Στην Γερμανία υπάρχει μία συνήθεια, παραμονές του Πάσχα οργανώνονται σχεδόν σ’ όλη την χώρα πορείες Ειρήνης σε όλες τις μεγάλες πόλεις.
Έτσι έγινε και φέτος με την συμμετοχή δεκάδων χιλιάδων Γερμανών. Την ίδια στιγμή η τρικομματική κυβέρνηση του Βερολίνου έχει αλλάξει ριζικά την οικονομική της πολιτική αυξάνοντας ραγδαία τον επανεξοπλισμό του στρατού της. Η άλλη άκρη του γαλλογερμανικού άξονα, το Παρίσι, μόλις προχθές υπενθύμισε, λίγες μέρες μετά την αναφορά Μακρόν για το ενδεχόμενο αποστολής στρατευμάτων στην Ουκρανία, ότι η Γαλλία διαθέτει πυρηνικούς πυραύλους μεγάλου βεληνεκούς.
Η Πολωνία επίσης υπό τον Τούσκ, μόλις προχθές ανακοίνωσε ότι ετοιμάζεται και επανεξεπολίζεται για μεγάλης κλίμακας πόλεμο. Όσο δε για το Ευρωπαϊκό Συμβούλιο στην τελευταία του συνεδρίαση υπογραμμίσθηκε η ανάγκη των χωρών μελών της Ευρώπης να αυξήσουν άμεσα τους εξοπλιστικούς προϋπολογισμούς τους σε επίπεδα ικανά να αντιμετωπίσουν μεγάλης κλίμακας πολεμική σύρραξη.
Το Ευρωπαϊκό Συμβούλιο της Ε.Ε. «ετοιμάζεται» με άλλα λόγια για πόλεμο όχι στα λόγια αλλά με συγκεκριμένο αναπροσανατολισμό της οικονομικής πολιτικής στην Ευρώπη, από την «πράσινη μετάβαση» στον πολεμικό επανεξοπλισμό των χωρών μελών της.
Το έχουμε συνειδητοποιήσει αυτό ή η προσοχή μας είναι απολύτως απορροφημένη στα εσωτερικά πολιτικά «παιχνίδια» του εγχώριου οικονομικό – πολιτικού κατεστημένου; Η σοβαρότητα αυτής της πολεμικής απειλής σε ευρωπαϊκό θεσμικό επίπεδο, γίνεται ακόμα πιο σαφής και εκκωφαντική ακόμα και για τους «πολιτικά» …βαρήκοους, με τις ανακοινώσεις των φορέων της οικονομικής δραστηριότητας -όπως για παράδειγμα τους Οίκους Αξιολογησης- σ’ αυτή σε επίπεδο, με Εκθέσεις αφ’ ενός προς τους επενδυτές διεθνώς και αφ’ εταίρου στις κυβερνήσεις, με συστάσεις για αναπροσαρμογή των πολιτικών τους.
Ο λόγος αφορά την πρόσφατα δημοσιοποιημένη έκθεση της Moody’s (29/3) με την οποία προειδοποιεί τους επενδυτές ότι η στροφή των χωρών του ΝΑΤΟ σε μία χωρίς προηγούμενο κούρσα εξοπλισμών «θα περιπλέξει τις προσπάθειες μείωσης του χρέους και θα μπορούσε να αποδυναμώσει το πιστωτικό προφίλ τους». Υπογραμμίζοντας παράλληλα ότι αυτό θα μπορούσε να οδηγήσει σε αύξηση του επιπέδου των κοινωνικών εντάσεων.
Εξηγεί δε με απόλυτη σαφήνεια ότι υπό τις παρούσες συνθήκες οι κυβερνήσεις στην Ευρώπη είναι υποχρεωμένες να χρηματοδοτήσουν την αύξηση των εξοπλιστικών δαπανών μέσω της αναλογικής μείωσης των δημοσίων δαπανών για την Υγεία, την Παιδεία και τις κοινωνικές πολιτικές. Γίνεται δε ιδιαίτερα συγκεκριμένη για οικονομίες με μεγάλες τρέχουσες ανάγκες εξυπηρέτησης του χρέους τους.
Οι «συστάσεις» της Moody’s δεν έπεσαν από τον ουρανό. Ήδη πριν από ένα δεκαήμερο η Wall Street Journal είχε επισημάνει με
δημοσίευμά της ότι η Ευρώπη -και οι κυβερνήσεις της Ε.Ε.- είναι υποχρεωμένες να επιλέξουν αν θα υποστηρίξουν την άμυνά τους ή θα προστατεύσουν τις κοινωνικές δαπάνες στους προϋπολογισμούς τους…
Και βέβαια αν υπό τις παρούσες ήδη εξαιρετικά δύσκολες δημοσιονομικές συνθήκες οι κυβερνήσεις επιλέξουν την «θυσία» των κοινωνικών δαπανών προς χάρη της αύξησης των εξοπλιστικών δαπανών οι πολιτικές συνέπειες θα είναι η συνακόλουθη αλλαγή του πολιτικού σκηνικού.
Οι επιλογές όπως έχουν επισημάνει κάποιοι σχολιαστές σε ευρωπαϊκό επίπεδο δεν είναι πολλές. Αν θυσιασθούν οι κοινωνικές δαπάνες για την άμυνα, οι κοινωνικές συγκρούσεις θα είναι η άμεση συνέπεια.
Αν επιχειρηθεί να γίνουν ταυτόχρονα οι αυξήσεις «αμυντικών» δαπανών χωρίς περιστολή κοινωνικής πολιτικής, τότε η μόνο διέξοδος είναι η αύξηση του χρέους. Αλλά οι συνέπειες στην περίπτωση αυτή από την πλευρά των αγορών θα είναι άμεσες στο επίπεδο του κόστους εξυπηρέτησης του χρέους.
Και βέβαια η Ε.Ε. δεν είναι ΗΠΑ, που μπορεί να «φορτώνει» -μέχρι ένα ορισμένο σημείο- τις συνέπειες αυτές μέσω του δολαρίου στους «ξένους»…
Σε κάθε περίπτωση το «περιβάλλον» στην Ευρώπη αλλάζει και οι ευρωπαίοι που καλούνται να κατέβουν στις κάλπες σε δύο μήνες, δεν φαίνεται να έχουν συνειδητοποιήσει την επερχόμενη «απειλή»…
