Από την πρώτη στιγμή που είδε το φως της δημοσιότητας η υπόθεση του αστυνομικού και της επίσης αστυνομικού γυναίκας του που κακοποιούσαν τα παιδιά τους κάνω άσχημες σκέψεις.
Κάνω άσχημες σκέψεις όχι μόνο για τον ίδιο και την γυναίκα του, αλλά άσχημες σκέψεις για όλο το σύστημα το οποίο υποτίθεται ότι ελέγχει όλους αυτούς που φορούν στολή και έχουν όπλο και είναι αυτό που λέμε όργανα της τάξης.
Φυσικά και θα υπάρχουν επίορκοι αστυνομικοί, όπως και δημόσιοι υπάλληλοι και δημοσιογράφοι που τα παίρνουν και πάει λέγοντας.
Όμως, δεν χωράει το μυαλό μου πως φτάσαμε στο 2024 για να αναρωτιόμαστε και πάλι τι δεν λειτουργεί σωστά, ποιοι είναι αυτοί που ξέρουν και δεν μιλούν, γιατί ενώ είχαν γίνει καταγγελίες εναντίον του ανθρώπου αυτού δεν τον άγγιξε κανείς, πως έφτασε να έχει ένα προνομιακό πόστο στην Βουλή των Ελλήνων – γιατί έτσι θεωρείται και γιατί έστω και ένας από εκείνους που είναι πάνω από αυτόν δεν ασχολήθηκε λίγο παραπάνω με την υπόθεση αυτή όταν πρωτοέφτασε στ’ αυτιά τους.
Πως πέφτουν το βράδυ και κοιμούνται ήσυχοι όλοι αυτοί που ενώ είχαν μπροστά τους έναν παραβατικό άνθρωπο και με περιστατικά καταγεγραμμένα από το 2002 (!) τον κρατούσαν στο σώμα.
Το θέμα δεν είναι πολιτικό, είναι θέμα εμπιστοσύνης των πολιτών στην προκειμένη περίπτωση στην αστυνομία η οποία αν χαθεί εντελώς δύσκολα θα αποκατασταθεί.
