Στις τελευταίες ανακοινώσεις της ΕΛΣΤΑΤ ένα στοιχείο ξεχωρίζει: ο πληθωρισμός στις τιμές των τροφίμων παραμένει μήνα τον μήνα μεταξύ 8% – 9%.
Το ίδιο όμως συμβαίνει και με το «κόστος» των παραγωγών που είχαν στρατοπεδεύσει προχθές το βράδυ στο Σύνταγμα… Η «πολιτισμένη» όπως χαρακτηρίσθηκε παρουσία τους στο κέντρο της Αθήνας με τα καλογυαλισμένα και πεντακάθαρα τρακτέρ, διήρκεσε τόσο όσο χρειάσθηκε για να μάθουν όλοι ότι «κατέβηκαν» στην Αθήνα. Χωρίς να ενοχλήσουν κανέναν. Αυτή την φορά.
Επιστρέφοντας όμως στα μπλόκα (;) ή στα χωριά τους θα είναι και πάλι αντιμέτωποι με όσα είχαν αφήσει πίσω ξεκινώντας για την Αθήνα: ακριβό κόστος παραγωγής, αλλοπρόσαλλες καιρικές συνθήκες λόγω κλιματικής αλλαγής, χαμηλές τιμές για την αμφίβολης ποσότητας και ποιότητας σοδειά. Και σαν να μην φτάνουν όλα αυτά, πολύ δύσκολη πρόσβαση στις μέχρι πριν λίγο καιρό «εγγύηση» των διαθέσιμων επιδοτήσεων, δηλαδή του μοναδικού σχετικά σταθερού στοιχείου του αγροτικού εισοδήματος εδώ και δεκαετίες.
Τι «νέο» προστέθηκε με αυτή την ειρηνική διαδήλωση στο Σύνταγμα; Η δήλωση «κατανόησης» από πλευράς κυβέρνησης για τα προβλήματά τους, μαζί με το ξεκαθάρισμα πως «ότι δώσαμε… δώσαμε». Κι όμως δεν είναι μόνο αυτό το «νέο».
Για δεκαετίες η Ευρωπαϊκή Ένωση με την ΚΑΠ και το βασικό της εργαλείο τις αγροτικές επιδοτήσεις εκατοντάδων δις ευρώ ετησίως, είχε καταφέρει κάτι σημαντικό. Είχε εξασφαλίσει την απομόνωση της όποιας δυσαρέσκειας του αγροτικού κόσμου από την υπόλοιπη κοινωνία, καθώς όλοι γνωρίζαμε ότι σε κάποια χωριά -σε πολλά- μεγάλος αριθμός καλλιεργητών, ειδικά όσων «είχαν τα μέσα στην κυβέρνηση» μπορούσαν να «τα βγάζουν πέρα καλά» ακόμα και χωρίς να δουλεύουν στα χωράφια τους.
Αρκούσαν οι επιδοτήσεις. Δεν ήταν λίγοι εκείνοι που νοίκιαζαν χωράφια, μόνο και μόνο για να τα δηλώνουν και να αυξάνουν τα στρέμματα προς επιδότηση. Η σοδειά και η τιμή πώλησής της ήταν το κάτι πολύ παραπάνω, που επέτρεπε την αγορά ενός θηριώδους «αγροτικού» ή ενός γιγάντιου τρακτέρ, ή ακόμα και την επέκταση του σπιτιού, κ.λ.π. καθώς μία από τις σοδειές, που και που μια «πολυτέλεια» μπορούσε να την σηκώσει…
Εύκολα ακούς στην Κρήτη και αλλού για τα κοπάδια που «δανείζονται», από τον ένα κτηνοτρόφο στον άλλο για να αυξάνεται η κατά κεφαλή επιδότηση.
Όμως οι καιροί άλλαξαν, η κρίση, οι γεωπολιτικές συγκρούσεις, η κλιματική αλλαγή με τις πλημμύρες και τις ξηρασίες και πυρκαγιές, αλλά κυρίως η «νέα ΚΑΠ» έχουν αλλάξει τα δεδομένα για τον αγρότη. Ήρθε και ο πληθωρισμός στις τιμές λιπασμάτων, σπόρων, φαρμάκων αλλά και τα υψηλά επιτόκια… και το τίναξε τον μαγαζί στον αέρα. Στο μεταξύ στο ενδιάμεσο, από το χωράφι… στο ράφι χώθηκε και ο περιβόητος «πληθωρισμός της απληστίας» και έκανε τον βίο αβίωτο στον μέχρι πριν λίγο σχετικά απομονωμένο και μάλλον αδιάφορο για τα προβλήματα της πόλης αγρότη ή κτηνοτρόφο.
Και ξαφνικά πριν καταλάβει το πως και το γιατί έχοντας χάσει σε μεγάλο βαθμό της «προστασία» της ΚΑΠ, βρέθηκε εκεί που βρίσκεται εδώ και λίγο καιρό και ο απλός καταναλωτής, να πληρώνει για να «αγοράσει» πολύ ακριβότερα από όσο εισπράττει δουλεύοντας.
Αυτή η αντίφαση είναι το «καινούργιο» για τον αγρότη. Αυτό το «καινούργιο» τον ξαναφέρνει εκεί από όπου τον είχε απομακρύνει χωρίς ο ίδιος να το καταλάβει για δεκαετίες η ΚΑΠ, ήτοι στην ίδια θέση με τον απλό καταναλωτή της πόλης. Αυτή η «αλλαγή» θα έχει τις συνέπειές της οικονομικά και πολιτικά, αργά ή γρήγορα, καθώς οι διεθνείς και εγχώριες συνθήκες δεν αφήνουν περιθώρια, επιστροφής στο προηγούμενο καθεστώς.
Ασφαλώς οι δυνατότητες να υπάρξουν κάποιες παρεμβάσεις προσωρινής έστω εκτόνωσης, είτε από πλευράς κυβέρνησης ή από πλευράς Βρυξελλών δεν έχουν εκλείψει. Όπως πχ η απόφαση της Ε.Ε. να κάνει πίσω στους περιορισμούς για τα φυτοφάρμακα υπάρχουν, ή της κυβέρνησης για την έκπτωση στο ντιζελ και το ρεύμα. Αλλά είναι επίσης ξεκάθαρο ότι η αποτελεσματικότητας τους δεν είναι τέτοια που να μπορεί να λύσει το πρόβλημα.
Αυτά είναι ερωτηματικά που τώρα κουβαλάνε μαζί τους φεύγοντας οι αγρότες που κατέβηκαν στο Σύνταγμα. Μαζί όμως με την συμπάθεια των καταναλωτών της πόλης. Και οι απαντήσεις τους σ’ αυτά θα διαμορφώσουν την επόμενη μέρα τόσο στην περιφέρεια όσο και στην πόλη…
