Ξύπνησαν μνήμες στο Μικτό Ορκωτό της Αθήνας από την δολοφονία του 25χρονου Νίκου Μεταξά από δυο πακιστανούς και έναν ιρακινό. Ο Νίκος Μεταξάς έπεσε θύμα ληστείας και τον έσπρωξαν σε γκρεμό 25 μέτρων με αποτέλεσμα να βρει τον θάνατο. «Είχαν πρόθεση να τον σκοτώσουν», είπε ο πατέρας του θύματος. «Είμαστε δυο γονείς ερείπια, χωρίς χαρά στο σπίτι μας», είπε η μητέρα του Νίκου.
Οι μνήμες της δολοφονίας πέρσι τον Δεκαπενταύγουστο του 25χρονου, Νίκου Μουστάκα, ο οποίος βρήκε φρικτό θάνατο λόγω της πτώσης του από το λόφο του Φιλοπάππου ενώ ήδη έχει πέσει θύμα ληστείας αναβιώνουν σήμερα στην αίθουσα του Μικτού Ορκωτού Δικαστηρίου της Αθήνας. Υπενθυμίζεται πως πριν τρεις μήνες είχε καταδικαστεί για την υπόθεση ένας ανήλικος Πακιστανός σε κάθειρξη 10 ετών ενώ σήμερα δικάζονται ένας 29χρονος Πακιστανός και ένας 26χρόνος Ιρακινός οι οποίοι επίσης κατηγορούνται για τον θάνατο του 25χρονου.
Οι δύο κατηγορούμενοι αντιμετωπίζουν τα αδικήματα της ανθρωποκτονίας από πρόθεση και της ληστείας καθώς και σωρεία ληστειών που φέρονται να διεπράχθησαν στην ίδια περιοχή με ακριβώς τον ίδιο τρόπο. Πρώτοι μάρτυρες εξετάστηκαν στη δίκη οι γονείς του θύματος.
Ήθελαν να τον σκοτώσουν, είπε ο πατέρας του θύματος
Ο πατέρας του άτυχου νεαρού που το νήμα της ζωής του κόπηκε τόσο απότομα στα 25 του έτη εξέφρασε την πεποίθηση του πως οι κατηγορούμενοι είχαν ανθρωποκτόνο πρόθεση. Ο πατέρας του θύματος περιέγραψε στο Δικαστήριο πως ο γιος του ζούσε στην Σκωτία τα τελευταία τέσσερα χρόνια και πως βρισκόταν στην Ελλάδα για διακοπές.
«Πέρυσι όλα ήταν στρωμένα γι αυτόν είχε άδεια και σε τρεις ημέρες θα έφευγε για να επιστρέψει στη Σκωτία. Ο γιος μου πήγε με μια φίλη στου Φιλοπάππου, ήταν απόγευμα προς βραδάκι ήρθε κάποιος κενός τους ζήτησε τσιγάρο, ο γιος μου είπε δεν έχω τσιγάρα μαζί μου αυτός έφυγε και όταν έφυγε και ο κόσμος που βρισκόταν στο σημείο ξαναγύρισε μαζί με άλλους δυο, ο ένας έσπασε ένα μπουκάλι ο άλλος τον απειλούσε με μαχαίρι και ο ανήλικος κρατούσε την κοπέλα για να πάρει ότι είχε πάνω της. Κι εγώ διερωτώμαι ο γιος ήταν 1,77 αυτοί οι δυο δεν μπορούσαν να του πάρουν ότι είχε πάνω του αντί να τον σκοτώσουν; Τον έσυραν μέχρι τον γκρεμό κι έπεσε το παιδί. Ο ένας είχε άσυλο (Πακιστανός), δεν ξέρω πως του δόθηκε, τον πλήρωναν 400 ευρώ, είχε σπίτι.
