Οι ημέρες της κυβέρνησης Μπαρνιέ είναι πλέον μετρημένες… Αυτό είναι πλέον γνωστό μετά την απόφαση της αντιπολίτευσης (Λε Πεν και Μελανσόν) να κάνει πρόταση για ψήφο δυσπιστίας.
Εκείνο που δεν είναι γνωστό «γνωστό», είναι τι θα μεσολαβήσει από την επόμενη ημέρα μέχρι και την τελική αποχώρηση του κ. Μακρόν από την γαλλική προεδρία ήτοι το 2027 (εκτός και αν παραιτηθεί νωρίτερα). Με άλλα λόγια από την επόμενη ημέρα της ψήφου ανεμπιστοσύνης προς την Κυβέρνηση Μπαρνιέ αρχίζει -ότι ενδιάμεση «λύση» και αν υιοθετηθεί- μία παρατεταμένη και μακρά περίοδος πολιτικής αστάθειας και ακυβερνησίας στην Γαλλία, την δεύτερη ισχυρότερη οικονομία της ευρωζώνης και βασικό πολιτικό της πυλώνα.
Οι άμεσες συνέπειες όσον αφορά στην στάση των αγορών απέναντι στις εξελίξεις αυτές καταγράφονται στις αποδόσεις των γαλλικών ομολόγων που σημειώνουν αποδόσεις και spreads, λίγο πάνω – λίγο κάτω, από τα αντίστοιχα ελληνικά ομόλογα που (εξακολουθούν να) βρίσκονται στην τελευταία χαμηλότερη διαβάθμιση του investment grade στην ευρωζώνη.
Αυτό που όλοι με ανακούφιση διαπιστώνουν είναι ότι το γεγονός αυτό δεν παρουσιάζει συμπτώματα διάχυσης -τύπου 2010/2011- στην υπόλοιπη ευρωζώνη. Προς το παρόν αυτό οφείλεται στο γεγονός ότι οι αγορές θεωρούν ως περισσότερο από βέβαιο πως η ΕΚΤ βρίσκεται εκεί για να αποτρέψει κάθε προσπάθεια της αγοράς να εκμεταλλευτεί την κατάσταση και να κερδοσκοπήσει κατά το δοκούν.
Με άλλα λόγια και μόνο «ίσκιος» της ΕΚΤ προς το παρόν αρκεί για να διατηρήσει την ηρεμία.
Αλλά για πόσο ακόμα; Τι θα συμβεί αν – όπως προβλέπεται – και οι επόμενες απόπειρες σχηματισμού βιώσιμης κυβέρνησης καταρρεύσουν; Τι θα συμβεί όταν οι εκλογές στην επίσης «ακυβέρνητη» Γερμανία οδηγήσουν σε αποτελέσματα με τα οποία θα είναι αδύνατο να «συλλειτουργήσει» η ακυβέρνητη Γαλλία;
Κυρίως όμως το ερώτημα είναι τι μπορεί να κάνει η ΕΚΤ όταν την Δευτέρα 20 Ιανουαρίου, ο Τράμπ αναλάβει την κυβέρνηση στις ΗΠΑ και δρομολογήσει τον τρίτο κύκλο κρίσης της παγκοσμιοποίησης (πανδημία, κυρώσεις και τώρα δασμοί) με την ευρωζώνη σε πλήρη ακυβερνησία;
Τι μπορεί να κάνει η ΕΚΤ σε μία κατάσταση «πολιτικού κενού» στην Ευρώπη, μέσα σε ένα περιβάλλον εμπορικού πολέμου διεθνώς και γεωπολιτικών συγκρούσεων, χωρίς προηγούμενο μεταπολεμικά;
Η απάντηση βέβαια είναι κατ’ αρχήν μία.
Να εξασφαλίσει η ΕΚΤ ότι το ευρω-σύστημα και το ευρώ, δεν θα καταρρεύσει από την έλλειψη ρευστότητας σε ένα περιβάλλον ήδη ισχυρής εξόδου κεφαλαίων από την ευρωζώνη. Περισσότερο «διαθέσιμο» χρήμα/ρευστότητα και κυρίως με χαμηλότερο κόστος για να είναι σε θέση να αναχρηματοδοτηθεί το αυξανόμενο χρέος.
Με την διαφορά ότι αυτό πλέον δεν θα αφορά την Γαλλία, όπως σήμερα, αλλά την ευρωζώνη ως σύνολο. Αυτά βέβαια δεν είναι «νέα», είναι απλώς προφανείς «προβλέψεις», για τις οποίες κανείς δεν εύχεται να συμβούν από αύριο…
