Τις τελευταίες ημέρες τα γεγονότα, από την Κυριακή (9.6.2024) και μετά, έχουν βαλθεί να κάνουν την ζωή του Συμβουλίου της ΕΚΤ δύσκολη, πολύ… δύσκολη.
Πρώτα τα εκλογικά αποτελέσματα που ταρακούνησαν για πρώτη φορά σε τέτοια κλίμακα τις αντοχές του πολιτικού και οικονομικού «άξονα» της Ε.Ε., δηλαδή της πολιτικής σταθερότητας σε Παρίσι και Βερολίνο.
Αμέσως μετά το «χοντρό» ταρακούνημα στις αγορές ευρωπαϊκών ομολόγων με ένα γρήγορο ξεπούλημα ειδικά των γαλλικών ομολόγων, σε συνάρτηση με τις φήμες για παραίτηση Μακρόν (διαψεύσθηκαν).
Σε συνάρτηση με αυτό ένα γερό άνοιγμα των ευρωπαϊκών spreads, πέρα από την Γαλλία, ακόμα και για οικονομίες που δεν κλονίσθηκαν από το εκλογικό αποτέλεσμα, όπως η Ιταλία, με το spread να ανοίγει στις 150 bp. Από κοντά ακολουθεί και η Ελλάδα, παρ’ ότι και αυτή δεν ταρακουνήθηκε υπερβολικά από το εκλογικό αποτέλεσμα.
Τέλος το Ευρώ αρχίζει να διολισθαίνει – πριν από τις ανακοινώσεις για τα αμερικανικά επιτόκια – και μόνο με το ενδεχόμενο να αυξηθούν ακόμα περισσότερο τα spreads μεταξύ ΗΠΑ και Ευρώπης.
Μέσα σ’ αυτά τα ταραγμένα νερά, η ΕΚΤ παρ’ όλα αυτά, είναι υποχρεωμένη στην βάση των ανειλημμένων αποφάσεών της να αρχίσει να αποσύρεται από την διαδικασία στήριξης των ευρωπαϊκών ομολόγων από την 1/7/2024. Τότε αρχίζει η σταδιακή μείωση αγορών κρατικών ομολόγων από την ΕΚΤ μέσω του PEPP.
Όταν αυτό αρχίζει να συμβαίνει σε συνθήκες που ήδη τα spreads αρχίζουν να αυξάνονται – όπως τα τελευταία 24ωρα – τίθεται εν αμφιβόλω το πως η ΕΚΤ θα αντιμετωπίσει τον μεγαλύτερο κίνδυνο (η κα Λαγκάρντ το έχει πει αυτό), τον «κατακερματισμό» της ευρωπαϊκής αγοράς ομολόγων.
Τον κίνδυνο δηλαδή απέναντι στον οποίο ο κ. Ντράγκι τέτοιες μέρες πριν από 12 χρόνια (ναι έχουν περάσει 12 χρόνια) είχε πει το 2012, το περιβόητο «Whatever it takes»…
Μέσα σ’ αυτό το «τρίγωνο του διαβόλου» η ΕΚΤ θα πρέπει να αποδείξει για άλλη μία φορά, ότι είναι σε θέση να κρατήσει το καράβι στην επιφάνεια της ταραγμένης χρηματαγοράς, χωρίς νέα σοβαρά αυτή την φορά «ατυχήματα».
Με την διαφορά ότι σήμερα και στις τρέχουσες συνθήκες έχει εισέλθει με ήδη ανειλημμένες δεσμεύσεις – όπως η κατάργηση των έκτακων εργαλείων χρηματοδότησης (PEPP) και η μείωση των επιτοκίων – που είναι απολύτως αντίθετες με τις τρέχουσες ανάγκες στήριξης για την επιβίωση του ευρώ.
