Είναι μία ενδιαφέρουσα συζήτηση, αλλά με πολύ σοβαρές συνέπειες, η σχέση της ύφεσης και της χρηματιστηριακής τάσης.
Και αυτές τις μέρες έχει ανάψει για τα καλά αυτή η συζήτηση.
Γιατί; Για τον απλό λόγο ότι στις ΗΠΑ ο επικεφαλής της Fed δηλώνει ανοικτά ότι η πολιτική δασμών του Τραμπ προδικάζει ύφεση και πληθωρισμό για την οικονομία, ενώ την ίδια στιγμή η Ευρωζώνη αναθεωρεί προς τα κάτω τις ήδη σχεδόν μηδενικές αυξήσεις στο ευρωπαϊκό ΑΕΠ. Και το χρηματιστήριο αντιδρά προεξοφλητικά στις προβλέψεις.
Με άλλα λόγια όπως και να πάει η οικονομική και εμπορική αντιπαράθεση μεταξύ ΗΠΑ και Ευρωζώνης τα σενάρια είναι δύο, είτε θα είναι χειρότερα, είτε πολύ χειρότερα.
Και τι συμβαίνει στις περιπτώσεις αυτές με το χρηματιστήριο; Η «ιστορία» παρουσιάζει δύο ενδιαφέρουσες εκδοχές.
Η μία λέει ότι η ύφεση «κλασσικά» οδηγεί σε πτώση των χρηματιστηριακών τιμών, με μία διαφορά. Συνήθως ακόμα και όταν «ακούγεται» ο ερχομός της ύφεσης, η αγορά δεν βιάζεται να αναζητήσει την πόρτα εξόδου από το χρηματιστήριο μέχρι να επιβεβαιωθεί ότι η ύφεση είναι η πραγματικότητα. Στην περίπτωση αυτή έχει παρατηρηθεί ότι όταν η ύφεση έχει πράγματι έρθει το… αίμα που έχει τρέξει είναι πολύ στο κομμάτι της αγοράς που δεν έχει «φύγει» έγκαιρα.
Το μάθημα ειδικά του 2008, που υπενθυμίζει σχετικά πρόσφατο σχόλιο του Bloomberg, είναι ενδεικτικό, καθώς ενώ τα σημάδια της ύφεσης είχαν αρχίσει να δείχνουν τι θα συμβεί από τον Ιανουάριο του 2008, το μεγάλο κομμάτι της αγοράς έμεινε μέσα μέχρι που ξέσπασε η καταιγίδα του Σεπτέμβρη με την κατάρρευση της Lehman Brothers. Οι επίσημες ανακοινώσεις για την ύφεση οριστικοποιήθηκαν ως γνωστόν τον Δεκέμβριο, αλλά στο μεταξύ είχε προηγηθεί η «μεγάλη σφαγή».
Η άλλη εκδοχή είναι ακόμα πιο ενδιαφέρουσα.
Σύμφωνα με αυτή όταν οι ενδείξεις ή η υπόνοια επερχόμενης ύφεσης έχει κινήσει τις αγορές προς την «έξοδο» αρκετά νωρίς, η πρώτη και ισχυρότερη συνέπεια είναι η επίσπευση και διάχυση της ύφεσης πριν καν αυτή ωριμάσει μέσα στην οικονομία. Είναι η λεγόμενη αυτοεπιβεβαιούμενη προφητεία. Με άλλα λόγια μπρος γκρεμός και πίσω ρέμα.
Το επισημαίνουμε αυτό γιατί μόλις χθες (16.4.2025) ο κ. Πάουελ μίλησε για τις πιθανές συνέπειες της πολιτικής δασμών του Τραμπ (ύφεση πληθωρισμό), η Wall Street τον άκουσε και ακολούθησε άλλη μία… βουτιά, παρά το γεγονός ότι οι αγορές βρίσκονταν σε μία κατάσταση περίπου ηρεμίας (προσωρινής), καθώς «χώνευαν» ακόμα τις τελευταίες εξελίξεις στην προσωρινή ανάπαυλα της εμπορικής αναμέτρησης ΗΠΑ – Κίνας.
Για την Ευρωζώνη δεν χρειάζεται να πούμε και πολλά καθώς είναι σαφές ότι η Γερμανία «ηγείται» πλέον στο νέο κύμα ύφεσης ή στασιμότητας (θα το μάθουμε τον Ιούνιο από την ΕΚΤ πέραν των σημερινών σχολίων από την κα Λαγκάρντ), για τρίτη χρονιά στον ευρύτερο οικονομικό χώρο της Ευρώπης.
Μέσα στο περιβάλλον αυτό είναι πραγματικά ασαφές, στο επικίνδυνο αυτό παιχνίδι της γάτας με τον ποντικό, ποιος είναι η γάτα και ποιος ο ποντικός, μεταξύ της ύφεσης και του χρηματιστηριακού «πανικού». Βέβαια στο παιχνίδι αυτό συμμετέχει περιφερειακά και ένας τρίτος παράγοντας, τα ομόλογα.
Αλλά και «αυτός» φαίνεται προς το παρόν τουλάχιστον να βρίσκεται από την μεριά των χαμένων, αν κρίνουμε από το γεγονός ότι το μοναδικό μη αμφισβητούμενο πλέον «καταφύγιο» μοιάζει να είναι ο χρυσός που έχει ήδη ξεπεράσει τα 3300 δολάρια.
Και κατά πως λένε οι ειδήμονες της αγοράς… καλπάζει για τις 4000 δολάρια.
