Είναι σχεδόν παράδοση τέτοιο καιρό κάθε χρόνο η εξαμηνιαία Έκθεση του ΔΝΤ να αποτελεί σημείο αναφοράς των συζητήσεων για το πως θα εξελιχθεί η οικονομία διεθνώς και σε κάθε χώρα κατά συνέπεια.
Στην σημερινή συγκυρία η έκρυθμη γεωπολιτική αναταραχή έχει πολλαπλασιάσει το ενδιαφέρον για την συζήτηση αυτή καθώς αυτή επιδρά στο πολιτικό κλίμα μέσα στο οποίο πρόκειται να πραγματοποιηθούν οι δύο μεγάλες εκλογικές αναμετρήσεις στην Ευρώπη τον Ιούνιο και στις ΗΠΑ τον Νοέμβριο. Από μία άποψη η Έκθεση του ΔΝΤ και της Παγκόσμιας Τράπεζας αποτελεί ένα φίλτρο αντίληψης για το κατά πόσο οι πολιτικές διακηρύξεις και τα διάφορά προγράμματα σχετίζονται με την πραγματικότητα, πέρα από τις εύκολες πολιτικές εξαγγελίες.
Από την άποψη αυτή τα Οικονοκλαστικά συγκέντρωσαν κάποια βασικά σημεία της Έκθεσης μαζί με τα σχετικά διαγράμματα που καταγράφουν τις εκτιμήσεις του ΔΝΤ για την εξέλιξη της οικονομίας τα επόμενα χρόνια.
Οι διατυπώσεις του κειμένου είναι από μόνες τους τόσο σαφείς που δεν χρειάζονται σχόλια, παρά το αναγκαστικά μη συνεχές της παρουσίασης των σχετικών αποσπασμάτων που παρατίθενται στην συνέχεια:
– «Αντιμετωπίζοντας αρκετούς αντίθετους ανέμους, οι μελλοντικές προοπτικές ανάπτυξης έχουν επιδεινωθεί. Η παγκόσμια ανάπτυξη θα επιβραδυνθεί σε λίγο πάνω από το 3% έως το 2029, σύμφωνα με προβλέψεις για πέντε χρόνια. Η ανάλυσή μας δείχνει ότι η ανάπτυξη θα μπορούσε να μειωθεί ακόμα περισσότερο κατά περίπου μια ποσοστιαία μονάδα κάτω από μέσο όρο της πριν από την πανδημία (2000-19) περιόδου και μέχρι το τέλος της δεκαετίας απειλεί να αντιστρέψει τις βελτιώσεις στο βιοτικό επίπεδο, ενώ και η ανομοιομορφία της επιβράδυνσης μεταξύ πλουσιότερων και φτωχότερων εθνών θα μπορούσε να περιορίσει τις προοπτικές για σύγκλιση του παγκόσμιου εισοδήματος…».
– «Ένα επίμονο σενάριο χαμηλής ανάπτυξης, σε συνδυασμό με υψηλά επιτόκια, θα μπορούσε να θέσει σε κίνδυνο τη βιωσιμότητα του χρέους – περιορίζοντας την ικανότητα της κάθε κυβέρνησης να αντιμετωπίσει την οικονομική επιβράδυνση και να επενδύσει σε πρωτοβουλίες περιβαλλοντικές ή κοινωνικής πρόνοιας. Επιπλέον, οι προσδοκίες για ασθενή ανάπτυξη θα μπορούσαν να αποθαρρύνουν τις επενδύσεις σε κεφάλαιο και τεχνολογίες, που ενδεχομένως εντείνουν την επιβράδυνση. Όλα αυτά επιδεινώνονται από τους ισχυρούς αντίθετους ανέμους από τον γεωοικονομικό κατακερματισμό και τις επιζήμιες μονομερείς εμπορικές και βιομηχανικές πολιτικές…».
