Η είδηση «έσκασε» τα τελευταία 24ωρα μέσω ισχυρού αμερικανικού οικονομικού ΜΜΕ και δεν διαψεύσθηκε μέχρι στιγμής.
Αντίθετα, από τις Βρυξέλλες αφέθηκε να διαρρεύσει ότι πράγματι οι σχετικές «συζητήσεις βρίσκονται σε εξέλιξη…».
Η είδηση είναι ότι η γαλλική κυβέρνηση σε συνεννόηση με το Βερολίνο – η τελική σχετική συζήτηση έγινε στην πρόσφατη συνάντηση Μακρόν και Σόλτς στο Παρίσι – έστειλε επιστολή στην Κομισιόν με την οποία ζητάει να αναθεωρηθεί και για την ακρίβεια να ανασταλεί το νομοθετικό καθεστώς που στηρίζει τις επενδύσεις και το κανονιστικό πλαίσιο υποστήριξης της «πράσινης μετάβασης», ιδιαίτερα στις επιχειρήσεις.
Πιο συγκεκριμένα ζητάει να φρενάρει η υποχρέωση εφαρμογής των δεσμεύσεων των ευρωπαϊκών επιχειρήσεων όσο αφορά όλα τα μέτρα που στηρίζουν την πράσινη μετάβαση και την αντιμετώπιση των συνεπειών της κλιματικής αλλαγής. Ακόμα και το πλαίσιο του ESG που αφορά τις προϋποθέσεις χρηματοδότησης της επιχειρηματικής δραστηριότητας…
Με δεδομένο το «πώς γίνονται» τα πράγματα στην Ευρωζώνη, η σχετική επιστολή της Γαλλίας, η οποία καταλήγει ότι αν δεν γίνουν οι αλλαγές που προτείνει, η γαλλική οικονομία (δηλαδή και η Ευρωπαϊκή) είναι αδύνατο να αντιμετωπίσει τις νέες δυσκολίες που έχουν προκύψει (λόγω πολιτικής Τραμπ), είναι σαφής ένδειξη ότι η συζήτηση αυτή έχει αρχίσει πολύ νωρίτερα στις Βρυξέλλες. Και απλώς τώρα δρομολογούνται οι σχετικές διαδικασίες για να υλοποιηθεί. Πράγματι αναμένονται «νέα» από την πλευρά αυτή «το αργότερο μέχρι τα τέλη του Φεβρουαρίου». Τέτοια ταχύτητα δύσκολα την συναντάς στην Ενωμένη Ευρώπη για λήψη αποφάσεων… Και όμως η κίνηση αυτή, που φαίνεται να είναι μάλλον το «κύκνειο άσμα» της συνεργασίας Μακρόν – Σόλτς (συναντήθηκαν μεταξύ άλλων και γι’ αυτό πρόσφατα στο Παρίσι), φαίνεται ότι δρομολογεί εξελίξεις που αφορούν στην αναδίπλωση, αν όχι στην συνολική οπισθοδρόμηση της Ε.Ε. όσο αφορά στην πρωτοβουλία της πριν μερικά χρόνια, να «τρέξει» πρώτη απ’ όλους στον πλανήτη την «πράσινη ενέργεια».
Οι συνέπειες δεν μπορούν ακόμα να υπολογισθούν και να αξιολογηθούν καθώς ολόκληρη η «μηχανή» της Ευρωζώνης είχε προσαρμοσθεί από την βιομηχανία και την γεωργία έως το χρηματοπιστωτικό σύστημα, στις δεσμεύσεις και τις προϋποθέσεις κάθε επιχειρηματικής ενέργειας στην «πράσινη μετάβαση». Για τις συνέπειες αυτής της «στροφής» σχετικό μελετητικό σημείωμα της ΤτΕ είναι επαρκώς ενημερωτικό…
Τώρα ξαφνικά η Ευρωζώνη λόγω Τραμπ ανακαλύπτει ότι «ο βασιλιάς είναι γυμνός» και ζητάει… αναδίπλωση.
