Μέσα στις γιορτές παρακολούθησα στο ertflix την σειρά «Η Μαρία που έγινε Κάλλας». Είμαι φαν των σειρών και μάλιστα απαιτητική με συνδρομές όπως όλοι σε πλατφόρμες. Και αγαπώ την Μαρία Κάλλας και γενικότερα την όπερα.
Ξεκίνησα διστακτικά να βλέπω τη σειρά η οποία όμως με συνεπήρε από το πρώτο επεισόδιο. Η νεαρή ηθοποιός και σοπράνο Κλεοπάτρα Ελευθεριάδου πραγματικά κλέβει την παράσταση ενώ πραγματικά είναι μοναδικές οι ερμηνείες της Ελένης Ράντου (υποδύεται τη μητέρα της Κάλλας) και της Ρένιας Λουιζίδου (Ελβίρα ντε Ιντάλγκο). Ειδικά η τελευταία νομίζεις ότι όλη της τη ζωή ήταν λυρική τραγουδίστρια και δασκάλα.
Δεν είναι μόνο το ότι βλέπεις τα πρώτα βήματα ενός μύθου αλλά βλέπεις μια απεικόνιση της ελληνικής κοινωνίας έτσι όπως ήταν τις ταραγμένες εκείνες δεκαετίες του ’30 και του ’40 και μπαίνεις σε μια χρονοκάψουλα με τη μοναδική μαεστρία της Όλγας Μαλέα.
Είναι πραγματικά συγκινητικό να βλέπεις τέτοιες σειρές οι οποίες μπορούν να σταθούν όχι απλά επάξια απέναντι σε διεθνείς παραγωγές αλλά να δείξουν ότι στέκονται με σεβασμό απέναντι σε έναν μύθο όπως είναι η Κάλλας και να αποδώσουν μια ολόκληρη εποχή σα να την έζησαν. Και επίσης, είναι αποκαλυπτικό το πόσο σκληρά φέρθηκε η Ελλάδα στην Κάλλας στα πιο τρυφερά και καθοριστικά χρόνια της ζωής της.