– Ένα κρίσιμο σημείο της Έκθεσης αφορά στην επισήμανση του πως εξελίσσεται ο βασικότερος παράγοντας στον οποίο στηρίζεται η ανάπτυξη, δηλαδή η παραγωγικότητας. Σύμφωνα με την Έκθεση και αυτή έχει επιβραδυνθεί. Σημειώνει δε ότι «είναι πιθανό να συνεχίσει να μειώνεται, λόγω προκλήσεων όπως η αυξανόμενη δυσκολία επίτευξης τεχνολογικών ανακαλύψεων, η στασιμότητα στο μορφωτικό επίπεδο και μια πιο αργή διαδικασία με την οποία οι λιγότερο ανεπτυγμένες οικονομίες μπορούν να φτάσουν τη διαφορά με τις πιο ανεπτυγμένες οικονομίες τους».
Προσθέτει σε ότι «από το 2008, το Tobin’s q, ένας δείκτης των προσδοκιών μελλοντικής παραγωγικότητας και κερδοφορίας των επιχειρήσεων, μειώθηκε κατά 10 έως 30 τοις εκατό κατά μέσο όρο, συμβάλλοντας στο μεγαλύτερο μέρος της εξηγούμενης μείωσης των επενδύσεων τόσο στις προηγμένες όσο και στις αναδυόμενες οικονομίες της αγοράς…». Και στο σημείο αυτό απαντά στο ερώτημα για το αν η Τεχνητή Νοημοσύνη (ΑΙ) μπορεί να ανατρέψει αυτή την τάση. Αναφέρει λοιπόν ότι «Η δυνατότητα της τεχνητής νοημοσύνης να ενισχύσει την παραγωγικότητα της εργασίας είναι αβέβαιη, αλλά δυνητικά σημαντική, προσθέτοντας πιθανώς έως και 0,8 ποσοστιαίες μονάδες στην παγκόσμια ανάπτυξη, ανάλογα με την υιοθέτησή της και τον αντίκτυπό της στο εργατικό δυναμικό».
– Η επιβράδυνση της ανάπτυξης του παγκόσμιου πραγματικού ΑΕΠ, σύμφωνα με το ΔΝΤ, οφείλεται:
- στην επιβράδυνση της ανάπτυξης του διαθέσιμου εργατικού δυναμικού στον κόσμο, που προβλέπεται να μειωθεί σε μόλις 0,3% ετησίως.
- στις στάσιμες επιχειρηματικές επενδύσεις και τέλος
- στην αποδυνάμωση της καινοτομίας.
Αυτό διαμορφώνει μία τάση διολίσθησης της παγκόσμιας ανάπτυξης μέχρι το τέλος της δεκαετίας στο 2,8% ετησίως χωρίς να συνυπολογισθεί ένα ενδεχόμενο ύφεσης στο μεταξύ, όπως π.χ. το 2008 – 2009. Η πτώση του επιπέδου ανάπτυξης στο επίπεδο αυτό συμβαίνει για πρώτη φορά από το 1945 μέχρι σήμερα…
Η Έκθεση του τέλος επισημαίνει «Η επιβράδυνση της ανάπτυξης έχει ζοφερές συνέπειες για την κατανομή του εισοδήματος μεταξύ των χωρών, του παγκόσμιου εισοδήματος ή για ένα γενικότερο μέτρο ευημερίας» και διατυπώνει την άποψη ότι η ΑΙ θα οδηγήσει σε μεγαλύτερη ανισότητα αν «άλλοι παράγοντες, όπως ο γεωοικονομικός κατακερματισμός, συνεχίσουν να επιδεινώνουν την κατανομή του εισοδήματος μεταξύ των χωρών, που σημαίνει ότι πιθανότατα θα επιδεινώσουν την παγκόσμια ανισότητα και την κατανομή της ευημερίας, εκτός εάν βελτιώσουν σημαντικά την κατανομή εισοδήματος εντός των χωρών και άλλων διαστάσεις της ευημερίας, όπως το προσδόκιμο ζωής…».
Τα σχόλια δικά σας.
