Όλοι οι αναλυτές, πολιτικοί και οικονομικοί, συμφωνούν ότι το πρώτο αποτέλεσμα που φαίνεται να αναδύεται σαν συνέπεια από των γερμανικών εκλογών, είναι η σοβαρή πλέον πιθανότητα να δημιουργηθεί ένα «αμυντικό Ταμείο» 200 δισ. ευρώ, για την χρηματοδότηση της παραγωγής όπλων και την άμυνα.
Με άλλα λόγια η Γερμανία, κατά συνέπεια και η Ευρωζώνη – αν συνυπολογίσει κανείς και τις δηλωμένες προθέσεις Μακρόν – προσανατολίζεται στο να ετοιμασθεί για πόλεμο. Όχι για ειρήνη.
Όταν αυτό συμβαίνει σε συνθήκες που ο καταστροφικός πόλεμος ο οποίος διεξάγεται στο έδαφος της Ευρώπης (Ουκρανία), τα τελευταία τρία χρόνια, έχει για πρώτη φορά σοβαρές πιθανότητες να οδηγηθεί σε ένα συμβιβασμό και ένα είδος ειρήνης, το ερώτημα που προκύπτει, είναι το για «ποιο πόλεμο» θέλει να ετοιμασθεί η Γερμανία με το «Ταμείο Άμυνας» των 200 δισ. ευρώ. Μαζί πάντα με την Γαλλία.
Για δεκαετίες ο γαλλογερμανικός άξονας υπήρξε ο στυλοβάτης της οικονομικής πολιτικής της Ευρωζώνης, με μεγάλο επίτευγμα την οικονομική ενοποίηση της Ευρώπης και την επίτευξη ενός σχεδόν σταθερού και γιγάντιου εμπορικού πλεονάσματος, πάνω στο οποίο σταθεροποιήθηκε το δεύτερο ισχυρότερο διεθνές νόμισμα, το Ευρώ.
Τα τρία εφαλτήρια
Ο πόλεμος στην Ουκρανία όπως έχουμε επισημάνει πολλές φορές από τα Οικονοκλαστικά – ανεξαρτήτως του γιατί και πως άρχισε και εξελίχθηκε – στέρησε από αυτό το «οικονομικό θαύμα» ένα από τα ισχυρότερα εφαλτήρια/στηρίγματά του, την φθηνή ενέργεια.
Άφησε όμως ανοικτό και εν ενεργεία το «πεδίο» των δύο άλλων στηριγμάτων του, τις εμπορικές και οικονομικές σχέσεις με την Κίνα (αν και με προβλήματα), όπως και την σχεδόν ελεύθερη «είσοδο» στην τεράστια αμερικανική αγορά.
Η επιστροφή Τραμπ στην εξουσία, θέτει στην Ε.Ε. το άμεσο δίλλημα της στάσης που θα πάρει η Ευρωζώνη απέναντι στην Κίνα, αν θέλει να διατηρήσει μία διαπραγματεύσιμη και υπό όρους (δασμούς) συνεργασία με τις ΗΠΑ. Και αυτό σε συνθήκες που η απώλεια της φθηνής ενέργειας δεν έχει σε καμία περίπτωση… διορθωθεί.
Η εικόνα μοιάζει παράδοξη, καθώς η Ε.Ε. του Ευρώ, εμφανίζεται να χάνει ή να της αμφισβητείται το καθεστώς το τριών προνομίων που επέτρεψαν το «οικονομικό θαύμα» του Ευρώ, ήτοι της φθηνής ενέργειας (Ρωσία), της ανοικτής εμπορικής σχέσης με την Κίνα και της ελεύθερης εισόδου στην αγορά των ΗΠΑ. Των προϋποθέσεων δηλαδή ενός εμπορικού πλεονάσματος πάνω στο οποίο περπάτησε για δεκαετίες και μέσα από το οποίο έγινε δυνατό να αντιμετωπίσει τις αλλεπάλληλες κρίσης (χρέους, χρηματοπιστωτικές, πολιτικές, κ.λ.π.) και να συγκροτήσει την Ευρωζώνη σαν την τρίτη μεγαλύτερη οικονομική δύναμη στον πλανήτη μαζί με τις ΗΠΑ και την Κίνα.
Η επόμενη ημέρα
Σήμερα με τις επιλογές προς τις οποίες διαφαίνεται ότι θέλει να κινηθεί η Γερμανία και η Γαλλία, αυτό το τριπλό οικονομικό εφαλτήριο για το Ευρώ, τίθεται σε ευθεία αμφισβήτηση.
Γιατί το εμπορικό πλεόνασμα της Ευρώπης έχει στηριχθεί αμφιμονοσήμαντα στην προοπτική της «ειρήνης» και όχι του «πολέμου»…
Και το «Ταμείο Άμυνας» των 200 δις ευρώ, δεν είναι προϋπόθεση ειρήνης, αλλά προϋπόθεση τροφοδότησης συγκρούσεων τόσο στο περιβάλλον της όσο – ακόμα χειρότερα – και στο εσωτερικό της.
