Χθες (29.1.2025) ανακοινώθηκε ή μάλλον παρουσιάσθηκε το σχέδιο της Κομισιόν για την μεγάλη ανατροπή στην κατάσταση καθυστέρησης της Ανταγωνιστικότητας της Ευρωπαϊκής Ένωσης.
Η κα Φον Ντερ Λάιεν ήταν αυτή που το παρουσίασε.
Το σχέδιο αυτό αφορά την αλλαγή της τρέχουσας κατάστασης στην ΕΕ όσο αφορά την καινοτομία, την ασφάλεια και την πράσινη μετάβαση (απανθρακοποίηση). Το ειρωνικό και μάλλον γελοίο της υπόθεσης είναι ότι ταυτόχρονα με την «παρουσίαση» αυτή, στις Βρυξέλλες ξεκίνησαν σε φάση «ημιεπίσημη» οι συζητήσεις για την αναβολή του στόχου της πλήρους μετάβασης στην ηλεκτρική κίνηση στην αυτοκίνηση.
Έτσι κι αλλιώς όμως η «Πυξίδα της Ανταγωνιστικότητας» και το περιβόητο σχέδιο για την Ανταγωνιστικότητα, από μόνο του δεν είναι τίποτα άλλο παρά η συνήθης διέξοδος της ΕΕ με «λόγια» όταν βρίσκεται μπλοκαρισμένη σε αδιέξοδα.
Λόγια, λόγια, λόγια που δεν έχουν κανένα νόημα καθώς ανάμεσα στις χιλιάδες λέξεις που περιείχε δεν υπήρξε ούτε μία για το πως θα υλοποιηθούν οι «συστάσεις» αυτές, από ποιους και κυρίως πως θα χρηματοδοτηθούν. Ούτε μία λέξη.
Ούτε μία λέξη που να αφήνει να εννοηθεί ότι πίσω από τις σελίδες της περιβόητης Έκθεσης υπάρχει έστω και ένα μικρό στοιχειώδες σχέδιο συμφωνίας για το πως θα μπορούσε ο Προϋπολογισμός της ΕΕ να χρηματοδοτήσει αυτές τις πρωτοβουλίες.
Πως για παράδειγμα θα μπορούσαν να κινητοποιηθούν τα εκατοντάδες δις ευρώ που είναι μπλοκαρισμένα στον ESM (από τον καιρό της «διάσωσης» της Ελλάδας), ή έστω μία έμμεση αναφορά για την αναβάθμιση του Next Generation EU με το οποίο χρηματοδοτείται το Ταμείο Ανάκαμψης που τελειώνει σε λιγότερο από δύο χρόνια.
Ακόμα και η λεπτομερέστερη της «Πυξίδας» ως προς την ανάλυση και προγραμματισμό Έκθεση Ντράγκι, που παρουσιάσθηκε το 2024 μαζί με την Έκθεση Λέττα, είχε σαν αναπόσπαστο μέρος της, συγκεκριμένη πρόταση για ένα χρηματοδοτικό πρόγραμμα – τεράστιο είναι αλήθεια – με το οποίο θα έπρεπε να χρηματοδοτηθεί το σχέδιό τους.
Στην «Πυξίδα» της κας Φον Ντερ Λάιεν τίποτα, ούτε μία λέξη για το πως θα χρηματοδοτηθεί αυτή η διαδρομή στην κατεύθυνση που «δείχνει» η πυξίδα της…
Ο λόγος είναι προφανής, η Ευρώπη που πρέπει να αποφασίσει γι’ αυτό, προς το παρόν τουλάχιστον δεν υπάρχει.
Το Βερολίνο ετοιμάζεται για εκλογές, το Παρίσι δεν ξέρει πόσο σύντομα θα χρειασθεί να αλλάξει «ένοικο» στο μέγαρο των Ηλυσίων και στην Φρανκφούρτη (ΕΚΤ) συνεδριάζει μια ομάδα τραπεζιτών, που δεν έχει με ποιόν να «μιλήσει» για το πως θα προχωρήσει και τι θα κάνει με το ευρώ και τα επιτόκια, απέναντι σε μία απρόβλεπτη, επιθετική και εχθρική Ουάσιγκτον. Ούτε ίχνος στρατηγικής πόσο μάλλον τακτικής.
Μέσα στις συνθήκες αυτές η Κομισιόν αποφάσισε να μιλήσει για το μεγάλο άλμα στην «Ανταγωνιστικότητα»!.
Με ένα ενεργειακό κόστος για την βιομηχανία της που όχι μόνο είναι τεράστιο έναντι των ανταγωνιστών της, αλλά ακόμα χειρότερα διαμορφώνεται από τους ανταγωνιστές της (ΗΠΑ).
Χωρίς μία ενιαία αγορά κεφαλαίων (Κεφαλαιαγορά) χρηματοδότησης της ευρω-οικονομίας, χωρίς ένα ενιαίο «κρατικό» προϋπολογισμό χρηματοδότησης της πολιτικής της.
Και με ένα ενιαίο νόμισμα έμμεσα εξαρτημένο από την τακτική και τις επιλογές της νομισματικής πολιτικής των ΗΠΑ, σε περίοδο ανταγωνιστικής έξαρσης της Ουάσιγκτον με την ΕΕ.
Η κα Φον Ντερ Λάιεν θα ήταν καλύτερα σιωπήσει, αντί να κραδαίνει δεξιά και αριστερά, μία «απομαγνητισμένη» πυξίδα ανταγωνιστικότητας της ευρω-οικονομίας ενώ αυτή βυθίζεται αργά αλλά σταθερά στον ιδιότυπο ευρωπαϊκό στασιμοπληθωρισμό …
