Το είπε ο κ. Στουρνάρας, το «επιβεβαίωσε» και το Bloomberg, οι μέτοχοι των ελληνικών τραπεζών, περιμένουν ότι θα πάρουν για πρώτη φορά από το 2008 «μερίσματα».
Εν ολίγοις όσοι «ντόπιοι» και «ξένοι» είχαν την υπομονή να περιμένουν παρά τις απώλειες στο μετοχικό κεφάλαιο των ελληνικών τραπεζών θα αρχίσουν να «ανταμείβονται» !
Πολύ χάρηκαν όλοι, παρά το γεγονός ότι ο SSM, δεν έχει δώσει ακόμα το «οκ», που όμως αναμένεται οσονούπω δηλαδή κάποια στιγμή πριν από το Πάσχα.
Κάτι δηλαδή σαν πασχαλιάτικος μπουναμάς.
Κάπου εδώ όμως χρειάζεται να σκεφτεί κανείς ποιες είναι οι μη ορατές διαστάσεις αυτής της μεγάλης αλλαγής και τι σημαίνει αυτό για τις τράπεζες και τους μετόχους.
Πριν όμως μπούμε σ’ αυτό πρέπει να ρίξουμε μια ματιά στο «περιβάλλον» μέσα στο οποίο θα συμβεί το γεγονός αυτό.
Σύμφωνα με τον κ. Στουρνάρα και τα όσα δήλωσε χωρίς επιφυλάξεις σε μία σημαντική πρόσφατη συνέντευξή του, που μπορεί να βρει κανείς στην ιστοσελίδα της ΤτΕ, η ευρωπαϊκή οικονομία έχει ήδη εισέλθει σε μία φάση στασιμοπληθωρισμού.
Τι σημαίνει αυτό; Σημαίνει οικονομική επιβράδυνση σε επίπεδο στασιμότητας σε συνθήκες όπου οι τιμές δεν έχουν αποπληθωριστεί αλλά αντίθετα διατηρούν τις πληθωριστικές τους τάσεις.
Και αυτό το εξηγεί – ούτε μάγος να ήταν – στην βάση της γεωπολιτικής αστάθειας που επικρατεί.
Και πράγματι λίγες ημέρες αργότερα, τα γεγονότα στην Μόσχα «γύρισαν» την αποπληθωριστική τάση στις τιμές του φυσικού αερίου ανάποδα, στηρίζοντας ταυτόχρονα τις ανοδικές τάσεις του πετρελαίου. Με άλλα λόγια ενισχύθηκαν σε χρόνο dt οι βασικοί παράγοντες συντήρησης των πληθωριστικών τάσεων στα ενεργειακά προϊόντα από τα οποία εξαρτάται ο πληθωρισμός στην Ευρωζώνη.
Ταυτόχρονα όπως έχει αρμοδίως ανακοινωθεί, νωρίτερα ή αργότερα η ΕΚΤ πρόκειται να μειώσει τα επιτόκια, που σύμφωνα πάλι με τον κ. Στουρνάρα θα μειωθούν τέσσερεις φορές φέτος. Ή για να το «μεταφράσουμε», στο τέλος της χρονιάς το επιτόκιο της ΕΚΤ θα βρίσκεται στο 3%, από 4% που είναι σήμερα.
Τι σημαίνει αυτό; Θα μπορούσε να πει κανείς σημαίνει χαλάρωση της νομισματικής πίεσης. Όμως όχι δεν σημαίνει μεγάλη χαλάρωση στο θέμα της ρευστότητας γιατί στο ίδιο χρονικό διάστημα, πάλι σύμφωνα με δηλώσεις του κ. Στουρνάρα, η ΕΚΤ θα αποσύρει (το 2024) περί τα 800 δις ευρώ (!) από την αγορά.
Αν «κοιτάξουμε» τα γεγονότα αυτά στην ελληνική πραγματικότητα εύκολα θα διαπιστώσουμε ότι η οικονομία «μας» που προβλέπεται να έχει θετικούς ρυθμούς ανάπτυξης (1,5% – 1,8%), θα εξακολουθεί να αντιμετωπίζει διπλάσιας έκτασης κόστος χρήματος (3%), σε ένα περιβάλλον που θα μειώνεται η διαθέσιμη ρευστότητα της αγοράς.
Στασιμοπληθωρισμός λοιπόν, μέσα στον οποίο το κόστος δανεισμού είναι διπλάσιο του ρυθμού ανάπτυξης…, δηλαδή συρρίκνωση σε πραγματικούς όρους ακόμα και με όρους πλήρους λειτουργίας του Ταμείου Ανάκαμψης. Αυτό κάθε άλλο παρά «μεγάλες δουλειές» για τις τράπεζες σημαίνει.
