Το βασικό ερώτημα που μένει να απαντηθεί είναι προς τα πoυ θέλει να «καρφώσει» το βλέμμα του ο Αλ-Γκολάνι. Προς τη Δύση – από όπου περιμένει ισχυρή οικονομική βοήθεια, απαραίτητη για την επιβίωση του – ή προς την Τουρκία;
Αυτός θα είναι ο παράγοντας που θα κρίνει αν θα προχωρήσουν οι μαξιμαλιστικές επιδιώξεις της Άγκυρας να χαράξει Α.Ο.Ζ. (Αποκλειστική Οικονομική Ζώνη) με τη Δαμασκό, στα πρότυπα του παράνομου τουρκο-λιβυκού μνημονίου.
Ο «μαρτυριάρης» υπουργός Μεταφορών της Τουρκίας Αμντουλκαντίρ Ουράλογλου αποκάλυψε ότι οι συνομιλίες με τη Συρία βρίσκονται σε προχωρημένο επίπεδο. Αυτό το μαρτυρά και η επικείμενη επίσκεψη Ερντογάν στη Δαμασκό.
Όλα δείχνουν ότι ο Τούρκος Πρόεδρος τρέχει να προλάβει να δημιουργήσει τετελεσμένα στην περιοχή της Ανατολικής Μεσογείου όσο είναι ρευστή η κατάσταση στη Συρία και όσο δεν… τρίζει η καρέκλα του Αλ-Γκολάνι. Το μόνο που τον νοιάζει είναι μια υπογραφή από κάποιον που λέει ότι εκπροσωπεί τη Συρία, αυτό του φτάνει!
Το γεγονός ότι το νέο καθεστώς δεν είναι διεθνώς αναγνωρισμένο και δεν είναι νομιμοποιημένο – αποτελεί μία μεταβατική κατάσταση – είναι απλά, ψιλά γράμματα για τον Σουλτάνο.
Πιέσεις μέσω Βρυξελλών
Το θέμα που εγείρεται είναι αν και τι μπορεί να κάνει η Αθήνα και η Λευκωσία για να μπλοκάρουν την υπογραφή του παράνομου τουρκο-συριακού συμφώνου για χάραξη Α.Ο.Ζ., το οποίο αγνοεί κάθε έννοια του διεθνούς δικαίου και φυσικά, τα κυριαρχικά δικαιώματα της Κύπρου.
Η πραγματικότητα είναι πως η Ελλάδα και η Κύπρος έχουν περιορισμένα περιθώρια αντίδρασης.
Παρ’ ότι η νέα οντότητα που προέκυψε στη Συρία, μετά την πτώση του καθεστώτος ‘Ασαντ, τυπικά, ως μη νομιμοποιημένη οντότητα, δεν έχει το δικαίωμα να συνάψει οποιαδήποτε διεθνή συμφωνία, Αθήνα και Λευκωσία βρίσκονται υπ’ ατμόν… Εξαντλούν κάθε δυνατότητα που έχουν στη φαρέτρα τους, επιδιώκοντας να εμποδίσουν τις όποιες παράνομες ενέργειες σχεδιάζονται.
Μητσοτάκης και Χριστοδουλίδης έχουν ενημερώσει ήδη τις Βρυξέλλες για τους σχεδιασμούς Ερντογάν και Αλ-Γκολάνι που στρέφονται κατά της Ε.Ε., αφού επιχειρούν να υφαρπάξουν τμήμα της Α.Ο.Ζ. κράτους – μέλους της Ένωσης. Αποπειρώνται δηλαδή να καταστρατηγήσουν… ευρωπαϊκά θαλάσσια σύνορα.
Κάθε πολιτική και οικονομική σχέση της Δαμασκού με τις Βρυξέλλες εξαρτάται, δυνητικά, από το αν ο ηγέτης των ανταρτών, που κρατά σήμερα τα ηνία του Συριακού κράτους, υποκύψει στο «στενό μαρκάρισμα» της Άγκυρας.
Παρ’ ότι η συνέχιση της οικονομικής στήριξης από την Ευρώπη είναι ζωτικής σημασίας για τον Αμπού Μοχάμεντ αλ Γκολάνι, κανείς δεν μπορεί να προεξοφλήσει ποια θα είναι η επιλογή του.
Την ίδια στιγμή «αγκάθι» για την Ελλάδα και την Κύπρο, συνεπώς και για όλη την Ε.Ε., είναι η ουδέτερη στάση των Η.Π.Α., οι οποίες σε αυτό το τάιμινγκ προετοιμάζονται για τη μετάβαση της εξουσίας από τον Μπάϊντεν στον Τραμπ.
Ο ρόλος του Ισραήλ και της Αιγύπτου
Η ελληνική κυβέρνηση βρίσκεται σε επαφή με όλες τις γειτονικές χώρες και κυρίως με χώρες – «κλειδιά»…!
Πέραν της στρατηγικής σχέσης με το Ισραήλ, με το οποίο προωθεί σειρά συμφωνιών, σημαντική είναι και η ισχυρή σχέση με την Αίγυπτο. Το θέμα θα συζητηθεί στην επικείμενη τριμερή συνάντηση Ελλάδας – Κύπρου και Αιγύπτου στις 8 Ιανουαρίου στο Κάιρο, κι ενώ την ίδια στιγμή πληθαίνουν οι φωνές που τάσσονται υπέρ του να προχωρήσει η Αθήνα σε πλήρη διευθέτηση Α.Ο.Ζ. με το Κάϊρο και τη Λευκωσία.
Την ίδια ώρα, η Κύπρος αναζητά διαύλους επικοινωνίας με το νέο καθεστώς στη Συρία.
Υπό αυτά τα δεδομένα, στην αυγή ακόμη του 2025, θα γνωρίζουμε αν η «Διακήρυξη των Αθηνών» παραμένει σε ισχύ και αν τα νερά σε Ανατολική Μεσόγειο και Αιγαίο θα παραμείνουν… «ήρεμα».
Αν και πολλοί προεξοφλούν το τι μέλλει γενέσθαι…!
