«Καλά έκαναν» που παραβίασαν το Οικονομικό Πανεπιστήμιο με αλυσοπρίονο, είπε βουλευτής και καθηγητής Πανεπιστημίου.
Γνώμη
Η αποκάλυψη της «Καθημερινής» για την υπόθεση Novartis αποδεικνύει αυτό που πολλοί… φαντάζονταν. Αυτό που με απλά λόγια ο λαός λέει ως εξής: «ο κόσμος το’ χει τούμπανο κι εμείς κρυφό καμάρι».
Ευτυχώς που ξεκίνησε η συζήτηση για το Joker για να αλλάξει επιτέλους ένας νόμος που ορίζει την καταλληλότητα των ταινιών και είναι από το 1937!
Με τη συμπλήρωση των πρώτων 100 ημερών από την ορκωμοσία της, η κυβέρνηση Μητσοτάκη έχει ήδη επιβεβαιώσει ότι κάνει τα λόγια πράξη. Ότι οδηγεί τη χώρα προς μία νέα σελίδα τόσο στο εσωτερικό, όσο και στην εικόνα της Ελλάδας προς τους ξένους ηγέτες και επενδυτές.
Δεν υπάρχει λόγος να συζητάμε τα βασικά: δικαίωμα ψήφου ασφαλώς και πρέπει να έχουν οι Έλληνες του εξωτερικού. Ασφαλώς και πρέπει η επιλογή τους να προσμετράται στο εκλογικό αποτέλεσμα της ελληνικής επικράτειας, δηλαδή να ψηφίζουν και για κυβέρνηση και πρωθυπουργό κι όχι μόνο για κόμμα και «βουλευτή ομογένειας».
Είμαι της γενιάς που έχει δει κάποια από τα αριστουργήματα του Κώστα Γαβρά σε πρώτη προβολή και νιώθω πολύ τυχερή γι' αυτό. Μεγάλωσα με τον μύθο του υπέροχου αυτού σκηνοθέτη που είναι από τους λίγους με πραγματική διεθνή καριέρα και αναγνώριση. Την Κυριακή είδα και την τελευταία του ταινία βασισμένη στο βιβλίο του Γιάνη Βαρουφάκη, «Ενήλικοι στο Δωμάτιο».
Λίγες μέρες απομένουν ως τη ΔΕΘ, αλλά το φετινό ραντεβού έχει πολύ ιδιαίτερα χαρακτηριστικά. Αν και επισήμως ισοδυναμεί όπως πάντα με την έναρξη της νέας πολιτικής σεζόν, οι εκλογές του Ιουλίου και ο βραχύς βίος της νέας κυβέρνησης δημιουργούν νέα δεδομένα.
Αυτό το ερώτημα βασανίζει χρόνια και γίνεται επίκαιρο πολλές φορές με αφορμή γεγονότα της επικαιρότητας που συγκλονίζουν την ελληνική και παγκόσμια κοινή γνώμη.
Αλήθειες και ψέματα για το μαύρο, ενίοτε και λευκό, ή μπλε, ή γαλάζιο με... ζωγραφισμένα ελεφαντάκια βανάκι, που αρπάζει Ελληνόπουλα από την μια άκρη της χώρας στην άλλη, σκορπώντας πανικό και τρόμο στους γονείς, οι οποίοι είναι έτοιμοι να πιστέψουν κάθε τι παράλογο που κυκλοφορεί στο διαδίκτυο.
«Τίποτα δεν είναι όπως πριν». Αυτή την φράση θα πρέπει να έχει ως οδηγό του ο νέος Υπουργός Προστασίας του Πολίτη Μιχάλης Χρυσοχοΐδης στην τέταρτη κατά σειρά θητεία του στην ηλεκτρική καρέκλα της Κατεχάκη.
Κατά τη διάρκεια της προεκλογικής περιόδου, συνάντησα εκατοντάδες ανθρώπους που μου μετέφεραν την αγωνία τους για την αύξηση της εγκληματικότητας στις γειτονιές του Νοτίου τομέα. Μου είπαν ότι φοβούνται να κυκλοφορήσουν στους δρόμους, ότι νιώθουν απροστάτευτοι μέσα στα ίδια τους τα σπίτια, έρμαια των κακοποιών που λεηλατούν ανεξέλεγκτοι τις περιουσίες τους.
«Πρωτάκι» στην πολιτική (ποτέ δεν είναι αργά!), κάνω τον προεκλογικό μου αγώνα με το Κίνημα Αλλαγής στον Δυτικό Τομέα, μιάς από τις πιο ξεχασμένες, αδικημένες αλλά περήφανες περιοχές της πρωτεύουσας, χτίζοντας καθημερινά ανθρώπινες σχέσεις σε Αγία Βαρβάρα, Άγιους Ανάργυρους-Καματερό, Αιγάλεω, Ίλιον, Περιστέρι, Πετρούπολη Χαϊδάρι.
Τα ερωτήματα που τίθενται από τους ψηφοφόρους πριν από την προσφυγή στις κάλπες την 7η Ιουλίου είναι πολλά και στη συντριπτική τους πλειοψηφία, εύλογα. Μας ρωτά πολύς κόσμος: «γιατί ξανά αριστερά;».
Η αλλεργία της κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ στις επενδύσεις είναι γνωστή. Το ίδιο γνωστός είναι και ο πόλεμος κορυφαίων στελεχών του απέναντι στο project για το Ελληνικό.
Οδεύοντας προς τις εκλογές της 7ης Ιουλίου βρισκόμαστε ενώπιον μια ιστορικής απόφασης,
καθώς είναι πρώτη φορά μετά από 10 χρόνια, που ο ελληνικός λαός θα εκλέξει κυβέρνηση με δικό της πρόγραμμα και όχι αυτό των δανειστών.
Είχα την τύχη να περπατήσω όλη τη ζωή μου στην Δυτική Αθήνα. Την ξεχασμένη και παραμελημένη. Μια περιοχή ανθρώπινη και αυθεντική, που οι περισσότεροι επώνυμοι και «περαστικοί» από την εξουσία, εδραίωσαν μαζί της μια σχέση… από μακριά και αγαπημένοι.
