Το βράδυ της Πέμπτης δεν ήξερε κανείς τι να πρωτο-σκεφτεί μπροστά στις εικόνες των ασύλληπτων αριθμών πολιτών που συγκεντρώθηκαν, παρά τις προκλήσεις, στις πλατείες και στους κεντρικούς δρόμους, στην επέτειο του εγκλήματος στα Τέμπη, ή του τραγελαφικού σκηνικού στις οθόνες της τηλεόρασης με τα «γεγονότα» στο Οβάλ Γραφείο στον Λευκό Οίκο.
Αναμφίβολα οι εκτιμήσεις και η περαιτέρω ανάλυσή του κοινωνικού και πολιτικού «συμβάντος» της 28ης Φεβρουαρίου που αφορά στα Τέμπη, απαιτεί πολύ μεγάλη προσοχή και ψυχραιμία, όσο αφορά το «δέον γενέσθαι» της επόμενης ημέρας.
Για τον λόγο αυτό τα Οικονοκλαστικά αυτό το αποκριάτικο τριήμερο επιλέγουν να ασχοληθούν με το «πάρτι» που στήθηκε στο Οβάλ Γραφείο την ίδια ημέρα και τις συνέπειές του στην ΕΕ.
Όλοι έχουν πλέον παρακολουθήσει την συγκεκριμένη τραγελαφική «σκηνή» και τα ΜΜΕ μας έχουν ενημερώσει επίσης και για τα όσα ακολούθησαν. Τουλάχιστον όσα επιτρέπεται να πληροφορηθούμε…
Τα συμπεράσματα που προκύπτουν σε μία πρώτη προσέγγιση είναι τουλάχιστον τρία:
1. Συμπέρασμα πρώτον, ο Ζελένσκι δεν είναι πλέον ο άνθρωπος που ως πρόεδρος της Ουκρανίας πρόκειται να συμμετάσχει σε οποιαδήποτε περαιτέρω ουσιαστική συζήτηση ή διαπραγμάτευση για το μέλλον της σύγκρουσης στην Ουκρανία.
Το μήνυμα που έστειλαν σε όλες τις κατευθύνσεις ο Τράμπ και ο Βανς είναι ότι η «εποχή» Ζελένσκι έχει τελειώσει και όποιος από την Ουκρανία, θέλει να ξαναμιλήσει με την Ουάσιγκτον θα πρέπει να εκπροσωπηθεί από κάποιον άλλον. Κάποιον που θα εγκρίνουν από την Ουάσιγκτον και που θα καταλαβαίνει ποιος είναι και τι ακριβώς… εκπροσωπεί.
Και όχι κάποιον σαν τον ηθοποιό Ζελένσκι που πίστεψε ότι είναι ο «ρόλος» του…
Αυτό δεν προκύπτει μόνο από τα όσα λέχθηκαν στο Οβάλ Γραφείο. Κυρίως προκύπτει σε συνδυασμό με το σκηνικό που ακολούθησε. Δηλαδή την κακήν κακώς διακοπή της συνάντησης στο Οβάλ Γραφείο και την «μετακίνηση» χωρίς εξηγήσεις της ουκρανικής αντιπροσωπείας και του Ζελένσκι, σε παράπλευρο χώρο, υποχρεώνοντάς τους να περιμένουν το αποτέλεσμα της σύσκεψης του Τραμπ με το επιτελείο του.
Μία αναμονή που έληξε με την όχι ιδιαίτερα… διπλωματική ενημέρωσή τους, ότι πρέπει να φύγουν αμέσως από τον Λευκό Οίκο, ως «μη ευπρόσδεκτοι» !
2. Προφανώς, οι άσπονδοι «φίλοι» του Ζελένσκι στην Ουκρανία, δεν θα τον περιμένουν με ανοικτές αγκάλες.
Τα ΜΜΕ ήδη αναφέρουν ότι δρομολογούνται διαδικασίες που προδικάζουν την απομάκρυνσή του, πριν από κάθε άλλη εξέλιξη στο διπλωματικό «μέτωπο», όση υποστήριξη και αν του δίνουν οι ευρωπαίοι «φίλοι» του. Με άλλα λόγια ο ρόλος του «χρήσιμου ηλίθιου» για τον Ζελένσκι μάλλον έχει τελειώσει.
