Όσοι θεσμικοί ευρωπαίοι, αλλά και στελέχη του χρηματοπιστωτικού συστήματος, βρίσκονταν τις τελευταίες ημέρες στην εαρινή Σύνοδο του ΔΝΤ και της Παγκόσμιας Τράπεζας, γύρισαν στις χώρες τους με μία «βεβαιότητα»: η ΕΚΤ, παρά τις επτά (!) μειώσεις επιτοκίων θα συνεχίσει να χαμηλώνει τον «πήχη», όσο αφορά το κόστος δανεισμού σε ευρώ. Πόσο ακόμα; Οι εκτιμήσεις που έχουν ήδη διατυπωθεί κινούνται μεταξύ δύο (2) και τεσσάρων (4) μειώσεων μέσα στο 2025.
Με άλλα λόγια θα δούμε το βασικό επιτόκιο αναχρηματοδότησης στην Ευρωζώνη να διολισθαίνει εκτός απροόπτου κάτω του 2%.
Το γεγονός ότι οι εκτιμήσεις αυτές, που βασίζονται στα λεγόμενα των Κεντρικών Τραπεζιτών του Συμβουλίου της ΕΚΤ, διατυπώθηκαν (στο περιβάλλον του ΔΝΤ στην Ουάσιγκτον) συνοδευόμενες από την βαθιά ανησυχία των ίδιων για την διεθνή κατάσταση και την επιβράδυνση της οικονομίας της Ευρωζώνης, καθιστά το «μήνυμα» κάπως πιο σύνθετο, όσο αφορά τις συνέπειές του.
Χαρακτηριστικό είναι ότι ο πρόεδρος της Bundesbank, Joachim Nagel, υποστήριξε με σαφήνεια και ευθύτητα, ότι η Ευρώπη βρίσκεται «σε κατάσταση στασιμότητας» και ότι «μια ύφεση για τη χώρα του, τη Γερμανία», είναι πιθανή. Και όταν η Γερμανία κινείται σε ένα τέτοιο πεδίο είναι περισσότερο από προφανές ότι ολόκληρη η οικονομία της Ευρωζώνης, όπως ο ίδιος ο Nagel δήλωσε άλλωστε, θα πρέπει να κάνει τους λογαριασμούς της με οικονομικά μεγέθη σε επίπεδα «στασιμότητας»…
Για την ΕΚΤ η οικονομία της Ευρωζώνης βαδίζει πλέον σε ένα περιβάλλον (επερχόμενης) επιβράδυνσης, συγκράτησης της αύξησης των μισθών, ανατίμησης του ευρώ (στα 1,14 δολάρια στο τέλος της εβδομάδας), σε συνδυασμό με τον αποπληθωριστικό αντίκτυπο των δασμών (Τραμπ) και της εισροής φθηνών κινεζικών προϊόντων στην Ευρώπη.
Με αυτά τα δεδομένα και πέρα από τα όσα διακριτικά είπαν οι Κεντρικοί Τραπεζίτες τα τελευταία 24ωρα στην Ουάσιγκτον, οι χρηματαγορές «τιμολογούν» τώρα τουλάχιστον δύο ακόμη μειώσεις στο επιτόκιο καταθέσεων της ΕΚΤ.
Μερικοί υπολογίζουν ακόμη και σε μεγαλύτερη χαλάρωση. Για παράδειγμα οι οικονομολόγοι της Deutsche Bank, υποστηρίζουν πλέον ότι το βασικό επιτόκιο της ΕΚΤ θα πρέπει να αγγίξει το 1,50%. Και η Bank of America εξετάζει ακόμη και ένα επιτόκιο αναφοράς 1,25% μέχρι τον Δεκέμβριο, υπονοώντας τέσσερις επιπλέον χαλαρώσεις 25 μονάδων βάσης.
Ο ισχυρότερος βέβαια λόγος αυτής της πρόβλεψης είναι ο συνδυασμός της οικονομικής στασιμότητας με την διαρκή ανατίμηση του Ευρώ. Και αυτός ο κίνδυνος μόνο να γίνει ισχυρότερος μπορεί (στο φυσιολογικό σενάριο) καθώς το επιτελείο Τραμπ πέραν της διαρκούς αναταραχής στο επίπεδο των δασμών, δεν εγκαταλείπει, αντίθετα αυξάνει, την άσκηση πίεσης στην Fed για μείωση των επιτοκίων. Και κατά συνέπεια ακόμα μεγαλύτερη διολίσθηση του δολαρίου έναντι του Ευρώ.
Με αυτά τα «δεδομένα» (μία λέξη στην οποία η κα Λαγκάρντ βασίζει τις εκάστοτε επιλογές της ΕΚΤ) στην Φρανκφούρτη δεν υπάρχουν πολλές διαφορετικές επιλογές παρά μόνο η περαιτέρω διολίσθηση των επιτοκίων στην ζώνη του ευρώ.
Αυτή η τάση φαίνεται να ενισχύεται προς το παρόν και από το γεγονός ότι η αβεβαιότητα που διαχέεται στις διεθνείς αγορές εξ αιτίας της πολιτικής Τραμπ, οδηγεί μεγάλο μέρος κεφαλαίων στο πλαίσιο της αναζήτησης «ασφάλειας», στον χώρο του Ευρώ. Αυξάνοντας έτσι ακόμα περισσότερο τις δυνάμεις ανατίμησής του και την ανάγκη της ΕΚΤ να χαμηλώσει τα επιτόκια για να εκτονώσει την ανατιμητική πίεση.
Όταν λοιπόν ΔΝΤ/Παγκόσμια Τράπεζα, Κεντρικοί Τραπεζίτες, αλλά και οι χρηματαγορές, μας «λένε» ότι τα επιτόκια στην Ευρωζώνη θα μειωθούν ακόμα περισσότερο – με αποτέλεσμα να φτάσουμε και πάλι σε αρνητικά «πραγματικά» επιτόκια – καλό είναι να τους «ακούσουμε».
Και να κάνουμε τα σχέδιά μας για το ορατό μέλλον με την βεβαιότητα ότι τα επιτόκια δανεισμού και καταθέσεων θα μειωθούν ακόμα περισσότερο.
Για «κακούς» λόγους, αλλά θα μειωθούν.
