Τα νέα λίγο πριν φτάσουμε στην ΔΕΘ, λένε ότι το αίτημα για ένα τρίτο και τελευταίο άθλο του ΗΡΑΚΛΗ, όσον αφορά την εξαφάνιση των υπολειμμάτων της …κόπρου του Αυγεία, δηλαδή των Npls και γενικότερα Npes (τα κατά κόσμον «κόκκινα δάνεια»), είναι έτοιμο.
Τον Σεπτέμβριο, εκτός απροόπτου (κατά το ΥΠΟΙΚ που είναι και το αρμόδιο Υπουργείο) το αίτημα για να «ξεφορτωθούν» και τα τελευταία μεγάλα πακέτα κόκκινων δανείων, με την εγγύηση του δημοσίου, θα κατατεθεί στην αρμόδια Γενική Διεύθυνση της Κομισιόν, την περιβόητη DGComp. Θα κοστίσει κάτι λίγο παραπάνω από 2,5 δισ. ευρώ εγγυήσεων για το δημόσιο, αλλά θα αφήσει τις εγχώριες τράπεζες με ένα ευρωπαϊκό αποδεκτό ποσοστό κόκκινων δανείων λίγο πάνω λίγο κάτω από το 3%.
Το «νέο» εδώ όμως είναι ότι για πρώτη φορά μέσα, μαζί με την πρώτη κατηγορία – στις συστημικές τράπεζες – «παίζουν» και οι λεγόμενες μη συστημικές, δηλαδή αυτές που βρίσκονται υπό την εποπτεία της Τράπεζας της Ελλάδος.
Και μιλάμε για δύο ονόματα που για καιρό – ιδιαίτερα το ένα – είχαν κάνει τα στελέχη της ΤτΕ να χάσουν τον ύπνο τους, χωρίς ακόμα βέβαια να έχουν ξεμπερδέψει με τους σχετικούς …εφιάλτες. Τράπεζα Αττικής και Παγκρήτια μπαίνουν στο πακέτο του ΗΡΑΚΛΗ ΙΙΙ με ένα πακέτο που αγγίζει τα 3,7 δισ. ευρώ (!) κόκκινων δανείων. Το ποσό είναι τεράστιο, κοντά το 2% του ΑΕΠ…
Έτσι με τον ΗΡΑΚΛΗ ΙΙΙ, εφόσον βέβαια, όπως λένε οι πληροφορίες από τις Βρυξέλλες, δεν υπάρξουν απρόοπτα και με την δουλειά που έχει γίνει στο μεταξύ από τον ΟΔΔΗΧ, οι εγχώριες τράπεζες, συστημικές και μη, ξαναγίνονται… ευρωπαϊκές με την έννοια της αξιοπιστίας και της επάρκειας εγγυήσεων λειτουργίας στο σύστημά τους.
Βέβαια όλο αυτό το σχήμα με τον ΗΡΑΚΛΗ Ι & ΙΙ & ΙΙΙ, όταν ο τότε υφυπουργός Γ. Ζαββός (και νυν πρόεδρος της Ελληνικής Αναπτυξιακής Τράπεζας) προσπαθούσε μαζί με τον ΟΔΔΗΧ, να το περάσει από τις Βρυξέλλες και την Φρανκφούρτη, δεν μπορούμε να πούμε ότι είχε την υποστήριξη της ΤτΕ. Η οποία αλλού έψαχνε για «λύσεις» διάσωσης…
Ίσως ούτε και ο Γ. Ζαββός να μη φανταζόταν μέχρι που μπορούν να φτάσουν οι «άθλοι» του ΗΡΑΚΛΗ. Σίγουρα δεν φανταζόταν ότι θα καθάριζαν την κόπρο του Αυγεία και από την Αττικής ή την Παγκρήτια.
Όπως και να έχει όμως το πράγμα (αν κάτι δεν πάει στραβά με τις αγορές μέχρι τότε), είναι πολύ πιθανό να κλείσει αυτός το κύκλος της απαλλαγής των τραπεζών από τα κόκκινα δάνεια. Θα αφήσει βέβαια το ελληνικό δημόσιο με το ρίσκο αρκετών δισ. ευρώ εγγυήσεων, που έχει βάλει στο τραπέζι, για να μπορέσουν οι τράπεζες να «διώξουν», είτε με πωλήσεις, είτε με τιτλοποιήσεις, δεκάδες δις ευρώ κόκκινα δάνεια από τους ισολογισμούς τους.
