Η απόφαση της Νέας Αριστεράς να μην συμπορευτεί με τον ΣΥΡΙΖΑ δείχνει ένα και μόνο πράγμα. Ότι τα στελέχη του κόμματος αυτού έχουν πάρει απόφαση να μην διεκδικήσουν την είσοδο του κόμματος τους στην Βουλή, παραμένοντας πάνω στις δάφνες του παρελθόντος.
Προφανώς το 1,5% που παίρνουν σε όλες τις δημοσκοπήσεις τους φτάνει και τους περισσεύει και γι’ αυτό αποφάσισαν να μην προχωρήσουν σε μία συνεργασία “καρικατούρα” όπως χαρακτήρισε ο Ευκλείδης Τσακαλώτος και ο Γαβριήλ Σακελλαρίδης την συνεργασία με τον ΣΥΡΙΖΑ.
Και προφανώς το ερώτημα δεν είναι πόσο θα έφταναν τα δύο κόμματα μαζί και εάν θα κατάφερναν να γίνουν αξιωματική αντιπολίτευση.
Το ερώτημα στην πραγματικότητα είναι άλλο. Τι θέλουν να κάνουν στην ζωή τους όσοι υποστηρίζουν τον αυτόνομο δρόμο; Πιστεύει κανείς ότι ξαφνικά οι ψηφοφόροι της αριστεράς θα ξυπνήσουν ένα πρωί και θα προστρέξουν προς την Νέα Αριστερά για να τους σώσει από τα αδιέξοδα τους;
Είναι δυνατόν ένα κόμμα της αριστεράς να συμπεριφέρεται με αυτό τον απόλυτα εγωιστικό τρόπο που μοναδικό στόχο έχει την περιχαράκωση των αξιωμάτων που κατέχουν στο κόμμα τους;
Γιατί είναι αδιανόητο την συγκεκριμένη στιγμή που οι πολίτες αναζητούν λύσεις και ζητούν με βάση της δημοσκοπήσεις την συνεργασία των προοδευτικών δυνάμεων ως εναλλακτική λύση να υπάρχει μία τέτοια στενόμυαλη τακτική.
Και τελικά είναι να αναρωτιέται κανείς τι ακριβώς θέλουν να κάνουν. Να παραμείνουν μία λέσχη προβληματισμού για τη αριστερά; Μία παρέα που στα λόγια θα έχει τις λύσεις και στην πράξη θα παρακολουθεί και θα κάνει κριτική για τα όσα συμβαίνουν;
Το σίγουρο είναι ότι με την τακτική που ακολουθούν σε ένα χρόνο από τώρα και ειδικά πριν τις εκλογές θα ψάχνουν να βρουν την ψήφο τους. Θα είναι όμως αργά. Όχι γιατί θα έχουν χάσει την ευκαιρία της συμπόρευσης με τον ΣΥΡΙΖΑ. Αλλά γιατί θα έχουν αποδείξει στην πράξη ότι είναι έξω από την κοινωνία και μακρυά από τα προβλήματα των πολιτών.
Και κάτι τελευταίο. Όλοι αυτοί που εμφανίζονται σήμερα θιγμένοι από την στάση των πρώην συντρόφων τους για την επιλογή τους να στηρίξουν στην εκλογική διαδικασία τον Στέφανο Κασσελάκη – επιχείρημα που επικαλούνται συχνά πυκνά – είναι πιο προσβεβλημένοι από την Έφη Αχτσιόγλου που εκ των υστέρων αισθάνεται δικαιωμένη αλλά παρ’ όλα αυτά υποστηρίζει την συμπόρευση με τον ΣΥΡΙΖΑ;
