Φταίει η γραφειοκρατία των Βρυξελλών; Φταίει το γεγονός ότι η Eurostat και η αρμόδια Γεν. Διεύθυνση Ανταγωνισμού της Κομισιόν, βλέπει τα σύννεφα να μαζεύονται πάνω από την Ευρώπη και προσπαθεί να καλύψει τα νώτα της;
Ότι και να φταίει πάντως, το γεγονός ότι στις Βρυξέλλες οι αρμόδιες κοινοτικές γραφειοκρατίες, κάνουν ότι δεν θυμούνται παλαιότερες δεσμεύσεις και προβάλλουν απαιτήσεις απέναντι στο ελληνικό δημόσιο, που δυσκολεύουν το «έργο» του «Ηρακλή», προκαλεί σοβαρά προβλήματα στην προώθηση της διαδικασίας εξυγίανσης του τραπεζικού συστήματος στην Ελλάδα.
Για να ήμαστε περισσότερο ακριβείς, αυτό που συμβαίνει είναι ότι από τις Βρυξέλλες θεωρούν ότι το ισοζύγιο του Προϋπολογισμού στην Ελλάδα «αφού βγήκε από τις μνημονιακές του δεσμεύσεις» πρέπει να αρχίσει να «γράφει» στα βιβλία του όλα τα …νούμερα.
Δηλαδή να «γράφει» ότι υπάρχει ως χρέος, ανεξάρτητα από το αν με προηγούμενους κανονισμούς (που ίσχυαν όταν διαμορφώθηκε αυτό το χρέος) δεν υπήρχε σχετική υποχρέωση γι’ αυτό.
Π.χ. ένα «χρέος» είναι οι αναβαλλόμενοι τόκοι που θα αρχίσει να πληρώνει μετά την περίοδο χάριτος το ελληνικό δημόσιο για τα μνημονιακά δάνεια, άλλο «χρέος» είναι τα ομόλογα που έχει εκδόσει το ελληνικό δημόσιο και τα έχει «νοικιάσει» σαν εγγυήσεις για τις τιτλοποιήσεις των κόκκινων δανείων του Ηρακλή Ι και του Ηρακλή ΙΙ.
Όταν όμως αυτά τα χρέη είχαν δημιουργηθεί, οι κανονισμοί της Eurostat επέτρεπαν να μη καταγράφονται στο δημόσιο χρέος.
Οι κανονισμοί στο μεταξύ άλλαξαν και η Eurostat θέλει να τους εφαρμόσει αναδρομικά.
Και το επιχειρεί για πολλοστή φορά, παρ’ ότι οι διευκρινίσεις έχουν δοθεί αρμοδίως και οι σχετικές δεσμεύσεις τόσο από τον ESM όσο και από την ΕΚΤ, δεν δικαιολογούν την επιμονή της Eurostat.
Τι θα συμβεί αν περάσει η απαίτηση της Eurostat; Θα πρέπει να αυξηθεί το ονομαστικό δημόσιο χρέος κατά μερικές δεκάδες δις ευρώ και να «εξαερωθεί» η πρωτοφανής εικόνα βελτίωσης που έχει καταγραφεί για την μείωση του ελληνικού δημόσιου χρέους…
Αυτό δεν θα είναι καλό, καθώς θα καταστρέψει «οπτικά» και λογιστικά, όχι όμως πραγματικά, την εικόνα της πρωτοφανούς βελτίωσης του δημόσιου χρέους.
Γιατί; Γιατί θα αυξηθεί «λογιστικά» το ονομαστικό χρέος, χωρίς όμως στην πραγματικότητα να αυξηθεί ούτε κατά ένα πραγματικό ευρώ, το χρέος που ήδη εξυπηρετείται μέχρι σήμερα και θα συνεχίσει και στο μέλλον.
Απλώς θα… φανεί στην φωτογραφία και εκείνο το μέρος της εικόνας που είχε συμφωνηθεί με βάση τους κανονισμούς ότι δεν χρειάζεται να φαίνεται, αφού έτσι κι αλλιώς θα έρθει η ώρα του να αρχίσει να εμφανίζεται και να πληρώνεται σταδιακά στην τρέχουσα «φωτογραφία» του χρέους.
