Σε λιγότερο πλέον από ενα μήνα τα εκατομμύρια των ψηφοφόρων στα κράτη μέλη της Ε.Ε. θα πάνε – ή δεν θα πάνε – να καταθέσουν την ψήφο τους για την εκλογή των μελών του Ευρωκοινοβουλίου.
Ενός θεσμικά κατοχυρωμένου σώματος, που αν και τελευταία απέκτησε κάτι τις παραπάνω από το σχεδόν μηδενικό μερίδιο εξουσίας που είχε μέχρι πριν από λίγο καιρό, εντούτοις παραμένει στην συνείδηση των ψηφοφόρων σαν μία συνιστώσα της οντότητας πολιτικής διακυβέρνησης της Ε.Ε. με τον μικρότερο ρόλο για τις αποφάσεις που αφορούν στο μέλλον της.
Τον ίδιο μήνα η ΕΚΤ το ανώτατο θεσμικό όργανο διακυβέρνησης του ευρωπαϊκού τραπεζικού συστήματος και της διακίνησης κεφαλαίων μέσα από αυτό, πρόκειται να αποφασίσει, εκτός απροόπτου, την πρώτη μείωση των επιτοκίων μετά την κατακόρυφη αύξησή τους το 2022.
Η αλήθεια είναι ότι τόσο το πολιτικό γεγονός των ευρω-εκλογών όσο και η απόφαση της ΕΚΤ για μείωση του κόστους τους χρήματος κατά 0,25% δεν πρόκειται να αλλάξουν τίποτα στην επόμενη μέρα της Ευρώπης, μιας Ευρώπης της οποίας οι δύο ισχυρότεροι ηγέτες μεταξύ των χωρών μελών, της Γερμανίας και της Γαλλίας, ακολουθούν ήδη διαφοροποιημένες πολιτικές έναντι του δεύτερου μεγαλύτερου εταίρου της Ε.Ε., της Κίνας.
Ο κ. Μακρόν είχε συνομιλίες με τον κ. Ξι στο Παρίσι ο κ. Σόλτς πήγε και συνάντησε τον κ. Ξι στο Πεκίνο. Και αρνήθηκε διακριτικά να πάει στο Παρίσι…
Και δεν είναι να δίνει άδικο κανείς στους ευρωπαίους ψηφοφόρους στο τι θα ρίξουν στην κάλπη καθώς, η αλήθεια είναι ότι οι εκλογές της 9ης Ιουνίου ελάχιστα έως και καθόλου θα αλλάξουν την ακόλουθη εικόνα της Ευρώπης μέσα στην οποία επιβιώνουν σε καθημερινή βάση οι ευρωπαίοι.
Τα στοιχεία είναι της Eurostat και αφορούν το 2022 (δεν υπάρχουν νεότερα στοιχεία) και συνοδεύονται από το σχόλιο ότι τα προσωρινά στοιχεία δείχνουν την σχετική επιδείνωσή τους μέσα στο 2023.
Σύμφωνα με αυτά το 6,1% των νέων ηλικίας 15-29 ετών στην ΕΕ βρίσκονταν σε κατάσταση σοβαρής υλικής και κοινωνικής στέρησης. Πρόκειται για ποσοστά που έδωσε η Eurostat τον Φεβρουάριο και έχουν ακόμα μεγαλύτερο ενδιαφέρον αν δει κανείς την κατά χώρα εικόνα.
Το ποσοστό του συνολικού πληθυσμού των πολιτών σε σοβαρή οικονομική και κοινωνική κατάσταση ήταν 6, 7%. Στην χειρότερη θέση βρίσκεται η Ρουμανία στην οποία το 25,4% των νέων εντοπίζεται να βρίσκεται σε «κατάσταση σοβαρής υλικής και κοινωνικής στέρησης». Ακολουθεί η Βουλγαρία με 18,6%) και – οποία έκπληξη – τρίτη στην σειρά ακολουθεί η Ελλάδα με το 14,9% να βρίσκεται στην κατάσταση αυτή.
Βέβαια υπάρχουν δώδεκα χώρες της ΕΕ, στις οποίες το ποσοστό αυτό παρέμεινε κάτω από το 3% και ανάμεσά τους είναι η Κύπρος (Σλοβενία, Αυστρία, Λουξεμβούργο, Κροατία, Πολωνία, Τσεχική Δημοκρατία, Κάτω Χώρες, Εσθονία, Μάλτα, Κύπρος, Φινλανδία και Σουηδία).