Και ετοιμάζονται άλλοι για να αναλάβουν τον ρόλο του συνομιλητή με την Ουάσιγκτον και την… Μόσχα. Οι επιλογές δεν φαίνεται να είναι και πολλές.
Ήδη η ομάδα Ζελένσκι και ο ίδιος, είχαν χάσει το παιχνίδι στα πολεμικά μέτωπα, παρά τις προσπάθειες των ευρωπαίων θαυμαστών της επιτυχίας του ρόλου που του είχε ανατεθεί.
Είναι περισσότερο από βέβαιο ότι οι συναντήσεις του Μακρόν αλλά και του βρετανού Πρωθυπουργού που είχαν προηγηθεί με τον Τραμπ, ασφαλώς θα είχαν βοηθήσει τους ευρωπαίους υποστηρικτές του να καταλάβουν τι περίμενε στον Ζελένσκι στην Ουάσιγκτον και τι επρόκειτο να ακολουθήσει.
Όντας «υποψιασμένοι» πλέον οι ευρωπαίοι εταίροι γι’ αυτό, ίσως και να «άφησαν» τον Ζελένσκι να πάει στον Λευκό Οίκο, γνωρίζοντας, ότι η ιστορία μαζί του τελείωσε και πρέπει να αναζητήσουν άμεσα εναλλακτικές στο πρόσωπο άλλων στο Κίεβο.
Ίσως στην έκτακτη Σύνοδο Κορυφής αυτή την εβδομάδα στις Βρυξέλλες να μάθουμε και εμείς, τι είναι αυτό που η ΕΕ δηλαδή το Παρίσι και το Βερολίνο, έχουν στο μυαλό τους για την επόμενη ημέρα.
3. Αυτό που μπορεί να πει κανείς με βεβαιότητα σαν ένα από τα προφανή συμπεράσματα αυτής της «εμπειρίας» Ζελένσκι στον Λευκό Οίκο, είναι ότι αποτελεί μία σαφή προειδοποίηση της Ουάσιγκτον για την Ευρώπη και τον γαλλογερμανικό άξονα (στην νέα εκδοχή του).
Η σκοπιμότητα της δημοσιοποίησης του εξευτελισμού του Ζελένσκι σε παγκόσμια αναμετάδοση, δεν αφορούσε τον ίδιο το ηθοποιό πρόεδρο της Ουκρανίας, αφορούσε τους υποστηρικτές του Ζελένσκι «ηγέτες» της Ευρωζώνης. Αφορούσε δηλαδή τον νέο δίλλημα που τους θέτει η Ουάσιγκτον.
Αν δηλαδή θα εγκαταλείψουν την γραμμή Μπρεζίνσκι, με την οποία «δούλευε» η Κυβέρνηση Μπάιντεν και στην οποία είχαν συνταχθεί όλοι στις Βρυξέλλες, απέναντι στην Ρωσία και την Κίνα. Και θα ενστερνισθούν ένα ρόλο «υπαγωγής» στις τακτικές της εναλλακτικής στρατηγικής Κίσσιγκερ. Και αυτό σαν μέρος της οικονομικής πολιτικής, που ελπίζει ότι θα μπορέσει να κινητοποιήσει για να αντιμετωπίσει το μείζον «εσωτερικό» πρόβλημα των ΗΠΑ, το δημόσιο και ιδιωτικό -ανεξέλεγκτο- χρέος. Το πραγματικό «θηρίο» που απειλεί άμεσα πλέον να ξεφύγει από τις νομισματικές «αλυσίδες» με τις οποίες επιχειρούσε να το συγκρατήσει η Fed μετά το 2008 – 2009…
Τα γεγονότα πάντως του επεισοδίου του σήριαλ που παρακολουθήσαμε να αρχίζει την Παρασκευή στον Λευκό Οίκο, αναμένεται να έχουν άμεσα πολλές και απρόσμενες ανατροπές.
