Η ημέρα ξημέρωσε με μια τάση αύξησης των «αριθμών», που δείχνουν επανεκλογή Τράμπ. Αν αυτό γίνει οριστικό και επιβεβαιωθεί τις επόμενες ώρες τότε μπορεί κανείς να προβλέψει δύο βασικές αλλαγές στην εσωτερική και με μία έννοια εξωτερική πολιτική, της Ουάσιγκτον, αλλαγές που αξιόπιστα οικονομικά Ινστιτούτα μελέτης στις ΗΠΑ, έχουν ήδη πραγματοποιήσει με στατιστική και ιστορική ακρίβεια: την φορολογική πολιτική και την πολιτική ενάντια στην μετανάστευση. Αλλαγές που αφορούν στην ραχοκοκαλιά της περιβόητης «Maganomics».
Στο πρώτο σκέλος, στην φορολογική πολιτική, η «γραμμή» Τραμπ προβλέπει σημαντικές και ραγδαίες, όσο αφορά την ταχύτητα εφαρμογής ελαφρύνσεις στις επιχειρήσεις και κάποιες φορο-απαλλαγές στα χαμηλά εισοδήματα. Η αναλογία των πρώτων με τις δεύτερες είναι όσο αφορά τα μεγέθη… μη συγκρίσιμη στην καλύτερη περίπτωση.
Οι συνέπειες στις απώλειες δημοσίων εσόδων από τις σημαντικές φοροελαφρύνσεις στις επιχειρήσεις, κατά το οικονομικό επιτελείο του Τραμπ, θα καλυφθούν από την γενικευμένη αύξηση των δασμών στις εισαγωγές προϊόντων και υπηρεσιών.
Η οριζόντια αύξηση κατά τα προβλεπόμενα υψηλά ποσοστά σύμφωνα με τις μέχρι σήμερα δημοσιευμένες και μη διαψευσμένες μελέτες ανεξάρτητων από τα δύο κόμματα οικονομικών θεσμών, εκτιμούν ότι θα «κοστίσουν», λόγω της αύξησης των τιμών που θα προκαλέσουν, περί τα 500 δισ. δολάρια στην οικονομία των ΗΠΑ και θα περάσουν στον καταναλωτή.
Εν ολίγοις το κόστος θα είναι πενταπλάσιο εκείνου που έφεραν ανάλογες κινήσεις Τραμπ στην προηγούμενη θητεία του. Οι εκτιμήσεις αυτές οδηγούν σε επιδείνωση των τιμών με συνολικό ετήσιο κόστος στα νοικοκυριά της τάξης των 2700 – 3000 δολάρια.
Όσον αφορά το δεύτερο σκέλος των αλλαγών, που σχετίζεται με την αντιμεταναστευτική πολιτική και την διακηρυγμένη αποπομπή των περισσότερων από 10 – 13 εκατομμυρίων άτυπων μεταναστών στις ΗΠΑ οι συνέπειες -εφ’ όσον εφαρμοσθεί- οδηγούν σε προβλέψεις ισοδύναμες ενός «σοκ» σε βιομηχανία και υπηρεσίες.
Σύμφωνα με το Αμερικανικό Συμβούλιο Μετανάστευσης το συνολικό κόστος αυτής της μαζικής «αποπομπής» μεταναστών υπολογίζεται σε περισσότερα από 300 δισ. δολάρια αλλά σ’ αυτό πρέπει να προστεθεί το «κόστος» από την λειτουργία αυτής της διαδικασίας η οποία προβλέπει «φυλάκιση μέχρι την επανα-προώθηση» με την χρήση υποδομών που στις περισσότερες περιπτώσεις δεν υπάρχουν σήμερα…».
Το σημαντικότερο όμως είναι ότι η απώλεια αυτών των εργαζομένων μέσω μαζικής απέλασης θα οδηγήσει σε μείωση του ΑΕΠ των ΗΠΑ κατά 4,2 – 6,8 %. Θα οδηγήσει επίσης σε σημαντική μείωση των φορολογικών εσόδων. Η απομάκρυνση από την εργασία των μεταναστών θα διαταράξει όλους τους τομείς, από τα νοικοκυριά, έως τις επιχειρήσεις και τις βασικές υποδομές…
Πέραν όμως αυτών των δύο βασικών «αλλαγών» με τις ανάλογες συνέπειες στο εσωτερικό των ΗΠΑ, για την Ευρώπη και ειδικά την οικονομία της Ευρωζώνης, όπως επανειλημμένα έχουν επισημάνει τα Οικονοκλαστικά, οι επιπτώσεις είναι… πολλαπλάσιες. Η αμερικάνικη αγορά είναι ο μεγαλύτερος υποδοχέας των ευρωπαϊκών εξαγωγών.
Οι ΗΠΑ είναι ο μεγαλύτερος εμπορικός εταίρος της Ευρωζώνης. Αυτό όμως δεν λέει ολόκληρη την αλήθεια. Οι ΗΠΑ είναι ο μεγαλύτερος εμπορικός εταίρος της Ευρωζώνης, αλλά όχι ολόκληρης της Ευρωζώνης. Οι γερμανικές κατά βάση εξαγωγές είναι μακράν ο επικεφαλής αυτής της λίστας, ενώ ακολουθούν και άλλες μικρότερες ευρωπαϊκές χώρες, αλλά με διαφορετική στάθμιση για την οικονομία τους, όσο αφορά την σημασία για την οικονομική τους σταθερότητα.
Η μεγάλη «ζημιά» θα αφορά κατά βάση την γερμανική οικονομία και κατά συνέπεια όποιον στηρίζεται σε αυτή, όπως για παράδειγμα η ιταλική, είτε έμμεσα, είτε άμεσα με τις απευθείας εξαγωγές στις ΗΠΑ.
Εδώ οι «ζημίες» έχουν μεν υπολογιστεί με σοβαρές μελέτες και έρευνες που έχουν γίνει τον τελευταίο καιρό στις Βρυξέλλες και το Βερολίνο. Και είναι…τρομακτικές, αν επιβεβαιωθούν οι σχετικές προβλέψεις.
Αυτά τα ολίγα μπορεί να «καταγράψει» κανείς, προς το παρόν, σαν άμεση προοπτική μιας επιβεβαίωσης της νίκης Τραμπ τις επόμενες ώρες ή 24ωρα.
Σ’ αυτά, στην συνέχεια θα πρέπει να προστεθούν οι οικονομικές συνέπειες των γεωπολιτικών παρεμβάσεων που αφορούν στο ΝΑΤΟ, την Ουκρανία, την Μέση Ανατολή και κυρίως… την Κίνα από το νέο καθεστώς στην Ουάσιγκτον.