Αυτό το κόλπο με το τσιγάρο ήταν προσχεδιασμένο προκειμένου να κάνουν επόπτευση του χώρου. Πιστεύω ακράδαντα ότι είχαν πρόθεση να τον σκοτώσουν, ο Πακιστανός πήγαινε εκεί κάθε μέρα τον ήξερε καλά τον χώρο», τόνισε στην κατάθεση του.
«Μέχρι να πεθάνω θα αναρωτιέμαι»
Στο ίδιο μήκος κύματος κινήθηκε και η μητέρα του θύματος στην κατάθεση της, διερωτώμενη γιατί το παιδί της βρήκε αυτόν τον τραγικό θάνατο. «Εγώ μέχρι να πεθάνω θα αναρωτιέμαι το εξής γιατί δεν μπόρεσαν να ληστέψουν και έπρεπε να σκοτώσουν κιόλας. Όταν ήρθαν και είχαν το πλεονέκτημα του αιφνιδιασμού ήταν τρεις ο γιος μου ήταν μέτριος και σαν κλωναράκι. Η ομάδα δρούσε με απόλυτη ψυχραιμία. Είχαν πάει όχι μόνο για να ληστέψουν αλλά για να σκοτώσουν. Επειδή έβλεπε ότι ήταν ιδιαίτερα βίαιοι και απειλητικοί ο Νίκος τους είπε να ηρεμήσουν. Τον έπιασαν από τη μπλούζα και τον πήγαν σηκωτό προς το λαιμό ο γιος μου ήταν στην πλάτη με το γκρεμό. Δεν μπορούσε να πάει μόνος του πίσω, είναι βραχώδες θα έπεφτε, τον πήγαιναν σηκωτό. Γιατί ήταν δύο και σωματώδεις. Είχε όλο το μέλλον μπροστά του μια πολύ καλή δουλειά δεν θα διακινδύνευε για 70 ευρώ και ένα κινητό τηλέφωνο. Τον οδήγησαν στον γκρεμό για να τον φοβίσουν όμως όταν έφτασαν στο γκρεμό ήξεραν τι είχε από κάτω, εκεί δρούσαν, ήταν τα λημέρια τους ήταν συνειδητό και προμελετημένο το σχέδιο. Πήγαιναν ρωτούσαν για τσιγάρο βολιδοσκοπούν αν και έπειτα φώναζαν τον τρίτο. Βλέποντας τους σταυρούς στο λαιμό τους τράβηξαν και έδωσαν μια και έσπρωξαν το παιδί στο κενό. Στην τελική πράξη του δράματος. Αντί να τον βάλουν κάτω τον έσπρωξαν στο γκρεμό. Εύχομαι καμία μητέρα να μην σκέφτεται αυτά που εγώ σκέφτομαι κάθε βράδυ πως βρέθηκε να κοπανιέται στα βράχια από δυσθεώρητα ύψη. Εμείς δυο γονείς ερείπια χωρίς καμία χαρά μέσα στο σπίτι, η κόρη μου πέντε χρόνια μικρότερη σπουδάζει Ιατρική στη Κρήτη και προσπαθούμε να τη συνεφέρουμε. Οι άνθρωποι ήρθαν εδώ τους καλοδεχτήκανε.
Ο ένας έπαιρνε και επίδομα του πρόσφυγα και έλεγε γιατί να δουλεύω; Και ο γιος μου όταν πήγε στη Σκωτία υπέστη ειρωνείες για τη γλώσσα και για το ότι ήταν Έλληνας αλλά δεν σύστησε συμμορία να σκοτώσει τους Σκωτσέζους γιατί να το κάνουν αυτό; Ο γιος μου που βρίσκεται τώρα; Είχαν απόλυτη υπεροχή, επιτέθηκαν με τόση βία που είχε ως γνώμονα την ανθρωποκτονία. Τελούσαν σε ήρεμη ψυχική κατάσταση. Η αντίσταση του ήταν για να ζήσει τους εκλιπαρούσε να ηρεμήσει. Το ύψος είναι 25 μέτρα σαν εξαώροφη πολυκατοικία. Πιστεύω ακράδαντα ότι με το που πήραν τους σταυρούς του Νίκου τελείωσε. Δεν με κοιτάνε στα μάτια γιατί είναι θρασύδειλοι αν και οπλισμένοι και σωματώδεις τα έβαλαν με ένα κλαράκι γιατί είναι θρασύδειλοι».
