Η αναταραχή στις διεθνείς αγορές ομολόγων όχι μόνο συνεχίζεται αλλά κατά πως φαίνεται η… καταιγίδα δυναμώνει.
Οι χρηματαγορές ζητάνε ολοένα και υψηλότερα επιτόκια για να δανείσουν τους εκδότες χρέους ακόμα και τους ισχυρότερους όπως το αμερικανικό ή το γερμανικό δημόσιο, για να μη μιλάμε για το Βρετανικό. Μέσα σε μία τέτοια «καταιγίδα» θα μπορούσε να αναρωτηθεί κανείς γιατί ο ΟΔΔΗΧ αποφασίζει να βγει τώρα στις αγορές με τα «μποφόρ» να λυσσομανάνε από κάθε σημείο του ορίζοντα.
Κάποιοι -μάλλον επιπόλαια- υποστηρίζουν ότι το ελληνικό δημόσιο δεν επηρεάζεται από την αναταραχή και δεν υπάρχουν πλέον λόγοι ανησυχίας (!).
Αν ο ΟΔΔΗΧ μπορούσε να μιλήσει δεν νομίζω ότι θα υποστήριζε κάτι τέτοιο καθώς έχει αποδείξει ότι διαθέτει υψηλή αίσθηση ευθύνης και σοβαρότητας και κυρίως ψυχραιμίας.
Τότε γιατί να επιλέξει να βγει με την μικρή μας «βάρκα» στην ανοικτή θάλασσα εν μέσω καταιγίδας;
Η απάντηση μπορεί να αναζητηθεί στην μέχρι τώρα συμπεριφορά και τακτική του ΟΔΔΗΧ. Και εκεί τα γεγονότα μιλάνε.
Και «λένε» ότι ο ΟΔΔΗΧ προχωρά στην έκδοση του 10ετούς σήμερα, αντί για αργότερα μέσα στον Ιανουάριο, όπως αρχικά ήταν ο προγραμματισμός, γιατί «βλέπει» ότι το περιβάλλον στις αγορές χρήματος, ακόμα και στο πλαίσιο των περιορισμένων απαιτήσεων του ελληνικού δημοσίου, πρόκειται να επιδεινωθεί ακόμα περισσότερο…
Είναι βέβαιο ότι παρά τις πολύ καλές συνθήκες που έχουν διασφαλισθεί με τους primary dealers για την έκδοση, τόσο όσον αφορά την υπερκάλυψη των 3 δισ. ευρώ, όσο και για το είδος των «αγοραστών», θα «χτυπήσει» λιγάκι στο ύψος των επιτοκίων.
Με το επιτόκιο του δεκαετούς της Γαλλίας στο 3,43% – 3,44% και πάνω και το ανάλογο ιταλικό στο 3,80% – 3,81% και πάνω, ασφαλώς οτιδήποτε στα όρια -λίγο πάνω λίγο κάτω- από το 3,45% θα είναι εξαιρετικό αποτέλεσμα μέσα στην τρέχουσα συγκυρία. Όλα δείχνουν ότι ο ΟΔΔΗΧ στοχεύει στην πρώτη «κοιλιά» που θα γίνει στην «τάση» πριν η κίνηση προς τα πάνω πάρει και νέα δυναμική. Θα το πετύχει; Ίσως ναι, ίσως όχι.
Το μεγαλύτερο όμως «κέρδος» δεν θα είναι τόσο η τιμή και η υπερκάλυψη, όσο το γεγονός ότι με 3 και πάνω δισ. ευρώ στην άκρη από τις αρχές του χρόνου, στις παρούσες συνθήκες από το ετήσιο σύνολο του στόχου των 8 δισ. ευρώ, ο ΟΔΔΗΧ μπορεί να κάτσει στην απόμερη … γωνία του τους επόμενους μήνες. Και να περιμένει να κοπάσουν οι άνεμοι. Ή έστω να μη χρειάζεται να βγει στις αγορές για τους επόμενους μήνες όπου «η κίνηση μέσα στο άγνωστο είναι πλέον μονόδρομος…».
Το ερώτημα βέβαια είναι αν οι άλλοι «εγχώριοι» ενδιαφερόμενοι για τα δικά τους προγράμματα αναχρηματοδότησης χρέους είναι σε θέση να «βιαστούν» για να καλύψουν τις ανάγκες τους έγκαιρα, τώρα πριν τα «μποφόρ» στις αγορές αυξηθούν.
Και κυρίως πριν η «καταιγίδα» στην αγορά ομολόγων αρχίσει να συμπαρασύρει στις χρηματιστηριακές αγορές με πολλαπλάσιες και ανεξέλεγκτες συνέπειες.
Το 2025 «κολυμπάμε στο άγνωστο». Όχι μόνο εξ αιτίας του Τραμπ, αλλά κυρίως λόγω των σπασμωδικών κινήσεων σε μία ανεξέλεγκτη λόγω «μόχλευσης» αγορά, που κολυμπάει σε ένα ήδη εκτός ελέγχου χρέος που δεν μπορεί να «εξυπηρετηθεί» σε διεθνή κλίμακα. Ο Τράμπ είναι «μόνο» ο απρόβλεπτος παράγοντας που εκόν άκων μπορεί να ανάψει το φυτίλι στο βαρέλι.
Και ο ΟΔΔΗΧ αυτό το γνωρίζει καλύτερα από τον καθένα, όπως φαίνεται από τον τρόπο που επέλεξε να κινηθεί…