Λίγο πιο πάνω από αυτές η γειτονική Ιταλία της οποίας το αντίστοιχο ποσοστό διαμορφώθηκε στο 3,7%.
Πρέπει εδώ να επισημανθεί ότι την χρονιά αυτή, δηλαδή το 2022 – μαζί με τις δύο προηγούμενες χρονιές – οι κυβερνήσεις έδωσαν λόγω της πανδημίας τα μεγαλύτερα ποσά επιδομάτων κοινωνικής στήριξης, τα οποία έχουν ήδη αρχίσει από το 2023 αρχίσει κόβονται…
Το ίδιο έτος δηλαδή το 2022 για την ίδια ηλικιακή ομάδα (15-29 ετών), το ποσοστό κινδύνου φτώχειας ή κοινωνικού αποκλεισμού για το συνολικό πληθυσμό της ΕΕ ήταν 21,6%.
Και να σκεφτεί κανείς ότι σύμφωνα με την Eurostat κατά μέσο όρο, το 8,7% των νέων ζουν σε νοικοκυριά με πολύ χαμηλή συμμετοχή στην εργασία. Σύμφωνα με τα υπάρχοντα μάλιστα στοιχεία σ’ αυτό το εργασιακό περιβάλλον παρατηρείται ότι στην Ισπανία, την Ελλάδα και την Κύπρο τα ποσοστά των εργαζόμενων σε «δουλειές» που δεν έχουν καμία σχέση με τις σπουδές τους είναι σχεδόν διπλάσια του Μ.Ο. της Ε.Ε…
Στο σημείο αυτό πρέπει να λάβουμε υπ’ όψη μας ότι από το 2024 η Ε.Ε. έχει βάλει μπροστά τις διαδικασίες για την επιστροφή στην δημοσιονομική πειθαρχία (ενεργοποίηση του επικαιροποιημένου Συμφώνου Σταθερότητας από 1/1/2025) με βασικό στόχο την μείωση των δημοσιονομικών ελλειμμάτων και του χρέους. Με αυτό σαν βάση, το μόνο που μπορεί να προβλέψει κανείς είναι η επιδείνωση της εικόνας του 2022.
Βέβαια θα μπορούσε να πει κανείς ότι όλα αυτά αφορούν το 2022 δηλαδή την χρονιά που παρά τα εκτεταμένα κοινωνικά προγράμματα, αυξήθηκε κατακόρυφα το κόστος του χρήματος από την ΕΚΤ.
Ενώ από τον επόμενο μήνα αυτή η τάση αντιστρέφεται με την πρώτη μείωση να αναμένεται μέσα τον Ιούνιο.
Ναι με μία διαφορά. Η κατακόρυφη αύξηση των επιτοκίων «τσάκισε» κυριολεκτικά επιχειρήσεις και νοικοκυριά πολλαπλασιάζοντας το κόστος εξυπηρέτησης των δανείων τους, σε συνθήκες που η απώλεια του πραγματικού εισοδήματός τους λόγω του πληθωρισμού συνεχίζεται. Αντίθετα τώρα η μείωση του κόστους του χρήματος κατά 0,25% τον Ιούνιο, που είναι αμφίβολο σύμφωνα με τις δηλώσεις των μελών του Συμβουλίου της ΕΚΤ για το αν θα έχει συνέχεια μέσα στο 2024, δεν αφορά καθόλου την ελάφρυνση της εξυπηρέτησης του χρέους των νοικοκυριών, καθώς ήδη οι μειώσεις αυτές έχουν προεξοφληθεί από τις τράπεζες. Αυτές ήδη παραμένουν σταθερές στην απορρόφηση του τεράστιου spread – ειδικά στην Ελλάδα – μεταξύ του επιτοκίων χορηγήσεων και επιτοκίων καταθέσεων πάνω από το 5%.
Με άλλα λόγια η μείωση των επιτοκίων του Ιουνίου από την ΕΚΤ λίγο πολύ δεν αφορά τους ψηφοφόρους της 9ης Ιουνίου, αλλά έχει να κάνει με την σταθερότητα του τραπεζικού συστήματος και του χρηματιστηρίου…
Με αυτά τα «δεδομένα» τα ερωτήματα για το ποιοι και πως θα ψηφίσουν την 9η Ιουνίου, μάλλον θα πρέπει να υποθέσουμε ότι δεν κρύβουν και μεγάλες εκπλήξεις στα αποτελέσματα εκείνης της ημέρας…