Βέβαια αν κρίνουμε από την αμεσότητα με την οποία αντέδρασαν περιφερειακές «δυνάμεις», όπως π.χ. η κυβέρνηση στην Ελλάδα, μάλλον πρέπει να καταλάβουμε ότι αυτό ήταν κάτι που ήδη είχε αρχίσει να ετοιμάζεται και ωριμάζει σιωπηρά αρκετά νωρίτερα. Για παράδειγμα, σχεδόν ταυτόχρονα με την αποκάλυψη της επιστολής της γαλλικής Κυβέρνησης, στην Ελλάδα ο αρμόδιος Υπουργός κ. Σκυλακάκης έκανε δηλώσεις για την αμεσότητα της προώθησης εκμετάλλευσης ορυκτών καυσίμων από την Ελλάδα, παράλληλα με την στήριξη της «πράσινης μετάβασης»… Η ίδια επιφυλακτικότητα έχει χαρακτηρίσει επίσης και την στάση του ΥΠΟΙΚ στην έκδοση των περιβόητων «πράσινων ομολόγων» που με προϋποθέσεις ESG, θα στήριζαν τις επενδύσεις για την «πράσινη μετάβαση».
Είναι σαφές ότι η απόφαση Τραμπ, να ακυρώσει όλες τις πράξεις στήριξης τόσο των δεσμεύσεων για «πράσινη μετάβαση» όσο και την απελευθέρωση της εκμετάλλευσης ορυκτών καυσίμων από κάθε περιορισμό, αλλάζει διεθνώς το περιβάλλον της παγκόσμιας οικονομίας όσο αφορά την παραγωγή ενέργειας και τις συνέπειες επιδείνωσης της κλιματικής αλλαγής.
Και η Ευρωζώνη για άλλη μία φορά απλώς σπεύδει να… γονατίσει μπροστά στην Ουάσιγκτον, προδικάζοντας την συμπεριφορά της και στα άλλα μέτωπα ενδεχόμενης «ρήξης» με τις ΗΠΑ.
Όπως για παράδειγμα στο πεδίο της νομισματικής πολιτικής, με αποφάσεις που έρχονται στην Φρανκφούρτη.
Ο «μικρός ήλιος»
Το εντυπωσιακό και καθαρά συμπτωματικό είναι ότι αυτά τα «γεγονότα» συμβαίνουν την ίδια στιγμή που από την Κίνα έρχεται – χωρίς καμία προσοχή από τα ΜΜΕ – μία συγκλονιστική είδηση.
Στο μελετητικό πειραματικό κέντρο που εδώ και χρόνια επιχειρείται η αναπαραγωγή στην επιφάνεια της Γης, ενός «μικρού ήλιου», ήτοι το τεχνολογικό θαύμα – ζητούμενο εδώ και 70 χρόνια – της πυρηνικής σύντηξης (και όχι πυρηνικής διάσπασης) ατόμων για την παραγωγή καθαρής ενέργειας, έγινε ένα τεράστιο βήμα.
Επιτεύχθηκε και διατηρήθηκε σε σταθερή κατάσταση θερμοκρασία 80 εκατ. βαθμών Κελσίου για 17 ολόκληρα λεπτά (!). Χρονικό διάστημα υπερδιπλάσιο κάθε προηγούμενης πειραματικής δημιουργίας ενός «μικρού ήλιου» επί της Γης για την παραγωγή ενέργειας…
Πόσο πλησιάσαμε με αυτό το αποτέλεσμα στην επίτευξη άπειρης καθαρής ενέργειας; Πάρα πολύ, αλλά ταυτόχρονα και πολύ λίγο. Κι αυτό γιατί η κλιματική αλλαγή «έρχεται» με πολύ μεγαλύτερη ταχύτητα από εκείνη που η ανθρώπινη τεχνολογία φαίνεται ικανή να πλησιάσει την άπειρη παραγωγή καθαρής ενέργειας με την πυρηνική σύντηξη.
Στο μεταξύ οι ευρωπαίοι «ηγέτες» ετοιμάζονται για μία ενεργειακή οπισθοδρόμηση σε ένα περιβάλλον, πολύ χειρότερο εκείνου στο οποίο είχαν κάνει σημαία τους την «πράσινη μετάβαση»…
