Το 2019 θα είναι εκλογική χρονιά για την Ευρώπη. Την αυλαία των αναμετρήσεων ανοίγει η Ισπανία, με τις πρόωρες εκλογές που προκήρυξε για τις 28 Απριλίου, ανήμερα του Πάσχα των Ορθοδόξων.
Γνώμη
Το χειρότερο με την υπόθεση Πολάκη δεν είναι το «νόμιμο και ηθικό» που έχουμε δει και στο παρελθόν. Ούτε το γεγονός ότι πήρε ένα δάνειο που δεν πρόκειται να δει ποτέ στη ζωή του ακόμη κι ο πιο συνεπής επαγγελματίας, μισθωτός ή συνταξιούχος. Ούτε καν η υποψία ποινικού αδικήματος εκ μέρους του αναπληρωτή υπουργού Υγείας σε ό,τι αφορά όσα συνέβησαν με τη συνομιλία του με τον Γιάννη Στουρνάρα – και τα οποία σίγουρα δεν εμπίπτουν στα υπουργικά ή βουλευτικά του καθήκοντα, ώστε να καλύπτεται από την ασυλία του ή το νόμο περί ευθύνης υπουργών.
Το περασμένο Σαββατοκύριακο πραγματοποιήθηκε το ετήσιο Συνέδριο του Μονάχου για την Ασφάλεια.
Το Σύνταγμα είναι το θεμέλιο της Πολιτείας. Η αναθεώρησή του πρέπει να γίνεται με διαδικασία ευρείας συναίνεσης, μετά από εξαντλητικό διάλογο και προσεκτική μελέτη.
Η Ελλάδα έχει απέναντι της μια νέα Τουρκία: πλούσια, ισχυρή, αυταρχική, φιλόδοξη και με αυτοπεποίθηση. Στη νέα αυτή Τουρκία ο μηχανισμός λήψης των αποφάσεων έχει υπερ-συγκεντρωθεί στα χέρια του ηγέτη, του Προέδρου Ρετζέπ Ταγίπ Ερντογάν. Για όλα αποφασίζει ο Ερντογάν. Τα επόμενα χρόνια, εμείς οι Έλληνες θα πρέπει να μάθουμε να συμβιώνουμε με τον Ερντογάν. Οι εμμονές και η ψυχολογία του Ερντογάν μας αφορούν: ρεαλιστής, απρόβλεπτος, περήφανος και ότι άλλο.
Η Ελλάδα έγινε χθες η πρώτη χώρα που επικύρωσε το πρωτόκολλο ένταξης της Πρώην Γιουγκοσλαβικής Δημοκρατίας της Μακεδονίας στο ΝΑΤΟ. Η ΠΓΔΜ θα γίνει το 30ο μέλος της ατλαντικής συμμαχίας που γιορτάζει φέτος τα 70α γενέθλιά της.
Το «κλάμα» του Πάνου Καμμένου και η πίκρα που βγάζει - εκ των υστέρων - κατά του Αλέξη Τσίπρα θα μπορούσε να είναι κάλλιστα σενάριο μιας τηλεοπτικής σαπουνόπερας.
Η επίσκεψη του Έλληνα πρωθυπουργού, Αλέξη Τσίπρα, στην Άγκυρα ολοκληρώθηκε χωρίς εκπλήξεις και χωρίς ιδιαίτερα απτά αποτελέσματα. Όσοι θεωρούν ότι ο χρόνος τρέχει σε βάρος μας, απογοητεύτηκαν.
Το Σύνταγμα είναι σαφές. Οι βουλευτές «αντιπροσωπεύουν το Έθνος» (αρ.51 παρ.2). Και «έχουν απεριόριστο το δικαίωμα της γνώμης και ψήφου κατά συνείδηση» (αρ.60 παρ.1).
Εδώ και δυόμισι χρόνια, η τουρκική πολιτική ζωή κινείται γύρω από το ακρωνύμιο FETO, το οποίο η τουρκική κυβέρνηση και τα τουρκικά ΜΜΕ χρησιμοποιούν για να περιγράψουν την «τρομοκρατική οργάνωση» του Φετουλάχ Γκιουλέν.
Προχθές, Σάββατο 1η Φεβρουαρίου, εκατοντάδες χιλιάδες πολίτες της Βενεζουέλας, για μια ακόμα φορά, διαδήλωσαν ειρηνικά για το αυτονόητο: την παραίτηση του λαομίσητου Νικόλα Μαδούρο και την προκήρυξη ελεύθερων εκλογών υπό διεθνή επιτήρηση.
Από τη μία πλευρά, οι γκαζόζες και τα χαλασμένα αυτοκίνητα. Από την άλλη, εκφράσεις πεζοδρομίου και απειλές του τύπου «μόνος μου κι όλοι σας». Ο ίδιος λόγος κυριαρχεί ακόμη και στις ανακοινώσεις των κομμάτων, ενώ το πολιτικό σκηνικό ρυθμίζουν οι εκβιασμοί. Κι όσο πλησιάζουμε προς τις εκλογές, τα πράγματα γίνονται όλο και χειρότερα.
Η αντίδραση της ρωσικής ηγεσίας στη Συμφωνία των Πρεσπών και στην ενταξιακή προοπτική της Πρώην Γιουγκοσλαβικής Δημοκρατίας της Μακεδονίας στο ΝΑΤΟ κινήθηκε σε ασυνήθιστα υψηλούς τόνους.
Η εξαγγελία αύξησης του κατώτατου μισθού από τον πρωθυπουργό αποτελεί εμφανή προσπάθεια της κυβέρνησης να ξεφύγει από το όνειδος της συμφωνίας των Πρεσπών.
Στις 27 Ιανουαρίου 1945, τα σοβιετικά στρατεύματα εισήλθαν στο σύμπλεγμα των στρατοπέδων συγκέντρωσης και εξόντωσης του Άουσβιτς στη νότια Πολωνία. Παρά τις προσπάθειες των Ναζί να εξαφανίσουν πολλά ενοχοποιητικά στοιχεία, το θέαμα που αντίκρισαν σημάδεψε ανεξίτηλα την παγκόσμια ιστορία.
Η Συμφωνία των Πρεσπών, ότι κι αν πιστεύει κάνεις γι’ αυτήν, αυξάνει το διεθνές γόητρο του Έλληνα πρωθυπουργού, Αλέξη Τσίπρα. Ήδη, μερικές από τις εγκυρότερες εφημερίδες του δυτικού κόσμου έχουν δημοσιεύσει διθύραμβους για το κουράγιο και τα ηγετικά του προσόντα.
