Μια ματιά στις κινήσεις δεικτών που αφορούν στις χρηματαγορές αρκεί για να δει κανείς το πως οι αγορές «διαβάζουν» την νίκη Τραμπ.
Οι αποδόσεις των ομολόγων στις ΗΠΑ αυξάνονται, προβλέποντας ότι οι πολιτικές Τραμπ για μείωση της φορολογίας, αύξηση δασμών και ραγδαία απελευθέρωση της παραγωγής ορυκτών καυσίμων, ανοίγει τον δρόμο για υψηλότερα επιτόκια και πληθωρισμό, μεγαλύτερο προστατευτισμό στην αμερικάνικη παραγωγή και ταχεία… απομάκρυνση από τα υπολείμματα της πράσινης μετάβασης.
Η τάση αύξησης αποδόσεων ομολόγων δεν πρόκειται να αναστραφεί ακόμα και από την αναμενόμενη αυριανή μείωση κατά 0,25% των επιτοκίων από την Fed. Γιατί;
Γιατί οι χρηματαγορές είναι πεπεισμένες με την εκλογή Τράμπ για την συγκριτική επιδείνωση της κατάστασης στην Ευρώπη, τις περιορισμένες δυνατότητες παρέμβασης της ΕΚΤ και την αδυναμία της κατακερματισμένης πολιτικής ηγεσίας της Ευρωζώνης να δράσει προς οποιαδήποτε κατεύθυνση ανάσχεσης αυτής της τάσης πλέον.
Αντίθετα με τις ΗΠΑ, όπου η ανάδειξη της πολιτικής προστατευτισμού από το οικονομικό επιτελείο Τραμπ αναμένεται να στηρίξει, έστω και προσωρινά την εγχώρια ανάπτυξη, θα συμβαδίσει με υψηλότερα επιτόκια, περισσότερη ρευστότητα και θα οδηγεί σε περαιτέρω στήριξη των χρηματιστηριακών τιμών και ισχυρότερο δολάριο.
Με άλλα η κίνηση των χρηματαγορών τροφοδοτείται από μία δέσμη ισχυρών λόγων για να αυξηθεί η μετακίνηση – θα μπορούσε να την αποκαλέσει κανείς μεγάλη «έξοδο» – κεφαλαίων από την Ευρώπη στις ΗΠΑ.
Τι μπορεί να κάνει απέναντι σ’ αυτό η Ευρωζώνη; Σχεδόν τίποτα προς το παρόν, καθώς η πολιτική κρίση, απότοκο των συνεπειών της οικονομικής διολίσθησης των τελευταίων ετών, χωρίς τίποτα στον ορίζοντα που να δημιουργεί κάποιες προσδοκίες, βρίσκεται σε απόλυτη …αμηχανία.
Δεν μπορεί υπό τις παρούσες συνθήκες να αφήσει το Ευρώ να διολισθήσει σε επίπεδα 2013 – 2014 απέναντι στο δολάριο, δεν μπορεί να μειώσει δραστικά και γρήγορα τα επιτόκια (λόγω πληθωρισμού), δεν είναι σε θέση να συγκρατήσει την έξοδο κεφαλαίων από την Ευρωζώνη.
Πολιτική κρίση
Είναι κατά συνέπεια μάλλον αναμενόμενο να περιμένουμε ότι θα αρχίσει να ξετυλίγεται μπροστά μας – ίσως και πολύ σύντομα – μία κρίση στο επίπεδο των κοινοτικών θεσμικών οργάνων, όπως π.χ. στην Κομισιόν. Όπως επίσης και σε όλες τις πολιτικές που αυτή έχει τεθεί επικεφαλής, π.χ. πράσινη μετάβαση, δημοσιονομική πειθαρχία, κ.λ.π.
Οι ραγδαίες εξελίξεις μάλιστα στην γερμανική κυβέρνηση και η πολιτική αποσταθεροποίηση σε Βερολίνο και Παρίσι, οδηγούν σε προβλέψεις που αν μη τι άλλο δείχνουν ότι μπορούν να αναιρέσουν πολιτικούς φραγμούς σε «παγωμένες» υποθέσεις, όπως π.χ. οι νομικές διώξεις απέναντι στην πρόεδρο της Κομισιόν (εμβόλια, κ.α.) και άλλες προσωπικότητες που κυριαρχούν στην «ηγεσία» της προ Τραμπ εποχής της Ευρωζώνης.
Ένα άλλο ολόκληρο τέτοιο κεφάλαιο που είναι άγνωστο το πως θα εξελιχθεί τους επόμενους μήνες όσον αφορά τις συνέπειές του στην ΕΕ και στο «κράτος» των Βρυξελλών, είναι ο τομέας της οικονομικής και γεωπολιτικής εμπλοκής της ΕΕ στον πόλεμο στην Ουκρανία… Οι αγορές αν δεν έχουν αρχίσει να το κάνουν είναι βέβαιο ότι θα συνυπολογίσουν και τους παραπάνω λόγους πολιτικής κρίσης στο εσωτερικό της ΕΕ για να αναπροσαρμόσουν τις κινήσεις τους μέσα στην διετία 2025 – 2026.
Θα ήταν αφέλεια να θεωρήσει κανείς ότι η σεισμική αυτή αλλαγή τοπίου δεν θα επηρεάσει την κατάσταση στην Ελλάδα με πολύ – πολύ σοβαρές συνέπειες την αμέσως επόμενη περίοδο τόσο στο οικονομικό όσο και στο γεωπολιτικό πεδίο.
