Ανάληψη ευθύνης για την εμπρηστική επίθεση στο γραφείο του Μ. Βαρβιτσιώτη

Από τη δημοσιονομική προσαρμογή και το πρωτογενές πλεόνασμα, που απαιτεί θυσίες για να επιτευχθεί (τις δικές μας φυσικά…), περάσαμε στο συνεχή βομβαρδισμό (από τους ίδιους που ζητούσαν και ήθελαν μια πιο “σοβαρή” Χ.Α. για πρωταγωνιστή στο πολιτικό σκηνικό) της ανάγκης για συστράτευση των δυνάμεων του “συνταγματικού τόξου” – της all time classic καταδίκης της βίας απ’όπου και αν προέρχεται – και φυσικά της περίφημης θεωρίας των δύο άκρων. Όλα αυτά συνοδευόνται από την “άγνοια” και την “έκπληξη”, “αποκαλύψεις και καταγγελίες” για τη δράση της χρυσής εφεδρείας του συστήματος, που τόσα πολλά έχουν επενδυθεί επάνω της από ένα σημαντικό μέρος του ελληνικού κεφαλαίου (εφοπλιστικό, συγκροτήματα τύπου, τομείς της μαύρης οικονομίας).

Σκοπός της θεωρίας των δύο άκρων δεν είναι άλλος από το να βάλει στο ίδιο τσουβάλι τους αγωνιστές και τους εν δυνάμει διασαλευτές της έννομης τάξης με τους ναζί. Με αυτό τον τρόπο και μπαίνει στο στόχαστρο όποιος αγωνίζεται και ξεκαρφώνεται το παρακράτος, μιας και υποτίθεται ότι πράττει λόγω της “γενικευμένης ανομίας” που υποτίθεται πάλι ότι υπάρχει. Από την άλλη, η ανάγκη για συστράτευση με τις δυνάμεις του συνταγματικού τόξου και οι υποδείξεις για πίστη στην κοινοβουλευτική δημοκρατία, το τελευταίο και ιδανικό πολίτευμα όπως παρουσιάζεται, σκοπό έχει τη συνέχεια και μετεξέλιξη της προηγούμενης θεωρίας για το μπετονάρισμα και την αδρανοποίηση οποιασδήποτε αντίδρασης, μιας και αυτή αυτομάτως εξομοιώνεται με την υποτιθέμενη προσπάθεια των νεοναζί για ανατροπή του πολιτεύματος.

Με ένα σμπάρο 2 τρυγώνια λοιπόν για το καθεστώς. Αφού παρουσιάζεται ως ο διαμεσολαβητής και ο εγγυητής της κοινωνικής ειρήνης, και αφού υπενθυμίσει ότι αυτό διατηρεί το μονοπώλιο στη χρήση βίας, εμφανίζει ως ίσα και όμοια τους παρακρατικούς με τους αγωνιστές, προσπαθώντας να τους κάνει “αρνάκια” στο μαντρί του συναταγματικού τόξου, για να μην τους πάρει και αυτούς η μπάλα της καταστολής. Φυσικά και σε αυτό το πεδίο οι συγκρίσεις μιλούν από μόνες τους. Και μόνο η θύμιση της μεταχείρησης και της μεταγωγής των 4 αναρχικών απαλλοτριωτών του Βελβεντού με αυτής του χοντροφύρερ και των λακέδων του στη Χ.Α., φθάνει και περισσεύει…

Ως εκ τούτου δε μπορούμε παρά να περάσουμε για άλλη μια φορά στην επίθεση, χτυπώντας τους χειριστές των μαριονετών της Χ.Α. Ετσι, το απόγευμα της Τετάρτης 9/10, εισήλθαμε στο πολιτικό γραφείο του υπουργού Ναυτιλίας Μ.Βαρβιτσιώτη στο κέντρο της Αθήνας, γόνου ενός από τα μεγαλύτερα και παραδοσιακά πολιτικά τζάκια της δεξιάς στη χώρα, και αφού διασφαλίσαμε την ασφάλεια του προσωπικού του γραφείου, το πυρπολήσαμε. Όλα συνεχίζονται…

ΝΑ ΤΣΑΚΙΣΟΥΜΕ ΤΟ ΝΕΟ ΟΛΟΚΛΗΡΩΤΙΣΜΟ ΚΕΦΑΛΑΙΟΥ-ΚΡΑΤΟΥΣ-ΠΑΡΑΚΡΑΤΟΥΣ, ΜΕ ΟΤΙ ΜΕΣΟ ΘΕΩΡΕΙΤΑΙ ΚΑΘΕ ΦΟΡΑ ΑΠΑΡΑΙΤΗΤΟ.