Και στην θέση τους, με κόστος ένα μικρό «ενοίκιο» (για τις εγγυήσεις του δημοσίου) να βάλουν ένα ας το πούμε κέρδος εκεί που είχαν μόνο ζημιά.
Μπορεί να πει κανείς το μόνο που μένει είναι τα περιβόητα ίδια κεφάλαια που αφορούν στον αναβαλλόμενο φόρο (άλλο βοήθημα από το ελληνικό δημόσιο). Αλλά και αυτό κάποια στιγμή θα αποσβεσθεί κατά πως λένε τράπεζες και ελληνικό δημόσιο.
Στο μεταξύ και ενώ το ελληνικό δημόσιο έχει καλύψει τα νώτα των τραπεζών με τις εγγυήσεις του ΗΡΑΚΛΗ και τον αναβαλλόμενο φόρο, τα κέρδη τρέχουν ποτάμι – περί τα 4,2 δισ. ευρώ μόνο στο Α εξάμηνο του 2024 – κυρίως από τις διαφορές τόκων μεταξύ καταθέσεων και χορηγήσεων μαζί με τις διαφορές τόκων καταθέσεων στην ΕΚΤ.
Το ζήτημα βέβαια είναι ότι με τον ΗΡΑΚΛΗ ΙΙΙ τελειώνουν οι … άθλοι που κάνουν οι άλλοι προς όφελος των τραπεζών, μαζί τώρα και των μη συστημικών, σε μία στιγμή που η ΕΚΤ αναγκαστικά – αυτή είναι μια άλλη ιστορία – αρχίζει την μείωση των επιτοκίων. Αυτό σημαίνει ότι η βασική «πηγή» της κερδοφορίας αρχίζει να συστέλλεται και δεν ξέρουμε ακόμα που θα σταματήσει η μείωση των επιτοκίων. Και ένα είναι βέβαιο, ότι οι ελληνικές τράπεζες δεν μπορούν να συνεχίζουν αυτή την φοβερή εκμετάλλευση των καταθετών και των (ελάχιστων) δανειοληπτών επ’ άπειρον.
Η μοναδική τους διέξοδος για διατήρηση της κερδοφορίας τους, τουλάχιστον στον ορατό ορίζοντα, είναι η πραγματική αύξηση των χορηγήσεων με όρους (επιτοκίων), που να είναι συμβατοί με τις δυνατότητες των δανειοληπτών. Μέχρι στιγμής δεν έχουν δείξει «δείγματα» αναπροσαρμογής σ’ αυτή την κατεύθυνση.
Η αλήθεια είναι ότι με τον ΗΡΑΚΛΗ ΙΙΙ τελειώνουν και οι «άθλοι», ή αλλιώς τα …θαύματα. Και δεν θα υπάρχει κανείς πίσω, για να καθαρίζει τυχόν νέα «βουνά» κόκκινων δανείων.
Αλλά αυτό δεν αναιρεί το γεγονός, ότι πρέπει κάποια στιγμή οι τόσες φορές διασωθείσες (από το δημόσιο, δηλαδή από τα λεφτά των φορολογούμενων, δηλαδή των καταθετών και των δανειοληπτών) τράπεζες, να δείξουν «αν» μπορούν να παίξουν τον ρόλο τους, δηλαδή του χρηματοδότη της οικονομικής δραστηριότητα…
Και θα χρειαστεί να το κάνουν αυτό σε συνθήκες που σε ευρωπαϊκό επίπεδο, ξαναμπαίνει σε ενέργεια το περιβόητο Σύμφωνο Σταθερότητας (2025) με βασικό στοιχείο λειτουργίας του, το σχεδόν «πάγωμα» των δημοσίων δαπανών. Και οσονούπω χωρίς Ταμείο Ανάκαμψης…
Δηλαδή με το το τέλος των άθλων του ΗΡΑΚΛΗ, τελειώνουν και τα «θαύματα» για τις τράπεζες αν δεν εντάξουν την ύπαρξη και λειτουργία τους στις πραγματικές ανάγκες της εγχώριας οικονομικής δραστηριότητας.