Το πρόβλημα όμως δεν είναι μόνο το τι είναι και τι φαίνεται…
Η άλλη πλευρά του λόφου
Το πρόβλημα είναι ότι οι απαιτήσεις αυτές της Eurostat, οι οποίες κατά πληροφορίες της στήλης μας δεν θα ικανοποιηθούν τελικά, δυσκολεύουν πολύ το να προχωρήσει έγκαιρα το εγχείρημα του Ηρακλή ΙΙΙ.
Δηλαδή της τιτλοποίησης και πώλησης του τελευταίου πακέτου κόκκινων δανείων των συστημικών τραπεζών, κυρίως όμως της τιτλοποίησης του πρώτου και βασικού πακέτου κόκκινων δανείων των μη συστημικών τραπεζών που βρίσκονται σε διαδικασία εξυγίανσης εν όψη συγκεντροποίησης του δικτύου τους.
Το δημόσιο (ΥΠΟΙΚ) θα πρέπει θα παράσχει και εδώ, στον Ηρακλή ΙΙΙ, όπως και στον Ηρακλή Ι και ΙΙ, αλλά υπό πολύ πιο αυστηρές προϋποθέσεις, εγγυήσεις (δηλαδή ομόλογα) για τον «μετασχηματισμό» αυτής της ζημιάς που βρίσκεται στα χαρτοφυλάκια των τραπεζών αυτών σε επενδυτικό asset, που θα μπορεί να πουληθεί στις χρηματαγορές.
Ο Ηρακλής μεταλλάσσει, υπό την προϋπόθεση της εγγύησης του δημοσίου, την «ζημιά» σε «κεφάλαιο», μέσω της τιτλοποίησής τους.
Φαίνεται κάπως …μαγικό η ζημιά να μετατρέπεται σε κεφάλαιο, αλλά αυτή η αλχημεία της χρηματαγοράς είναι απολύτως «νόμιμη» όταν την εγγυάται για τον επενδυτή το ελληνικό δημόσιο.
Λέει λοιπόν η Eurostat, μπορείτε να κάνετε τα μαγικά σας, αλλά με την προϋπόθεση ότι οι εγγυήσεις, δηλαδή τα ομόλογα που θα δώσετε, θα καταγραφούν σαν χρέος του δημοσίου, παρ’ ότι δεν θα έχουν ξοδευτεί μέχρι να καταπέσουν σαν εγγυήσεις, αν καταπέσουν…
Το ελληνικό δημόσιο απαντάει, «ναι να το κάνουμε, αλλά μόνο με τις νέες εγγυήσεις, αυτές του Ηρακλή ΙΙΙ, γιατί αυτές του Ηρακλή ΙΙ και ΙΙΙ δεν προβλεπόταν από τους κανονισμούς, όταν έγιναν να μπαίνουν στο χρέος…».
Κάπως έτσι έχουν τα πράγματα, αλλά επειδή η γραφειοκρατία της Eurostat έχει προς το παρόν «και το καρπούζι και το μαχαίρι» δεν δέχεται τις σχετικές εξηγήσεις και επιμένει στις απαιτήσεις της…
Είναι τόσο… ξεροκέφαλοι ή απλώς θέλουν να κάνουν ζημιά; Ξεροκέφαλοι πάντα ήταν, αλλά ζημιά δεν θέλουν να κάνουν καθώς κανέναν δεν συμφέρει κάτι τέτοιο.
Απλώς η κατάσταση στην Ευρώπη αρχίζει να μυρίζει…μπαρούτι από πολλές πλευρές και θέλουν να καλυφθούν έγκαιρα, με όσα ακούγονται για τις υποβαθμίσεις και τις απειλές χρεοκοπίας επώνυμων εταιρειών διαχείρισης «κόκκινων δανείων», κάποιες από τις οποίες έχουν ανακατευθεί και στο ελληνικό «νταραβέρι» με τα Npls και τα Npes.
Μέσα σε αυτό το περιβάλλον γίνεται κατανοητό ότι όλες οι πλευρές έχουν κάθε λόγο να προσπαθούν να καλύψουν τα νώτα τους.
Από το ελληνικό δημόσιο που έχει δώσει εγγυήσεις και θα πρέπει να δώσει και άλλες (για τον Ηρακλή ΙΙΙ), από την Eurostat που υποτίθεται ότι είναι ο πανθεπόπτης μαζί με την ΕΚΤ και φέρει ευθύνη για ότι γίνεται, αλλά και από τις τράπεζες που βιάζονται να απαλλαγούν από τις ζημιές των πακέτων npls και npes που θέλουν να ξεφορτωθούν…
Δύσκολοι καιροί.
