Οι εμπλεκόμενοι στις χρηματιστηριακές αγορές με ανακούφιση βλέπουν την «ζημιά» της 5ης του Αυγούστου να διορθώνεται.
Δεν παύουν όμως όλες οι αναλύσεις να προσπαθούν να εμβαθύνουν και να καταλήξουν στο τι τελικά έφταιξε και συνέβη το κραχ της Δευτέρας.
Οι απαντήσεις τριγυρίζουν γύρω από το carry trade, αλλά και αναφορές σε τυχαίες, ή διαφορετικά να το πούμε, «τεχνικές συγκυριακές στιγμές» της αγοράς, που κατέληξαν σε μία συντονισμένη κίνηση όλων στην ίδια κατεύθυνση. Λίγο πολύ η αντίληψη που καταλήγουν όλοι είναι ότι «Η συντριβή και η αντιστροφή (σ.σ. της αγοράς) ήταν μια υπενθύμιση του πόσο ασταθής είναι η τρέχουσα ισορροπία…».
Όσον αφορά δεν το ρόλο που έπαιξε το carry trade, οι ίδιες εκτιμήσεις συνδυάζουν γεωπολιτική και χρηματαγορές στην ακόλουθη λογική: το γιεν έχει αποδυναμωθεί ως μέρος της συνεχιζόμενης οικονομικής σύγκρουσης μεταξύ των ΗΠΑ και της Κίνας και όταν αυτό αναγκαστικά – λόγω απειλής πληθωριστικών πιέσεων στην Ιαπωνία αναστράφηκε – … έγινε το κακό σε μία αγορά που ήταν απροετοίμαστη για κάτι τέτοιο.
Μία σχετική αναφορά σχολίου του bloomberg είναι ενδεικτική: Η ανάγνωσή μας δείχνει γεωπολιτική. Το αδύναμο γιεν είχε προηγουμένως σκόπιμα «οπλιστεί» για να αποσταθεροποιήσει το κινεζικό γουάν. Αυτό χρησίμευσε για να ασκήσει περαιτέρω πίεση σε μια πολιορκημένη κινεζική οικονομία. Οι Κινέζοι υπεύθυνοι χάραξης πολιτικής έχουν έκτοτε αγωνιστεί να στηρίξουν το γουάν, αναγκάζοντας σε μια κωλοτούμπα τη νομισματική πολιτική (σ.σ. της Ιαπωνίας)».
Τα στοιχεία από το πως η κεντρική τράπεζα της Κίνας αποσύροντας ρευστότητα κατάφερε να ενισχύσει το νόμισμά της και να φέρει σε δύσκολη θέση το γιέν και την νομισματική πολιτική του Τόκιο υπάρχουν διαθέσιμα και είναι ενδεικτικά, στο επίπεδο αυτής της προσέγγισης.
Στην ίδια λογική μάλιστα ορισμένοι αναλυτές υποθέτουν – χωρίς να υπάρχουν προς το παρόν δημόσια ανάλογα στοιχεία που να το αποδεικνύουν όπως π.χ. το 1985 η Συμφωνία στο Plaza – ότι μετά τα όσα συνέβησαν πριν από δύο εβδομάδες «πρέπει» να υπήρξε κάποιου είδους σιωπηρή συνεννόηση μεταξύ των κεντρικών τραπεζών με την συμπερίληψη της Κεντρικής Τράπεζας της Κίνας, ώστε να σβήσουν έστω προς το παρόν οι «μεγάλες φωτιές» που άναψαν στις αγορές και … έκαψαν 6,4 τρισ. δολ. σε 48 ώρες.
Σε κάθε περίπτωση πάντως, είτε έχει συμβεί κάτι τέτοιο – που είναι πολύ πιθανό – είτε όχι, αυτό που συνέβη στις 5 Αυγούστου ήταν μία υπενθύμιση του «πόσο ασταθής είναι αυτή η ισορροπία».
Το δεύτερο όμως που μπορεί κανείς να προσθέσει, χωρίς τον κίνδυνο να κάνει λάθος, είναι ότι για άλλη μία φορά όταν ανακατεύονται οι αγορές συναλλάγματος με τις χρηματιστηριακές αγορές όπως τώρα (δηλαδή με φτηνά γιέν να αγοράζεις ακριβές μετοχές ή ομόλογα), αρκεί το … πέταγμα μιας πεταλούδας σε ένα περιβάλλον γεωπολιτικής αστάθειας για να γκρεμιστεί το … σύμπαν στις χρηματαγορές. Και τέτοιες αφορμές η τρέχουσα γεωπολιτική κρίση δημιουργεί καθημερινά πολλές.
Ορισμένοι αναλυτές – αγγλοσάξονες – επιμένουν ότι όλο αυτό θυμίζει «περιβάλλον» καλοκαιριού 2008.