Μέσα σ’ αυτό το περιβάλλον είναι που ο SSM προβλέπει αυξητική τάση «κόκκινων δανείων».
Όμως για να έχεις τράπεζες στην αγορά χρειάζεται αυτές να έχουν μετόχους που να θέλουν να μείνουν σ’ αυτές.
Και να μην είναι σε μία κατάσταση που να περιμένουν την ευκαιρία για να πηδήξουν έξω από την πόρτα. Με άλλα λόγια μετόχους που να περιμένουν «ανταμοιβή».
Κάπως λοιπόν έτσι ξεκίνησε και η διαδικασία ταχείας απόσυρσης του ΤΧΣ και οι πωλήσεις πακέτων στην αγορά: με την υπόσχεση ότι οι μέτοχοι επιτέλους θα αρχίσουν αν παίρνουν «μερίσματα» τώρα που καθαρίσαμε από τα npls με την βοήθεια του «Ηρακλή» και των κρατικών εγγυήσεων !
Τόσο οι «ντόπιοι» όσο και οι «ξένοι» που είχαν εδώ και καιρό «παγιδευτεί» και περίμεναν με υπομονή την «παρηγοριά» από τις εκάστοτε υποσχέσεις των πολιτικών… Και αυτή ήρθε.
Και ο καιρός πιέζει, γιατί υπό φυσιολογικές συνθήκες δεν θα έπρεπε να γίνεται συζήτηση για μερίσματα, αφού εκκρεμεί η υπόθεση της περιβόητης κεφαλαιοποίησης με τους «αναβαλλόμενους φόρους». Ενα από τα πολλά ευρήματα δηλαδή της μνημονιακής αναδιάρθρωσης και ανακεφαλαιοποίησης του εγχώριου συστήματος, για τα οποία η Ε.Ε. …ευγνωμονεί. Αφού έτσι απόκτησε – δηλαδή νομιμοποίησε – τεχνικές που δεν διέθετε στο παρελθόν.
Το ζήτημα όμως είναι ότι αυτή η πίεση βρίσκει αντίδραση – και σωστά – από τον SSM ο οποίος υπό την νέα ηγεσία του δεν βλέπει με καλό μάτι αυτές τις …βιασύνες.
Πολύ συζήτηση έχει γίνει «ανεπισήμως» μεταξύ της ΤτΕ, παραγόντων του ΥΠΟΙΚ και του SSM και τελικά υπήρξε κάποιου είδους συμφωνία. Μάλιστα ο κ. Στουρνάρας την προανάγγειλε και δημοσίως λέγοντας ότι ναι μεν υπάρχουν οι προτάσεις των τραπεζών που θέλουν να μοιράσουν το 30% των κερδών, αλλά δεδομένων των «συνθηκών» και τα… μισά από αυτά καλά είναι.
Πληροφορίες της στήλης λένε ότι αυτό το «και τα μισά καλά είναι» (η φράση είναι στελέχους της ΤτΕ) προς το παρόν «συζητείται», αλλά δεν θα είναι το ίδιο για όλες τις τράπεζες, δηλαδή τις συστημικές.
Και αυτό γιατί και οι τέσσερεις οφείλουν – αλλά σε διαφορετικό βαθμό – τα κέρδη τους βασικά από τα λεφτά που βγάζουν από την διαφορά των επιτοκίων με τα οποία καταθέτουν τις καταθέσεις των πελατών τους στην ΕΚΤ, ενώ ακόμα έχουν υποχρεώσεις με τους αναβαλλόμενους φόρους. Και από την στιγμή που αρχίζουν να μειώνονται τα επιτόκια από την ΕΚΤ, τα «κέρδη» αυτά δεν μπορούν να υπολογίζονται μεσοπρόθεσμα…
Με άλλα λόγια θα δοθούν μερίσματα αλλά με μέτρο, πολύ…μέτρο.
Θα πει κανείς λογικό είναι να γίνει έτσι.
Το πρόβλημα όμως είναι αν αυτό το «μέτρο» δεδομένων των συνθηκών «θα κριθεί από τους μετόχους ικανοποιητικό και πειστικό επιχείρημα για να μείνουν» για …επόμενα μερίσματα.
Αυτό το στοίχημα είναι ανοικτό, δεν έχει κλείσει ακόμα.
Και είναι αρκούντως «επικίνδυνο» για το τραπεζικό σύστημα δεδομένης της αβεβαιότητας που κυριαρχεί διεθνώς. Και ακόμα δεν φαίνεται να υπάρχει ομόφωνη άποψη από αυτούς που θα πάρουν την τελική απόφαση…
Οψόμεθα.
