Τα τελευταία 24ωρα γίνονται παράξενα και επικίνδυνα πράγματα στην Ευρώπη.
Μια ματιά στα spreads της αγοράς ομολόγων δείχνουν επικίνδυνες καταστάσεις, θυμίζοντας όσον αφορά την ταχύτητα που ξεδιπλώνονται τα οικονομικά γεγονότα μέρες του 2011.
Από τότε είχε να εκτιναχθεί τόσο γρήγορα το spread των γαλλικών ομολόγων σε σχέση με τα γερμανικά ομόλογα.
Ας δούμε όμως τα «νούμερα».
Μετά από ένα 24ωρο καθησυχαστικής εκτόνωσης την Τετάρτη, τα spread των γαλλικών ομολόγων στην πενταετία εκτινάχθηκαν και πάλι και βρέθηκαν σχεδόν στα ίδια επίπεδα με εκείνα της Πορτογαλίας.
Με την διαφορά ότι η αξιολόγηση της Πορτογαλίας είναι τρείς ολόκληρες βαθμίδες κάτω από την αντίστοιχη γαλλική αξιολόγηση… Από τις χρηματαγορές τα μηνύματα είναι επίσης πολύ ανησυχητικά, καθώς η έξοδος των «αποταμιεύσεων» από την Γαλλία φαίνεται να εντείνεται με διάφορους τρόπους.
Μαζί τους αυξάνονται και οι πιέσεις στις μετοχές των γαλλικών τραπεζών που αποτελούν την «καρδιά» στο ευρωπαϊκό τραπεζικό σύστημα.
Στο χρηματιστήριο, ο δείκτης CAC, απλά ακολουθεί την τάση δείχνοντας ελάχιστη επιφυλακτικότητα στο να ακολουθήσει τις κινήσεις που καταγράφονται…
Όταν μάλιστα όλα αυτά συμβαίνουν σε ένα περιβάλλον στο οποίο η ΕΚΤ μειώνει το επιτόκιο κατά 0,25% και δύο εβδομάδες μετά η Fed δηλώνει «ανέτοιμη» για ανάλογες κινήσεις, αναπόφευκτα η πίεση που αναδύεται μέσα από την Γαλλία, αποκτά πολύ μεγαλύτερη ένταση και διαστάσεις που διαχέονται προς όλες τις κατευθύνσεις στην Ε.Ε.
Και κατά πως φαίνεται, ο γάλλος πρόεδρος είναι διατεθειμένος να εκμεταλλευτεί πολιτικά αυτή την απότομη αντίδραση των αγορών και δείχνει έτοιμος να την αφήσει να εξελίσσεται, αυξάνοντας την ανησυχία και την αναταραχή, ακόμα και αν αυτό μπορεί να αγγίξει επικίνδυνα σημεία της Ευρωζώνης και του Ευρώ.
Το πως θα κλείσει η εβδομάδα για τα γαλλικά αλλά και τα ιταλικά ομόλογα – το γαλλικό και το ιταλικό τραπεζικό σύστημα είναι ιδιαίτερα αλληλεξαρτώμενα – θα αποτελέσει βασικό κριτήριο για τις εξελίξεις που θα ακολουθήσουν.
Εξελίξεις που θα υποχρεώσουν την ΕΚΤ να «μιλήσει» για το τι πρέπει να γίνει, αλλά και το τι ή ίδια μπορεί και έχει σκοπό να κάνει.
Άλλωστε η κα Λαγκάρντ έχει υποχρεωθεί να το πει πολλές φορές μέχρι σήμερα, ο κίνδυνος «κατακερματισμού» της ευρωπαϊκής αγοράς ομολόγων είναι κεντρικής σημασίας για την τύχη του Ευρώ.
Και αν το 2011 το πρόβλημα ήταν η «μικρή» Ελλάδα, σήμερα τα μεγέθη είναι τεράστια. Και οι συνθήκες που βάζουν στον «φακό» την Γαλλία είναι εξαιρετικά επιβαρυμένες από τόσο από την «πολιτική» όσο και από την «οικονομία».
Ας μη ξεχνάμε ότι το γαλλικό δημόσιο χρέος αυξάνεται με γρήγορους ρυθμούς και είναι τρίτο μεγαλύτερο σαν ποσοστό του ΑΕΠ μετά την Ελλάδα και την Ιταλία. Ενώ το ιδιωτικό χρέος ξεπερνά σαν ποσοστό του ΑΕΠ εκείνο οποιασδήποτε άλλης ευρωπαϊκής χώρας και πιέζει το πλέον κρίσιμο κομμάτι του ευρωπαϊκού τραπεζικού συστήματος, το γαλλικό.
Θα ήταν χρήσιμο να μπορούσαμε να «δούμε» τι κάνει αυτές τις ημέρες η ΕΚΤ με τις παρεμβάσεις της στις αγορές κρατικών ομολόγων μέσω του PEPP, αλλά γι’ αυτό θα πρέπει να περιμένουμε τα απολογιστικά στοιχεία τον Ιούλιο…
Σε κάθε περίπτωση για άλλη μία φορά οι εσωτερικές ανισορροπίες και ο κατακερματισμός της κατά τα άλλα «Ενωμένης Ευρώπης», μια εβδομάδα μετά τις Ευρωεκλογές, φαίνεται να ξαναζωντανεύουν φαντάσματα της προηγούμενης δεκαετίας.
Και αυτό συμβαίνει σε ένα κόσμο που οι εφιάλτες της επέκτασης του πολέμου ήδη είναι παρόντες, όπως δείχνουν τα «νέα» από την συνάντηση των G-7 στο Μπάρι της Ιταλίας.
