Κριτικής Πολιτικής Οικονομίας ορθά επισημαίνει :..η πρωταρχική διαμόρφωση τού Κεφαλαίου δέν οφείλεται ούτε στήν έγγειο πρόσοδο ούτε στίς μεσαιωνικές συντεχνίες, αλλά στήν Τοκογλυφία καί στό Εμπόριο..

Εκείνο πού δέν έχω…

Στού ποταμού Limmtal τήν αριστερή όχθη σωριάστηκαν τά φύλλα από τό φετινό χειμώνα. Γαντζώνονται στά χαμόκλαδα ωστόσο τό βουερό στοιχειό τών Άλπεωντά βουλιάζει στό έρεβος. Σκορπίσανε στούς πέντε αγέρηδες τά χτεσινοβραδινά ξωτικά. Κρώζουνε τά μαυροπούλια λυπητερά. Κάποιος θά τελειώσει απόψε, κάποια άσπρα μεταξωτά μαντήλια θά σείουνε τό ύστατο ασπασμό. Αλλο ένα τεκμήριο αθωότητας, κι ύστερα η παγερή τού Θανάτου κραυγή, εκεί στά χλωροφορμισμένα άσπρα σεντόνια ....

Είναι η οικονομία βρε γαμώτο..

Γυρνώντας τίς σελίδες από τό Ημερολόγιο στά τελευταία πέντε χρόνια, αντί γιά κοριούς καί γιά ψύλλους θά ξεπηδήσουνε ονόματα γνωστά. Από τούς κουμανταδόρους τής ζωής μας ,πού ατυχώς μέ τή δική μας ξελογιαςμένη ψήφο τούς ορίσαμε Κυβερνήτες στό Γκουβέρνο.Αν έχει πιότερη συνευτήνη τό ΠΑΣΟΚ, η Ν.Δ ποιός νοιάζεται πιά.

Τό Σύμπαν

Στό φιλοσοφικό ερώτημα, αν τό σύμπαν συνωμοτεί γιά μάς, ένας νεόκοπος φιλόσοφος, ο πολυδιαφημισμένος Κοέλο λέει ναί. Ένας σύγχρονος Έλληνας καθηγητής Φυσικής στό Πανεπιστήμιο τού Τέξας (ο Δημήτρης Νανόπουλος) τόν διαψεύδει: ´´Τό Σύμπαν ποτές δέν έχει συνωμοτήσει, κι ούτε πρόκειται...Όσα συμβαίνουν γύρω μας έχουν νά κάνουν μέ τον άνθρωπο. Οι βομβαρδισμοί στή Γάζα δέν έχουν νά κάνουν μέ τό Σύμπαν ..´´.

Άδεια καλοκαίρια

Ντάλα μεσήμερο. Τότες π´ακόμα υπήρχανε στό χωριό ανταγωνιστικά κοτέτσα.

Τά παλιόπαιδα

Στήν Πατρίδα μου έχει καταγραφεί ένα ολικό κοινωνικό γεγονός. Τά τελευταία χρόνια τής οικονομικής μά καί βαθύτατα πολιτικής κρίσης. Η διάβρωση τού ανθρώπινου στοιχείου. Ένα τοπίο καταστροφής ανάμεσα σε μιά κραιπάλη αριθμών πού καθημερνά αραδιάζονται από τά πληρωμένα ΜΜΕ. Τόχε πεί εύστοχα ο Γεώργιος Παπαντρέου:´´Οι αριθμοί ευημερούν καί οι άνθρωποι υποφέρουν ´´.

Αλισβερίσια

Πολλές φορές η Ιστορία αναδείχνει προφητικά τα λόγια μεγάλων πολιτικών. Ποιος θα αμφισβητήσει τη συμβολή τού Αντρέα Παπαντρέου και του Κωνσταντίνου Καραμανλή; Κι από τή καλή, μά κι από τήν ανάποδη.

Οι κειθσαπέρηδες

Αναντίρρητα η ζωή µας ζωγραφίζει ολοένα ασυλλόγιστους κύκλους. Βρισκόµαστε στην αγκάλη τού πόνου. Λιγάκι πριχού τη μεγάλη απόλυση. Στις παρυφές των Λυγµών. Είναι φορές πού στοχαζόμαστε το λαμπρό ήλιο τής νιότης µας. Σα είμαστε κοντά δέκα χρονώ. Τότες πού κοιταζόµαστε γλυκά στα µάτια ανήξεροι για το κακό πού θα µας έβρει. Οτι μας έφερε η άπονη ζωή σιμά της αμαξοστοιχίας µε τους εξόριστους, τους λησµονηµένους.

Αρμαγεδώνας

..."Μας κανακεψαν οι ξένοι.Τάχατες σούρνωνταν ενας αλλοιώτικος πυρετος. Εδωνά καθόμασταν ολο τριγύρω, σιωπηλοί, στούς ροζιασμένους σοφάδες. Οτι μας ειχε απομείνει. Μήδε φαί, μήδε κι ενα κούτσουρο να πυρώσει τη λιγοθυμισμένη παροστιά μας.

Χορός χωρίς Ντέφι

Λένε πώς τα όπλα τών ποιητών χρειάζονται πενήντα χρόνια για να επηρεάσουν τα δρώμενα.

Της Πολιτικής…το εμπόρευμα

Για να λογαριάσουμε καθώς προχωρούμε θα πρέπει να στραβοκαταπιούμε ότι είτε το θέμε είτε όχι, οι δυο πανίσχυρες δυνάμεις πού διαφεντεύουνε τη Ζωή μας είναι:

Πολεμικά κι ανιστόρητα

Νυχοπατώντας περνάω τά βράδυα από τό πατρικό μου σπίτι, αφουγκράζομαι ήχους, αγροικιώμαι αν τά φώτα λαμπυρίζουν στό δωμάτιο μέ τό τζάκι. Ο Πατέρας κοιμάται.