Δύσκολα βρίσκεις στην μεταπολεμική ιστορία ορκωμοσία αμερικανού προέδρου στην οποία να μην έχουν προσκληθεί ευρωπαίοι πολιτικοί ηγέτες εκλεγμένοι ή μη.
Αυτή τη φορά κανένας από την Ενωμένη Ευρώπη δεν έχει προσκληθεί να παραστεί στην… στέψη του Τραμπ. Κανένας εκτός από την Μελόνι (Ιταλία), αλλά αυτή θα είναι εκεί περισσότερο ως προσκεκλημένη «στενή φίλη» του Μασκ, παρά ως ευρωπαία πολιτικός. Και σε κάθε περίπτωση η Μελόνι δεν είναι ο εκπρόσωπος της Ε.Ε.
Αυτή η απαξίωση της Ε.Ε. είναι απλά ένα εθιμοτυπικό ατόπημα του Τραμπ ή κάτι πολύ περισσότερο;
Η απάντηση είναι μάλλον εύκολη, αλλά ταυτόχρονα αποκαλυπτική για το τι έχουμε μπροστά μας το 2025 σ’ αυτό που αποκαλούμε Ενωμένη Ευρώπη.
Το «μήνυμα» Τραμπ στην Ε.Ε. των 500 εκατομμυρίων καταναλωτών και του Ευρώ, από την επιτελική ομάδα του Τραμπ, είναι ότι αν θέλει να είναι μέρος του νέου σχεδιασμού του, θα πρέπει να εγκαταλείψει τις φιλοδοξίες που άρχισε διστακτικά να οικοδομεί με την Συμφωνία του Άνθρακα μετά το τέλος του Β Παγκόσμιου Πολέμου, το σχέδιο για μία Ε.Ε. και ένα ισχυρό ενιαίο νόμισμα. Και να επανέλθει στον ρόλο της πίσω αυλής της Ουάσιγκτον. Με άλλα λόγια ο ρόλος του ισχυρού οικονομικού ανταγωνιστή και του ισότιμου εμπορικού εταίρου είναι κάτι έξω από την οπτική της Ουάσιγκτον για την Ευρώπη.
Επι Μπάιντεν οι ηγεσίες της Ε.Ε. θεώρησαν ότι μπορούν να παίξουν επί ίσοις όροις στον σχεδιασμό της Ουάσιγκτον και υιοθέτησαν με όχι ιδιαίτερη δυσκολία, την εμπλοκή τους στον πόλεμο της Ουκρανίας που δρομολόγησε με μεγάλη επιτυχία η κα Νούλαντ και το ΝΑΤΟ.
Εδώ και τρία χρόνια πληρώνουν την «επιλογή» αυτή με την απώλεια του βασικού πυλώνα στήριξης της ευρωπαϊκής οικονομίας, της φθηνής ενέργειας (Ρωσία) και της φθηνής εργασίας (Κίνα). Και τώρα – με την εκλογή Τραμπ – ανακαλύπτουν ότι παρ’ όλα αυτά, έχουν μείνει με τον «μουτζούρη» στο χέρι, «εκτός παιχνιδιού»… Όσα έχουν δώσει δεν αρκούν.
Αυτό είναι το μήνυμα της «μη πρόσκλησης» στην ορκωμοσία του Τραμπ. Και κατά πως φαίνεται θα έχει συνέχεια γιατί το alter ego του αμερικανού προέδρου ο Ελον Μασκ με τα ΜΜΕ που διαθέτει φιλοδοξεί να αλλάξει και το πολιτικό σκηνικό της Ε.Ε. κάνοντας αυτό που απέτυχε να κάνει ο ακροδεξιός συνεργάτης του Τραμπ, ο κ. Μπάνον στην προηγούμενη θητεία του. Σε μία χωρίς προηγούμενο ανοικτή και χωρίς προσχήματα παρέμβαση ο Έλον Μασκ «κρίνει» τους εκλεγμένους ηγέτες των χωρών της Ε.Ε. ως ανεπαρκείς και ακατάλληλους. Και επιχειρεί να καθοδηγήσει τους ευρωπαίους πολίτες ψηφοφόρους στο ποιος είναι κατάλληλος γι’ αυτούς και ποιος όχι, κάνοντας σαφείς και ονομαστικά τις δικές του «συστάσεις» για το ποιος πρέπει να κυβερνάει στην Ε.Ε.
Κάνει δηλαδή αυτό για το οποίο οι Βρυξέλλες κατηγορούν «με βάση πληροφορίες» ότι έχει κάνει ο Πούτιν, σε σημείο που να μη διστάζουν να ακυρώσουν και εκλογές (π.χ. Ρουμανία), αλλά η επικεφαλής της Κομισιόν και η επικεφαλής ΥΠΕΞ της Ε.Ε. κα Κάλας, δεν ψελλίζουν ούτε μία λέξη.
Την ίδια «αφωνία» που έχουν απέναντι στον Μασκ είχαν οι δύο υπεύθυνες για την πολιτική της Ε.Ε. ακόμα και όταν ο κ. Τραμπ δήλωσε την πρόθεσή του «αποκτήσει» την Γροιλανδία (έδαφος της Δανίας/Ε.Ε.).
Με αυτά να έχουν συμβεί μέχρι την ημέρα ορκωμοσίας του Τραμπ, θα μπορούσε να πει κανείς ότι ακόμα και να είχαν προσκληθεί οι ευρωπαίοι «ηγέτες» θα έπρεπε να είχαν αρνηθεί να συμμετέχουν στην ορκωμοσία στην Ουάσιγκτον, με κάποιο πρόσχημα ή όχι, δεν έχει σημασία.
Αυτό που συνέβη όμως είναι το αντίθετο, ήταν ο Τραμπ που τους άφησε στα κρύα του λουτρού…
Και το συμπέρασμα που ευθέως προκύπτει είναι ότι το νέο επιτελείο Τραμπ θεωρεί, είτε ότι του είναι «άχρηστοι» σήμερα, είτε ότι σύντομα δεν θα είναι αυτοί με τους οποίους θα πρέπει να συνδιαλέγεται. Όπως άλλωστε έχει φροντίσει να πει ήδη με διάφορους τρόπους και χωρίς προσχήματα ο κ. Μασκ… Αυτό είναι κατά πως φαίνεται το «μήνυμα» της «μη πρόσκλησης» της Ε.Ε. στην Ουάσιγκτον σήμερα και αυτό καθορίζει με τον ένα ή τον άλλο τρόπο τον πολιτικός και οικονομικό ορίζοντα του 2025…
