Στο δικαστήριο κατέθεσε ο ειδικός των εγκληματολογικών που εξέτασε τα δείγματα DNA από το σπίτι της Μιχαήλ Βόδα, τονίζοντας “Όταν δεν έχουμε τίποτα άλλο παίρνουμε προσωπικά αντικείμενα. Στην περίπτωση της Άννυ είχαμε συλλέξει την πιπίλα. Για να επιβεβαιώσουμε το κληρονομικά συμβατά εξετάσαμε τους δυο γονείς. Με αυτό τον τρόπο επιβεβαιώθηκε ότι το DNA στην πιπίλα ήταν του παιδιού”, ανέφερε ο υπεύθυνος των εγκληματολογικών εργαστηρίων της ΕΛΑΣ στην κατάθεση του.
Ο μάρτυρας κατέθεσε πως το διαμέρισμα είχε καθαριστεί και χρησιμοποιήθηκε ειδικό σπρέι το οποίο αποκάλυψε ότι υπήρχε διάσπαρτο αίμα σε τοίχους και σοβατεπί. Ωστόσο, ο μάρτυρας δεν ήταν σε θέση να πει αν η 4χρονη ήταν ζωντανή την ώρα που, σύμφωνα με την κατηγορία, ο πατέρας της την τεμάχισε.
Ο προϊστάμενος της Ιατροδικαστικής Υπηρεσίας, Νίκος Καρακούκης, όμως, δεν απέκλεισε το ενδεχόμενο το παιδί να ήταν ζωντανό. “Το ζωντανό αίμα μπορεί να εκτιναχθεί. Το αίμα του νεκρού απλά ρέει προς τα κάτω”, είπε χαρακτηριστικά.
Αντίθετη άποψη διατύπωσε ο ιατροδικαστής Δ. Γαλεντέρης ο οποίος διορίστηκε ως πραγματογνώμονας από την υπεράσπιση του πατέρα της Άννυ. Ο μάρτυρας κατέθεσε πως δεν υπάρχουν στοιχεία από τα οποία προκύπτει ότι το παιδί ήταν στη ζωή όταν το τεμάχιζε ενώ εκτίμησε ότι το παιδί έφυγε από τη ζωή γιατί κατανάλωσε ναρκωτικά τα οποία υπήρχαν στο σπίτι.
Μάρτυρας: Η εικόνα του παιδιού, όπως την περιγράφει στην πρώτη του απολογία ο κατηγορούμενος, με παραπέμπει σε ασφυκτικό θάνατο , συνάδει με την κατανάλωση ναρκωτικών. Μια κρίση επιληψίας καταλήγει σε αναπνευστικό πρόβλημα .
Πρόεδρος: Ο φυσικός θάνατος δεν αποτελεί λόγο απόκρυψης.
Μάρτυρας: Δείτε το μοτίβο της ζωής τους. Μιλάμε για μια κοινωνία ανθρώπων που θέλουν να το αποκρύψουν.
Πρωτόδικα ο πατέρας της Άννυ καταδικάστηκε σε ισόβια και 3,5 χρόνια για την δολοφονία και τον τεμαχισμό της μικρής και τα αδικήματα της παράνομης οπλοκατοχής και της ηθικής αυτουργίας σε ψευδορκία. Ισόβια και 3 χρόνια, επέβαλαν οι δικαστές στον νεαρό συγκατηγορούμενο του ενώ η μητέρας της Αννυ κατά πλειοψηφία κρίθηκε ένοχη για το κακούργημα της θανατηφόρας έκθεσης ανηλίκου σε κίνδυνο και καταδικάστηκε σε κάθειρξη 6 ετών, με αναστολή μέχρι το Εφετείο.
