Τον Άδωνι Γεωργιάδη δεν τον γνωρίζω προσωπικά. Έχω «σφαχτεί» μαζί του σε τηλεοπτικά παράθυρα, έχω διαφωνήσει σε πολλά θέματα και του έχω ασκήσει και κριτική.
Όμως, σήμερα του έβγαλα το καπέλο. Και δεν μπορώ να παραγνωρίσω το γεγονός ότι είχε δίκιο όταν πριν από λίγους μήνες είπε για συναδέλφους του ότι στις όποιες κρίσεις αντιμετώπισε η κυβέρνηση εκείνοι δοξάστηκαν κρυπτόμενοι.
Πέστε να με φάτε, αλλά ο Άδωνις σήμερα τίμησε τον ρόλο του υπουργού. Όταν έμαθε ότι το φαρμακείο του ΕΟΠΥΥ στην Αλεξάνδρας ήταν κλειστό λόγω ασθενείας και των τριών φαρμακοποιών πήγε ο ίδιος με κλειδαρά και καφέδες για τον κόσμο που περίμενε απέξω και το άνοιξε.
Κι επειδή ξέρω τι είναι να περιμένεις έξω από φαρμακείο του ΕΟΠΥΥ η ενσυναίσθηση που λέει και ο Στέφανος είναι το άλφα και το ωμέγα.
Γιατί η δουλειά του υπουργού είναι μερικές φορές και αυτή ακόμα και αν περιμένει ότι θα ακούσει τα σχολιανά του ή θα σπάσει τα μούτρα του.
