«Ξέρεις σε ποια φάση βρίσκεται σήμερα το ΠΑΣΟΚ; Όπως ήταν ο ΣΥΡΙΖΑ με τον Στέφανο Κασσελάκη όταν άρχισαν τα προβλήματα». Με αυτά τα λόγια μου περιέγραψε στέλεχος της αξιωματικής αντιπολίτευσης την κατάσταση στην οποία βρίσκεται σήμερα η Χαριλάου Τρικούπη εξαιτίας της κακής δημοσκοπικής κατάστασης, η οποία έφερε όπως ήταν αναμενόμενο και τους πρώτους μεγάλους καυγάδες.
Η αλήθεια είναι ότι αυτό που εισπράττω μιλώντας με βουλευτές και στελέχη της Χαριλάου Τρικούπη είναι απογοήτευση. Δεν ξέρω τι ακριβώς περίμεναν με την επανεκλογή του Νίκου Ανδρουλάκη αλλά αυτό που καταλαβαίνω είναι ότι βλέποντας την Ζωή Κωνσταντοπούλου να προελαύνει ακάθεκτη χωρίς να μπορούν να την αντιμετωπίσουν, έχει πέσει πανικός. Και ο πανικός είναι κακός σύμβουλος.
Και όπως συμβαίνει σε τέτοιες καταστάσεις άρχισαν και πάλι οι γκρίνιες, οι αμφισβητήσεις και τα εσωκομματικά τζαρτζαρίσματα. Φταίει ο πρόεδρος, φταίνε οι εσωκομματικοί του αντίπαλοι, φταίνε όλοι οι άλλοι εκτός από τους πρωταγωνιστές της ιστορίας.
Και αναρωτιέται κανείς. Τι ακριβώς δεν μπορούν να αντιληφθούν όσοι μετέχουν σε αυτή την ιστορία. Ότι το ΠΑΣΟΚ δεν έχει κανένα περιθώριο ως κόμμα της αξιωματικής αντιπολίτευσης να ξαναμπεί σε εσωστρέφεια; Ότι στους πολίτες που αναζητούν λύσεις για τα προβλήματα τους είναι παντελώς αδιάφορο αν πλακώθηκε ο Ανδρουλάκης με τη Λιακούλη; Ότι η επικαιρότητα δεν μπορεί να επισκιάζεται από τις παρασκηνιακές συναντήσεις που στόχο έχουν την ψυχαναλιτική προσέγγιση των πραγμάτων.
Πραγματικά δεν ξέρω ποιος έχει το μεγαλύτερο μερίδιο ευθύνης γι’ αυτή την κατάσταση. Αυτό που ξέρω είναι ότι το πραγματικό πρόβλημα του ΠΑΣΟΚ είναι ότι ακόμα δεν έχει βρει ποιο είναι το εκλογικό του κοινό. Πού απευθύνεται και πώς θα το κάνει αυτό. Είναι οι κεντρώοι ή είναι το μεγάλο στοίχημα της προοδευτικής συνεργασίας. Είναι αυτοί που κάποτε πίστεψαν στον Ανδρέα Παπανδρέου ή αυτοί που παραπέουν ανάμεσα στη ΝΔ και τη Χαριλάου Τρικούπη.
Γιατί πραγματικά το πρόβλημα των στελεχών της Χαριλάου Τρικούπη δεν είναι η Πλεύση Ελευθερίας και η Ζωή Κωνσταντοπούλου. Δεν είναι η μονοθεματική ατζέντα ούτε τα επικοινωνιακά σχέδια της κυβέρνησης.
Αν έχουν μία υποχρέωση όλα τα στελέχη του ΠΑΣΟΚ είναι να αφήσουν στην άκρη τις όποιες προσωπικές φιλοδοξίες τους και χωρίς εμμονές να αποφασίσουν τι είναι αυτό που μπορεί να βοηθήσει το ίδιο το κόμμα τους την συγκεκριμένη στιγμή και φυσικά την κοινωνία. Αλλιώς…