[read4more]
Στο δικαστήριο κατέθεσε και η 24χρονη από την Πορτογαλία που ήταν μαζί με τον 25χρονο στου Φιλοπάππου, αναγνωρίζοντας στα πρόσωπα των δυο κατηγορουμένων τους δράστες που τους επιτέθηκαν τη μοιραία βραδιά. «Δεν έχω καμία αμφιβολία ότι είναι αυτοί οι δυο άνδρες που είναι στην αίθουσα. Ήρθαν από πίσω μας και οι τρεις. Ήταν στα πέντε μέτρα από την πλάτη μας και από εκεί και πέρα μας ανακοίνωσαν τι θα γινόταν. Ο Ιρακινός έσπασε το μπουκάλι στο έδαφος και μας ζήτησε να δώσουνε όλα τα πράγματα μας . Ο Πακιστανός πήγε στο Νίκο με μαχαίρι πολύ κοντά στην κοιλιά του και ο Ιρακινός μας κράτησε από τους ώμους για να μην σηκωθούμε. Το τρίτο άτομο (ανήλικος) έψαχνε την τσάντα μου με ρωτουσε που είναι το κινητό και τα χρήματα μου και αφαιρούσε πράγματα από τη τσάντα. Ο Νίκος σηκώθηκε αυτοί ζητούσαν συνέχεια το κινητό και προσπαθούσαν να αφαιρούσαν πράγματα. Ο Ιρακινός πήρε το κινητό μου από την τσέπη μου. Όταν σηκώθηκε οι δυο τον άρπαξαν και τον ταρακούνησαν και άρχισαν να τον τραβάνε προς τον γκρεμό. Τον είχαν με την πλάτη προς το γκρεμό και τον έσπρωχναν και ο Πακιστανός είχε το μαχαίρι συνεχώς στην κοιλιά του Νίκου. Σταμάτησαν στην άκρη του γκρεμού για 5 δευτερόλεπτα εγώ φώναζα στο Νίκο και όταν ξανά κοίταξα είδα το Νίκο να πέφτει. Μετά σταμάτησαν δυο δευτερόλεπτα και άρχισαν να τρέχουν. Ο τρίτος συνέχισε να ψάχνει τη τσάντα και έφυγε. Γνωρίζω ότι είχε αλυσίδες δεν μπορούσα να δω αν του τις τραβήξανε. Φώναξα βοήθεια ακόμα και από τους κατηγορούμενους γιατί δεν θα μπορούσα να πιάσω μόνη μου τον Νίκο. Ήταν σίγουροι για τις κινήσεις τους, ήξεραν τι έκαναν. Φοβήθηκα για τη ζωή μου όταν ήρθαν. Τους έλεγε ο Νίκος δεν υπάρχει λόγος να το κάνετε αυτό. Τους παρακαλούσε να μην τον σπρώχνουν προς τον γκρεμό. Τον κρατούσαν καθ όλη τη διάρκεια ακόμα και στην άκρη του γκρεμού. Αν ήθελαν θα μπορούσαν να τον έχουν κρατήσει να μην πέσει».
Στην έναρξη της δίκης, ο 29χρονος Πακιστανός παραδέχθηκε την εμπλοκή του στην υπόθεση της δολοφονίας υποστηρίζοντας ωστόσο ότι δεν έσπρωξε τον άτυχο 25χρονο αλλά πήγε να του πάρει το κινητό και τα λεφτά που είχε πάνω του ενώ αρνήθηκε τη συμμετοχή του στις άλλες ληστείες. Από την πλευρά του, ο συγκατηγορούμενος του Ιρακινός αρκέστηκε στο να πει πως «όταν έρθει η ώρα θα μιλήσει».